ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1944
ทั้งจัสตินและลีโอนาร์ดรู้สึกขนหัวลุกทันทีที่พบเห็นฮาร์วีย์
ในตอนนี้ฮาร์วีย์คือคนที่พวกเขากลัวที่สุด เขาน่ากลัวยิ่งกว่ายมบาลเสียอีก
คนหนึ่งเพิ่งถูกฮาร์วีย์ปลดอำนาจไปจนหมด
ส่วนอีกคนหนึ่งถูกส่งให้ลอยออกไปหลังจากถูกฮาร์วีย์ตบอย่างแรง
ทั้งสองคนจะกล้าอวดเก่งได้อย่างไรในเมื่อฮาร์วีย์อยู่ที่นั่น?
ฮาร์วีย์พยักหน้าเบา ๆ ทักทายพวกเขาอย่างเงียบ ๆ
เหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผากของจัสตินไหลลงมาทันที
เขากัดฟันและหันไปหาพี่ลีรอย เขาพูดว่า “ลีรอย นายบอกว่ามีคนที่นี่ใช้ชื่อของฉันเพื่อหลอกลวงคนอื่นงั้นหรอ?”
“ใช่! นั่นคือผู้หญิงคนนั้น…”
พี่ลีรอยเริ่มพูด
‘เพี๊ยะ!’
จัสตินหันไปตบลีรอยในทันที
“ฉันไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรเลย ฉันเป็นแค่รองหัวหน้าสาขาธรรมดา ๆ ของหลงเหมินเท่านั้น
“สตรีผู้มีเกียรติผู้นี้อ้างชื่อของฉันขึ้นมาแล้วจะทำไม? ฉันบอกงั้นหรือว่าเธอทำไม่ได้?
“แต่นายนี่สิ! ดูเหมือนนายจะโวยวายอยู่ที่นี่มาตลอด ทำไม คิดจะไปยุ่งย่ามอะไรกับเธอ?
“นายคู่ควรกับเธองั้นหรอ?”
จัสตินเองก็เคลื่อนไหวจัดการลีรอยต่อ หลังจากตบลีรอยไปหนึ่งโหล จัสตินก็เตะลีรอยจนเขากระเด็นออกไป
เขาเช็ดเหงื่อเย็น ๆ และถอยมือออกไปหลังจากนั้น เขาพูดว่า “คุณคือคุณมาโลนใช่ไหม?”
“ฉันผิดเองที่ไม่เข้มงวดกับเขามากพอ ฉันรับประกันว่าจะไม่มีอะไรแบบนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคต!”
เขาสบตากับหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์หลังจากพูดจบ ทั้งสองจากไปด้วยความอับอาย
ช่วยไม่ได้ ฮาร์วีย์อยู่ที่นี่และพวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ยิ่งไปกว่านั้น เห็นได้ชัดว่าฮาร์วีย์จงใจซ่อนตัวตนของเขาด้วยการทำตัวเรียบง่ายอยู่เสมอ
จัสตินและลีโอนาร์ดไม่ได้โง่เง่าพอที่จะเปิดเผยตัวตนของฮาร์วีย์
เมื่อเห็นจัสตินและหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์กำลังหลบหนี ริมฝีปากของแกรี่ก็โค้งเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ยถากถาง “ผู้ชายคนนี้จะเป็นรองหัวหน้าสาขาของหลงเหมินได้ยังไง?”
“ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมจะประเมินหลงเหมินสูงเกินไปจริง ๆ”
“ผมจะไปหาหัวหน้าสาขาคนใหม่ของหลงเหมินและท้าเขาสู้สักหน่อยหากมีโอกาส ถึงตอนนั้นเขาอาจจะยอมสละตำแหน่งก็ได้!”
แกรี่พูดอย่างใจเย็น แต่คนดังหญิงมองเขาอย่างชื่นชมด้วยควงแก้มขึ้นสี
“นายน้อยดันเคน คุณน่าทึ่งจริง แล้ว!
“ใช่แล้ว! จัสติน และหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์ยังไม่กล้าทำตัววางกล้ามกับคุณอีกต่างหาก! ช่างน่าทึ่งเหลือเกิน!
“อย่าว่าแต่มอร์ดูเลย! แม้แต่ในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ จะมีคนรุ่นใหม่ที่มีขุมพลังเช่นนี้สักกี่คน!
“เป็นผู้มีพรสวรรค์อยู่ในสิบอันดับแรกของประเทศ H ผู้ยิ่งใหญ่งั้นหรอ? อะไรกัน?! คุณควรจะเป็นผู้มีพรสวรรค์อันดับหนึ่งของประเทศ H ผู้ยิ่งใหญ่มากกว่า!”
เหล่าผู้มีชื่อเสียงเหล่านี้ต่างคาดเดากันไปว่าจัสตินและลีโอนาร์ดกลัวแกรี่
พวกเขาตื่นเต้นมาก เสียจนไม่อาจแม้แต่จะนั่งติดเก้าอี้
เฮเซลถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอจ้องไปที่แกรี่ราวกับว่าเธอพบผู้สนับสนุนคนสำคัญเข้าให้แล้ว
เธอยิ้มและพูดว่า “อีวอนน์ คุณก็ได้เห็นพลังของนายน้อยดันเคนแล้วนี่
“ในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่หรือแม้แต่ทั่วทั้งมอร์ดูจะมีใครเทียบเขาได้?
“เพื่อความปลอดภัยของคุณ วันนี้ฉันจะต้องตัดสินใจแทนคุณสักหน่อยแล้ว!
“ไม่ว่าจะยังไงคุณต้องยอมให้นายน้อยดันเคนปกป้องคุณ มีเพียงทางนี้ทางเดียวเท่านั้นที่จะทำให้คนปลอดภัยได้!
“คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธ!
“ถ้าคุณปฏิเสธ เราก็ไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปแล้ว!”
เฮเซลยื่นคำขาด เนื่องจากแกรี่ให้ความช่วยเหลือเธออย่างมากมาย เธอจึงต้องตอบแทนความช่วยเหลือนั้นกลับไปเป็นธรรมดา
