ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1967
เมื่อนึกถึงสถานการณ์นั้น ฮาร์วีย์ก็กล่าวว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ ชาวเกาะคนนั้นไม่ใช่แค่คนธรรมดา
“ผมคิดว่าพวกเราควรจะไปรวมตัวกันที่อื่นดีกว่า
“คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของนายน้อยดันแคน อย่าสร้างปัญหาไปมากกว่านี้เลย”
“ไม่ใช่คนธรรมดา? หมายความว่าอะไรกันแน่?”
สตีเว่นรู้สึกกลัวเล็กน้อยในตอนแรก แต่คำพูดของฮาร์วีย์คล้ายกับการคาเฟอีนเข้าสู่กระแสเลือดของเขาโดยตรง
“เขาเป็นแค่หมูชาวเกาะ! เขาจะทำอะไรเราได้?
“ลุงของผมเป็นรองหัวหน้าสาขาหลงเหมินของมอร์ดู!
“ศิษย์ของหลงเหมินจะมาช่วยผมทันทีที่ผมเรียกพวกเขา เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงเลย!
“แม้ว่าจะไม่มีใคร ผมเองก็เป็นศิษย์ของหลงเหมินเช่นกัน!
“เราไม่ได้อยู่ในยุคเก่า ๆ อีกแล้วนะฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่ยุคที่เราจะต้องคุกเข่าต่อผู้ที่รุกรานเรา!
“คุณต้องยืนหยัดเพื่อตัวเอง!
“แต่คุณก็เป็นแค่คนบ้านนอกอยู่ดี ผมเข้าใจดีถ้าคุณจะกลัวผู้มีอำนาจ
“แต่พวกชาวเกาะ…
“เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาไม่ได้พ่ายแพ้ต่อหัวหน้าของประเทศในระหว่างสมรภูมิยูโร-อเมริกาหรอกเหรอ?
“แล้วอย่างนี้พวกเขาจะทำอะไรพวกเราได้?”
พวกระดับสูงของไคเซนกรุ๊ปหัวเราะเยาะฮาร์วีย์อย่างเย็นชาโดยไม่สำนึกผิด หลังจากที่ได้เห็นฮาร์วีย์สนิทสนมกับสาวสวยเช่นนี้ความอิจฉาของพวกเขาก็ยิ่งชัดเจน
ผู้หญิงอย่างอีวอนน์ถูกกำหนดให้คู่กับเจ้าชายหรือนายน้อยเท่านั้น เธอเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ
คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์มีสิทธิ์อะไรที่จะได้คบกับเธอ?
คนเดียวที่เหมาะสมกับเธอคือแกรี่!
เหล่าสาวงามที่โด่งดังทางอินเทอร์เน็ตรู้สึกว่าวงสังคมของพวกเธอเสื่อมเสียเพราะฮาร์วีย์พยายามอย่างมากที่จะเกาะติดกับเทพธิดาอย่างอีวอนน์
แม้ว่าพวกเเธอจะเป็นเพียงของเล่นของพวกชนชั้นสูง แต่พวกเธอก็ยังรู้สึกว่าฮาร์วีย์ไม่คู่ควรที่จะได้อยู่ในแวดวงเดียวกัน
ผู้คนหัวเราะเยาะฮาร์วีย์โดยตราหน้าเขาว่าเป็นคนบ้านนอกที่หวาดกลัวผู้มีอำนาจ
อีวอนน์กำลังจะโกรธ แต่ฮาร์วีย์จับมือของเธอไว้เพื่อบอกเธอว่าไม่ต้องเถียงเรื่องนี้
เฮเซลแอบจ้องฮาร์วีย์ เธอไม่ได้ดูถูกเขาเหมือนคนอื่น ๆ แต่ความผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของเธออย่างเห็นได้ชัด
เธอไม่เพียงแต่จะผิดหวังที่เขากลัวผู้มีอำนาจ แต่เพราะเขาไม่มีความกล้าที่จะปฏิเสธคนที่เยาะเย้ยเขา
ผู้ชายอย่างฮาร์วีย์เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด: คนขี้ขลาด
เขาไม่คู่ควรที่จะจีบเธอด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับอีวอนน์
เขาไม่คู่ควรเลย!
นิ้วของเฮเซลวนรอบขอบแก้วไวน์ของเธอ ยาทาเล็บสีแดงสดของเธอสะดุดตาพอ ๆ กับเธอที่เต็มไปด้วยออร่าแห่งความเย่อหยิ่งแม้จะจาง ๆ ก็ตาม
“ผมไม่สนว่าพวกคุณจะหัวเราะเยาะผมหรือไม่ ผมแค่จะเตือนทุกคนว่าพวกชาวเกาะไม่เหมือนคนธรรมดา” ฮาร์วีย์พูดโดยไม่คิดที่จะตอบตรง ๆ
“เราควรจะย้ายที่ตอนนี้เลยดีกว่า ไม่อย่างนั้นพวกคุณทุกคนอาจตกอยู่ในอันตรายเมื่อมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น”
“พอได้แล้ว! หยุดเห่าได้แล้ว! อย่ามองว่าเราเป็นพวกเดียวกับคุณสิ เจ้าคนอ่อนแอ!”
สาวงามที่โด่งดังทางอินเทอร์เน็ตเริ่มรำคาญ
“ถ้าคุณกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะมาแก้แค้นจริง ๆ ก็ออกไปสิ พวกเราจะไม่เข้าข้างคนอย่างคุณหรอก!”
“แม้ว่าพวกเราจะตกอยู่ในอันตราย พวกเราก็ยังมีนายน้อยดันแคนอยู่ดี!”
“อย่าว่าแต่ที่มอร์ดู ในทั้งประเทศ H จะมีใครบ้างที่สามารถสู้กับเขาได้?”
ผู้คนหันไปมองแกรี่ด้วยความชื่นชม
แกรี่ที่กำลังดื่มเบียร์อย่างสบาย ๆ ในขณะที่สนใจแต่เรื่องของตัวเองเป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริง
ผู้ชายอย่างฮาร์วีย์เทียบอะไรกับเขาไม่ได้เลย
ต่ำต้อย!
