ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1942
ใช้หัวร้อนร่างใหญ่ดูไม่แยแสขณะที่เขาพูด
ถึงอย่างนั้นก็เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นพวกนักเลงที่มีอำนาจบนท้องถนน น้ำเสียงของเขามีความคมคายอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
เหล่าผู้ทรงอิทธิพลบนโลกออนไลน์ในขณะนี้เริ่มเข้าใจอะไร ๆ พวกเขาสบตากันด้วยความหวาดกลัว ไม่ปริปาก
หัวใจของเฮเซลสั่นสะท้าน เธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากเธอเดินจากไปพร้อมกับชายหัวโล้นคนนี้
เฮเซลขมวดคิ้วและพูดทันทีว่า “คุณคะ ฉันแทบไม่รู้จักคุณเลยด้วยซ้ำ
“แต่ถึงเราจะรู้จักกัน การที่คุณจะไปทานอาหารกับฉันก็ต้องนัดก่อนไม่ใช่เหรอ?
“คุณไปบอกผู้ช่วยของฉัน คุณมัลลินส์ เพื่อนัดหมายและให้เธอตรวจสอบตารางเวลาของฉันได้เลย เธออาจจัดเวลาให้เราไปทานอาหารด้วยกันในอีกสองสามวันข้างหน้า
“วันนี้ฉันมีแขกผู้มีเกียรติอยู่ด้วย ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจสถานการณ์ของฉันบ้าง
“ครั้งหน้าฉันจะเชิญคุณไปทานอาหารดี ๆ ด้วยกันอย่างแน่นอน”
เฮเซลแสดงท่าทีเข้าใจ ความจริงแล้วเธอรู้ดีว่าข้ออ้างของเธอเป็นเพียงการถ่วงเวลา
แม้ว่าจะโชคไม่ดีที่เธอได้พบกับชายหัวโล้นในวันนี้ แต่ทุกอย่างจะเรียบร้อยดีตราบใดที่เธอสามารถโน้มน้าวให้เขาฟังเธอได้
ไม่กี่วันข้างหน้า? ต่อให้เธอจะไม่มีตารางงาน แต่เธอก็จะไม่มีวันไปกับเขา
กระนั้นเขาก็เย้ยหยันขึ้น “สาวน้อย คุณคิดว่าผมเป็นเด็กสามขวบเหรอ? ผมจะหลงกลคุณได้ยังไง
“หนูขอเตือนไว้เลยนะ ไม่ว่าวันนี้คุณจะมากับผมแต่โดยดี หรือจะให้ผมต้องจัดการคุณ
“แต่ถ้าผมเริ่มลงมือแล้วล่ะก็ มันจะไม่ใช่แค่คุณ ผมเกรงว่าสหายตัวน้อยของคุณก็จะต้องมากับผมด้วย!”
หลังจากที่เขาประกาศเรื่องนี้ ใช้หัวโล้นร่างใหญ่ก็ชี้ไปที่ผู้หญิงทุกคนในห้อง เมื่อเขาจ้องมองที่อีวอนน์ เขาก็ตกตะลึง
เขาเคยเห็นผู้หญิงที่สวยทั้งที่ไม่ได้แต่งหน้ามาก่อน แต่การได้เห็นคนที่สวยขนาดนี้ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตเขาไม่ผิดแน่
ใบหน้าสวยของเฮเซลมืดลง เธอตะคอกออกไป “คุณผู้ชายคะ ฉันพูดกับคุณดี ๆ เพราะฉันไม่อยากสร้างปัญหา!
“คิดว่าฉันกลัวคุณเหรอ?
“ฉันมาที่นี่พร้อมกับผู้คุ้มกันของฉัน!
“ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า ฉันขอให้พวกเขาไล่คุณออกเดี๋ยวนี้!”
เฮเซลปรบมือขณะที่เธอพูด ผู้คุ้มกันร่างกำยำหลายคนพุ่งออกไป ทั้งดูดุดันและน่าเกรงขาม
“ผู้คุ้มกันงั้นเหรอ?”
ชายหัวโล้นร่างใหญ่ก้าวไปข้างหน้าเมื่อเขาเห็นชายร่างกำยำเหล่านี้ ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นและตีพวกเขา
‘ผัวะ!’
เพียงแค่ตบทีเดียว ผู้คุ้มกันคนหนึ่งก็กระเด็นออกไปแล้ว หยาดเลือดปกคลุมใบหน้าของเขา
ใช้หัวโล้นร่างใหญ่คำรามอย่างเย็นชา “ขี้โม้?! ขี้โม้จริง ๆ?!”
“ออกไปเดินตามท้องถนนแล้วถามซิว่าพี่ลีรอยคือใคร?”
“ผมจะบอกคุณให้นะสาวน้อย ดีแล้วล่ะที่คนของคุณไม่สู้กลับ เพราะถ้าพวกมันกล้าสู้กลับ ผมจะโยนมันลงแม่น้ำให้ไปเป็นอาหารปลา”
ใบหน้าของเฮเซลซีดลง ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่น
เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “ลีรอยงั้นเหรอ เมื่อคุณจำฉันได้ คุณก็ควรรู้ว่าฉันเป็นผู้บริหารระดับกลางของไคเซ็น กรุ๊ป”
“ผู้สนับสนุนของไคเซ็น กรุ๊ปคือสาขาของหลงเหมิน!”
“จัสติน วอล์กเกอร์ รองหัวหน้าสาขาหลงเหมินคืออาของสตีเว่น วอล์กเกอร์ เพื่อนของฉัน!”
“คุณควรคิดให้รอบคอบนะ การมาหาเรื่องฉันก็ไม่ต่างอะไรกับการหาเรื่องหลงเหมิน! คุณกล้าทำแบบนั้นหรือไง?”
“อุ๊ยตาย! สาขาหลงเหมิน?! ช่างยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้! ชั่วร้ายจริง ๆ!”
ชายร่างใหญ่หัวโล้นยิ้ม
“คุณมาโลน ผมลืมบอกอะไรไปอย่างนึงนะ ผมเป็นศิษย์ภายนอกของสาขาหลงเหมิน”
“วันนี้ผมมาที่นี่เพราะรองหัวหน้าสาขาวอล์กเกอร์มาที่นี่เพื่อทานอาหารกับหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ ผมถูกเขาส่งมาที่นี่ด้วยซ้ำ!”
“แล้วคุณมาใช้ชื่อเขาขู่ผมเนี่ยนะ? ทำได้ดีจริง ๆ!”
“คุณอยากให้ผมเชิญผู้อาวุโสคนนั้นออกมาและแจกลายเซ็นให้คุณด้วยหรือเปล่าล่ะ?”
