ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1915
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ ยอร์กตบชายในชุดสูทด้วยหลังมือและทำให้เขากระเด็นออกไปทันที
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
เสียงร้องดังขึ้น ผู้ชายในชุดสูททั้งหมดเป็นเหมือนปืนใหญ่ที่ถูกฮาร์วีย์ส่งลอยออกไป
เมื่อตกลงมาบางคนที่โชคดีอาจนอนหมดสติอยู่กับที แต่บางคนที่โชคร้ายจะคอหักไปสามร้อยหกสิบองศา
มีชายในชุดสูทหลายสิบคน แต่ก็ไม่มีใครสามารถหยุดฮาร์วีย์ได้
ความได้เปรียบที่ลูคัส ฌองคิดว่าเขามีในตอนแรกนั้นไร้ประโยชน์กับฮาร์วีย์
สิ่งสำคัญที่สุดคือผู้คนจากตระกูลวอล์คเกอร์ได้ออกไปเพราะพวกเขามีบางสิ่งที่ต้องสะสาง ไม่อย่างนั้นเขาอาจพยายามขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้
ในขณะนี้ ลูคัสอยู่ในสถานการณ์ที่เขาไม่สามารถขอความช่วยเหลือใครได้เลย
เมซี่ ฮาเวิร์ดอดทนต่อความเจ็บปวดและรีบไปหาลูคัส เธอพูดเบา ๆ ว่า “เจ้าชาย รีบออกไปเร็ว ฉันจะจัดการที่เหลือเอง!”
ลูคัสจ้องฮาร์วีย์อย่างเคร่งขรึมในขณะที่เปลือกตาของเขากระตุกไม่หยุด
แม้ว่าเขาจะนับถือฮาร์วีย์ เขาไม่คิดเลยว่าฮาร์วีย์จะอยู่ในระดับเทพเจ้าแห่งสงครามจริง ๆ
ผู้เชี่ยวชาญในระดับนั้นแทบจะอยู่ยงคงกระพันในโลกภายนอก
เว้นแต่ว่าเขาจะสามารถเชิญเทพเจ้าแห่งสงครามของกองทหารมาได้ เขาก็จะไม่มีทางหยุดฮาร์วีย์ได้
“หยุดเขา!”
ลูคัสออกคำสั่งด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด จากนั้นปรมาจารย์หลายสิบคนที่กระจัดกระจายอยู่นอกห้องโถงก็เริ่มเข้ามาทันที
ปรมาจารย์หลายสิบคนออกตัวทันที ฮาร์วีย์ยังคงตบอย่างไม่แยแส
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็ลอยออกไป
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ
“ฮาร์วีย์!”
เมซี่รีบวิ่งมาทางด้านหลัง ฮาร์วีย์หันไปเตะเธอก่อนที่เธอจะทันได้เข้าใกล้เขา
ปัง!
เมซี่ลอยออกไปชนเก้าอี้พนักพิงหลังตรงในห้องโถงทันที หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยายามลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก
ในขณะเดียวกัน ลูคัสก็ได้ขึ้นรถโตโยต้า พราโด้ ที่จอดอยู่ในลานบ้าน
แต่โชคไม่ดีที่ก่อนที่เขาจะทันได้สตาร์ทรถฮาร์วีย์ก็ได้ถีบประตูรถด้านที่ลูคัสไม่ทันได้ปิดก่อน
ตาของลูคัสกระตุก สีหน้าของเขาแย่ลง
เขาละทิ้งศักดิ์ศรีของเจ้าชายและพยายามวิ่งหนี อย่างไรก็ตาม สุดท้ายเขาก็ยังคงไม่สามารถหนีได้อยู่ดี
วันนี้เขามาที่นี่ด้วยความมั่นใจ อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะจบลงแบบนี้
มือขวาของลูคัสกดปืนพกที่เขาไม่ทันได้หยิบออกมา เขาตะโกนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “ฮาร์วีย์!”
ฮาร์วีย์ดีดนิ้ว หินก้อนกรวดทำลายกุญแจรถทันที จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “เจ้าชายฌอง คุณแพ้แล้ว”
ลูคัสหัวเราะเยาะ “ผมยังไม่ตายสักหน่อย”
“คุณไม่จำเป็นต้องตายหรอก”
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปตบหน้าลูคัสเบา ๆ อีกครั้ง
“ไหนบอกผมสิ ชาวเกาะมีจุดประสงค์อะไรถึงได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างในมอร์ดู? หลังจากนั้นผมจะพิจารณาที่จะปล่อยคุณไป”
ฮาร์วีย์สงสัยจริง ๆ นี่เป็นเพราะเขาพบร่องรอยของชาวเกาะมากเกินไปตลอดการเดินทางจากบัควูดมายังมอร์ดู
เขาสงสัยมากว่าชาวเกาะกำลังจะทำอะไรกันแน่
สำหรับศัตรูที่พ่ายแพ้อย่างลูคัส ฮาร์วีย์อาจพิจารณาที่จะไว้ชีวิตของเขาตราบใดที่เขายอมสารภาพ
ท้ายที่สุดเขาจะรู้สึกอึดอัดยิ่งกว่าการตายหากอำนาจในมือของเขาถูกกีดกัน
“คุณคิดว่าผมจะบอกคุณเรื่องเหล่านั้นจริง ๆ เหรอ?”
ลูคัสดูเย็นชา
“แม้ว่าความพยายามและพรสวรรค์ของผมจะไม่เพียงพอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่มีศักดิ์ศรี”
ฮาร์วีย์ยิ้ม “เลอบรอนก็พูดอะไรทำนองนี้เหมือนกัน แต่สุดท้ายเขาก็ยอมคุกเข่าอยู่ดี”
ลูคัสรู้ว่าเขาไม่สามารถทำอะไรฮาร์วีย์ได้แม้ว่าเขาจะมีปืนก็ตาม ดังนั้นเขาจึงปลดไกปืนและชี้ไปที่ขมับของตนเอง จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “คุณจะไม่มีโอกาสได้ทรมานผมหรอก”
