ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1980
นี่เป็นเพราะทั้งสองคนสมควรแก่คำชมเชย ไม่ว่าจะเป็นแกรี่ ดันเคนหรืออีวอนน์ซาเวียร์
แต่สำหรับฮาร์วีย์ ยอร์กแล้ว กลับไม่มีใครสนใจเขาเลย
จูน ลีขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์มาถึงวิลล่า จากนั้นเธอก็เดินไปและพูดว่า “ฮาร์วีย์ นายมาทำอะไรที่นี่?”
“เราเชิญนายเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ลุงมาโลนขอให้ผมมา คุณลุงอยู่ที่ไหนครับ? ผมจะไปทักทายเขา”
จูนจ้องฮาร์วีย์อย่างหวาดระแวงแล้วพูดด้วยท่าทางเบื่อหน่าย “เขาอยู่ในห้องรับแขกชั้นสอง กำลังคุยเรื่องความร่วมมือทางธุรกิจกับบุคคลสำคัญสองสามคนจากสาขาของหลงเหมิน
“คนพวกนั้นเป็นที่นับหน้าถือตากันในมอร์ดู เพราะเขาไม่ใช่คนที่นายควรจะทำความรู้จักด้วยหรอก
“อย่าขึ้นไปเลยจะดีกว่า”
ฮาร์วีย์เข้าใจทันที หลังจากขึ้นเป็นหัวหน้าสาขา เขาก็เอ่ยชื่อเคลลี่ มาโลนออกมา
ดูเหมือนว่าราเชล ฮาร์ดีจะเข้าใจอะไร ๆ ได้เป็นอย่างดี เธอยกระดับความร่วมมือกับเคลลี่ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ฮาร์วีย์รู้สึกยินดีกับเรื่องนี้ไม่น้อย
จู่ ๆ จูนก็อารมณ์เสียเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางสงบและผ่อนคลายของฮาร์วีย์
จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่การตกแต่งรอบ ๆ แล้วพูดว่า “ฮาร์วีย์ นายคงไม่เคยได้เข้ามาเหยียบในบ้านที่มีระดับแบบนี้หรอกใช่ไหม?
“ถึงวิลล่าของเราจะเป็นแค่วิลล่าหมายเลข 11 ในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ แต่ราคาของมันสูงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบล้านดอลลาร์เชียวนะ!
นายรู้หรือเปล่าว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบล้านดอลลาร์มันมากมายขนาดไหน? ถ้านับเป็นเงินสดและเอามากองไว้ที่นี่ ฉันเกรงว่านายจะขยับตัวไปไหนไม่ได้ด้วยซ้ำ เห็นภาพเลยใช่ไหม?”
“ใช่แล้ว บ้านหลังนี้ถูกซื้อด้วยรายได้จากการถ่ายทอดสดของเฮเซล มาโลน เมื่อรวมเงินสดที่เธอมีแล้ว ทรัพย์สินของเธอก็มูลค่าสุทธิมากกว่าล้านดอลลาร์เสียอีก!”
จูนกอดอกและมองฮาร์วีย์อย่างเย้ยหยันหลังจากที่เธอพูดจบ
ข้อสรุปของเธอตรงไปตรงมาซึ่งมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นคือในตอนนี้ฮาร์วีย์ยังไม่ดีพอสำหรับเฮเซลในอย่างแน่นอน ทั้งคู่มาจากชนชั้นที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว
เธอหวังว่าจะได้ใช้โอกาสนี้พูดกับฮาร์วีย์
อีวอนน์มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาลึกซึ้ง นั่นทำให้เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออก
แต่ฮาร์วีย์ยังคงมองไปรอบ ๆ วิลล่าอย่างจริงจัง จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เลวเลย วิลล่าหลังนี้ก็ถือว่าดีทีเดียว”
แม้ว่าที่นี่จะเทียบกับวิลล่าหลังที่ 1 ที่เขาอาศัยอยู่ไม่ได้ แต่มันก็ยังดีกว่าบ้านหลังที่แล้วของเคลลี่มาก
ในขณะเดียวกันเฮเซลก็กลับมาอีกครั้ง เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “จริงสิ ฮาร์วีย์ จู่ ๆ ฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้ หลังจากจบงานของเดือนนี้แล้ว ฉันจะไม่ไปทำงานที่ไคเซ็น กรุ๊ปอีก
“แม้ว่าเงินเดือนที่พวกเขาเสนอจะค่อนข้างดี แต่ก็ถือว่าต่ำกว่ารายได้ที่ฉันได้รับจากการถ่ายทอดสดในปัจจุบันมาก
“รายได้ที่ฉันได้รับจากการถ่ายทอดสดแค่หนึ่งชั่วโมงนั้นเทียบเท่ากับการทำงานในไคเซ็น กรุ๊ปเป็น 10 ปีเลยล่ะ!
“แล้วกับคุณ ฉันก็คิดว่าคุณไม่ควรจะเข้าไปทำงานที่ไคเซ็น กรุ๊ปอีกต่อไปแล้วด้วยเหมือนกัน ฉันจะเกลี้ยกล่อมให้พ่อให้เงินคุณซะสองสามพันดอลลาร์ให้คุณกลับไปสร้างบังกะโลหลังเล็ก ๆ อยู่ที่บ้านของตัวเอง”
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เฮเซลค่อนข้างรวย ยิ่งกว่านั้น สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้เธอตระหนักได้…
เธอไม่สามารถปล่อยให้ปลิงอย่างฮาร์วีย์อยู่ในมอร์ดูได้อีกต่อไป
วิธีที่ดีที่สุดคือการส่งเขากลับไปพร้อมกับให้เงินติดตัวสักหน่อย และจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา จากนั้นเฮเซลจะได้หายใจหายคอได้โล่งเสียที
แน่นอนว่าฮาร์วีย์รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “เอาสิ แล้วผมจะคุยกับลุงมาโลนเป็นการส่วนตัวเอง”
คำตอบที่ตรงไปตรงมาของฮาร์วีย์ทำให้จูนและเฮเซลแอบกัดฟัน
เฮเซลถึงกับรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ยอมไปจากที่นี่
ในขณะเดียวกัน เธอยังมีความคิดที่จะยุยงให้แกรี่และอีวอนน์ได้ใช้เวลาด้วยกันอีก
แต่หากฮาร์วีย์ยังอยู่กวนใจเธอไม่เลิก เธอก็คงไม่มีอารมณ์ที่จะจับคู่ให้กับแกรี่และอีวอนน์
