ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1982
มิวะ ฟูจิฮาระแสดงความดูถูกเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดขณะที่เธอชี้ไปที่จมูกของฮาร์วีย์ ยอร์ก “พอเขาอยู่ในเมืองเล็ก ๆ อย่างบัควู้ดไม่รอด เขาก็ตัดสินใจมาที่มอร์ดู” มิวะเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา
“เขาเกาะครอบครัวของเธอกิน และยังใช้ให้เธอหางานเขาด้วย!
“ฉันได้ยินมาว่าเขาอยากจะเข้ามาอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ครอบครัวเธอซื้อ!
“ฉันยังได้ยินมาว่าเขาหน้าด้านขนาดไหน!”
มิวะชี้ไปที่วิลล่าหมายเลข 1 ซึ่งอยู่ไม่ไกล
“ทุกคนในมอร์ดูรู้ว่าวิลล่าหลังแรกเป็นของตระกูลลินช์ มันเป็นทรัพย์สินของเบนจามิน ลินช์ ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของมอร์ดู!
“แต่ผู้ชายคนนี้กลับบอกว่าวิลล่าหลังนั้นเป็นของเขางั้นหรอ?
“แค่จนเฉย ๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก
“แต่การที่จนแล้วไม่รู้จักเจียมตัว มันน่าอายกว่ากันเยอะ!”
มิวะกำลังชี้ไปที่หน้าของฮาร์วีย์ในขณะที่ด่าทอเขาไปด้วย
เหล่าอินฟลูเอนเซอร์รอบตัวเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจหลังจากมองไปที่ฮาร์วีย์
พวกเขาเคยพบกับพวกขี้แพ้แบบนี้มามากแล้วในระหว่างการถ่ายทอดสด คนพวกนี้ขอให้พวกเขาเต้นและร้องเพลงหลังจากบริจาคเงินเพียงไม่กี่สตางค์ พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นใคร?
คนขี้แพ้อย่างฮาร์วีย์ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกที่พวกเขาเจอตอนถ่ายทอดสด
อีวอนน์ ซาเวียร์ทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เธอต้องการที่จะแก้ต่างให้กับฮาร์วีย์ แต่เขากลับยกมือห้ามเธอ
ละครฉากนี้มุ่งเป้าไปที่ฮาร์วีย์อย่างชัดเจน
เคลลี่ มาโลนอาจไม่รู้ว่านี่คือผลงานชิ้นเอกที่รังสรรค์โดยจูน ลีและเฮเซล มาโลน
ในเมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ ฮาร์วีย์ก็ไม่รังเกียจที่จะเล่นไปตามบทละครของสองแม่ลูกไปอีกระยะหนึ่ง
มิวะรู้สึกยินดีเมื่อเห็นพฤติกรรมของฮาร์วีย์ เธอคิดว่าฮาร์วีย์คงพูดไม่ออกหลังจากถูกเธอด่าไปหลายประโยค
มิวะพินิจมองฮาร์วีย์ แล้วอุทานอย่างเย็นชาว่า “ชื่อฮาร์วีย์งั้นสิ?
“ฉันได้ยินมาว่านายคุยโวไปทั่วว่าอาศัยอยู่ในวิลล่าหลังแรกของแฟรเกรินท์ ฮิลล์ แต่นายยังมาทำงานเป็นผู้คุ้มกันคนอื่นอย่างนั้นหรอ?
“นายกล้าที่จะเป็นผู้คุ้มกันทั้งที่แขนขาของนายดูอ่อนแออย่างกับกระดาษเนี่ยนะ?
“ฉันต้องขอเตือนนายไว้เลย เลิกพยายามเข้าใกล้เฮเซลได้แล้ว!
“นายก็แค่คนบ้านนอกธรรมดา ๆ การมีนายยืนอยู่ข้าง ๆ จะทำให้สถานะของเธอต้อยต่ำลง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องคบหากับนายด้วยซ้ำ!
“ถ้านายยังรู้จักผิดชอบชั่วดีบ้างล่ะก็ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ต่อให้อาศัยอยู่ในห้องคนใช้ของวิลล่าหลังนี้ก็ยังดีเกินไปสำหรับนาย!”
เหล่าอินฟลูเอนเซอร์หัวเราะตลอดเวลาเมื่อเห็นมิวะด่าทอฮาร์วีย์ไม่จบสิ้น พวกเขาทุกคนมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยใบหน้านึกสนุก
ข้างหน้าไม่ไกลจากตรงนั้น แกรี่ ดันเคนกอดอกขณะที่เขาเดินไป หลังจากพี่นิดมองฮาร์วีย์ เขาถอนหายใจและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ตอนแรกฉันว่าฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว
“แต่ยังไงซะเรามันก็ผู้ชายเหมือนกัน ในฐานะลูกผู้ชายฉันคงต้องขอเตือนนายหน่อย รู้ขีดจำกัดของตัวเอง และอย่าทิ้งศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้ชายสิ!
“ฉันไม่อยากจะพูดอะไรเพราะว่าเราอยู่ในที่สาธารณะ แต่ฉันต้องเตือนนายหน่อยว่าทุกคนที่นี่รู้จักกันดี รีบไปให้ไกลจากที่นี่ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ต่อไปนี้อย่าได้มาเกาะแกะเฮเซลอีกเลย
“ไม่อย่างนั้น ในฐานะเพื่อนของเธอ ฉันยินดีที่จะโยนนายออกไปจากที่นี่ด้วยตัวเอง!”
ตั้งแต่เมื่อคืนก่อนแกรี่ก็ไม่พอใจฮาร์วีย์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ฮาร์วีย์ทำลายแผนการของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
และในที่สุด หลังจากที่เขามีโอกาสได้อยู่ในวิลล่าของเฮเซลกับอีวอนน์ ฮาร์วีย์ก็หน้าด้านตามมาที่นี่ด้วย
แกรี่รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องไล่ฮาร์วีย์ออกไป เพื่อเลี่ยงไม่ให้เขาทำลายโอกาสอะไรได้อีก
อีวอนน์ไม่อาจทนได้อีกแล้ว เธอเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “คุณดันเคน คุณฟุจิวาระ วิลล่านี้เป็นของครอบครัวมาโลน ไม่ใช่บ้านของคุณสักหน่อย!
“พวกคุณสำคัญตัวผิดไปหรือเปล่า?”
