ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1987
“เยี่ยมมาก! ขอบคุณ นายน้อยดันเคน”
เฮเซล มาโลนเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าของเหล่าอินฟลูเอนเซอร์คนอื่น ๆ ก็ขึ้นสีเช่นกัน
หากพวกเขาสามารถถ่ายทอดสดในสถานที่ชั้นสูงเช่นนี้ได้ พวกเขาจะทำเงินมากมายจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใช้อย่างไรให้หมด!
จากนั้นเคลลี่ มาโลนก็พูดต่อด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นบนใบหน้าของเขา
“ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณจะพาคนไปเพิ่มอีกคนหนึ่งได้หรือเปล่า? หลานชายของผมเอง…”
ในทันใดนั้นฮาร์วีย์ถึงกับตัวแข็งทื่อ เขาไม่คิดว่าเคลลี่จะยังนึกถึงเขาด้วยซ้ำ ฮาร์วีย์หายหน้าแล้วพูดว่า “ผมไม่อยากไปครับ คุณลุงมาโลน”
“ไม่อยากไปเหรอ?”
แกรี่ ดันเคนมองฮาร์วีย์ในขณะที่หัวเราะเบา ๆ
“ตอนที่เฮซี่บอกว่านายชอบขี้โม้ฉันก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว
“ฟังจากน้ำเสียงของนายแล้ว กำลังจะบอกว่าถ้านายคิดที่จะไปงานเลี้ยงนั่น นายก็จะได้รับคำเชิญถูกไหม?
“จำไว้นะ ฮาร์วีย์ ฉันจะพาทุกคนไปด้วย ยกเว้นนายคนเดียว
“เพราะอย่างนั้นอย่าได้บังอาจแอบอ้างชื่อของฉันเพื่อเข้าไปในงานล่ะ
“พวกคุณก็ต้องจำเรื่องนี้ไว้ให้ขึ้นใจ! ถ้าเด็กคนนี้พยายามแอบอ้างชื่อของผมเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะยังไงคุณก็ต้องไล่เขาออกไป!”
แกรี่ไม่ลืมที่จะเตือนสาวกของหลงเหมิน
บรรดาสมาชิกของหลงเหมินต่างมองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขารับรู้ถึงชื่อเสียงของแกรี่
แต่เหตุการณ์ที่แกรี่ทำให้จัสติน วอล์กเกอร์ตกใจกลัวดูคล้ายจะเป็นเรื่องจริง
การไม่หาเรื่องคนแบบเขาย่อมดีกว่า
เราสมาชิกของหลงเหมินพยักหน้าโดยไร้ข้อกังขา
ดวงตาของเฮเซลเป็นประกายหลังจากเห็นแกรี่จัดการเรื่องของงานเลี้ยงอาหารค่ำ ทั้งยังวางอำนาจเหนือหลงเหมินสาขามอร์ดูได้อีก
‘นายน้อยดันเคนเป็นชายหนุ่มที่มีพรสวรรค์อะไรเช่นนี้ เขามีทั้งเงินและอำนาจ!
‘ถ้าเขาต้องการ แม้แต่หัวหน้าสาขาหลงเหมินคนใหม่ของมอร์ดูยังต้องให้ความเคารพเขา
‘และคนโง่อย่างฮาร์วีย์ ก็เป็นแค่ขยะไร้ค่า!’
ขณะที่เฮเซลกำลังครุ่นคิด เมื่อเทียบกับฮาร์วีย์ เธอก็รู้สึกราวกับว่าอยู่คนละโลกกับเขา เธอจะไม่มีวันปล่อยให้ผู้ชายห่วย ๆ คนนี้มายุ่งย่ามกับเธอต่อไป
นอกจากนี้ เธอเริ่มสนใจแกรี่มากขึ้นเรื่อย ๆ ความคิดของเธอที่จะให้อีวอนน์ ซาเวียร์และแกรี่ใกล้ชิดกันมากขึ้นค่อย ๆ สลายไปเพราะเหตุนี้
มีเพียงความสนใจของอีวอนน์เท่านั้นที่พุ่งสูงสุดขณะชมฉากดังกล่าว เธอเป็นคนเดียวที่รู้ว่าหัวหน้าสาขาในตำนานอยู่ใกล้กว่าที่ทุกคนคิด
ครอบครัวของเฮเซลโดยเฉพาะสองแม่ลูกคิดว่าการเหยียบย่ำฮาร์วีย์และยึดติดกับแกรี่จะดีต่อพวกเธอมากที่สุด
พวกเธอไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะสูญเสียทรัพย์สินที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเธอไป
แต่นี่เป็นเรื่องที่ฮาร์วีย์จะต้องจัดการเอาเอง อีวอนน์ไม่อยากจะพูดอะไรในเรื่องนี้
ในขณะนั้นแกรี่ซึ่งกำลังวางมาดไม่เลิกก็ทำให้อีวอนน์ยิ่งเดือดดาลมากกว่าเดิม
แกรี่ทำให้ตัวเองกลายเป็นจุดสนใจหลักของงานเลี้ยงอาหารค่ำ ทุกคนสนุกสนานในงานเลี้ยงจนถึงเวลา สี่ทุ่มกว่า ๆ งานเลี้ยงก็จบลง
แขกคนอื่น ๆ เริ่มจากไปทีละคน มีเพียงผู้ที่จะพักอยู่ในวิลล่าของครอบครัวมาโลนเท่านั้นที่ยังไม่ไปไหน
อีวอนน์ แกรี่ มิวะ ฟูจิฮาระ และเหล่าอินฟลูเอนเซอร์คนอื่น ๆ รวมอยู่ในนั้นด้วย
เฮเซลและจูน ลีไม่ยินยอมให้ฮาร์วีย์อยู่ค้างคืน พวกเธอไม่เตรียมห้องให้เขาด้วยซ้ำ
หลังจากพิจารณาอารมณ์ของแกรี่แล้ว เคลลี่ก็ตัดสินใจส่งฮาร์วีย์กลับ
“ฮาร์วีย์ หลานอาศัยอยู่ที่ไหน? เดี๋ยวลุงจะไปส่งหลานที่บ้าน ในพื้นที่ของวิลล่า หลานเรียกแท็กซี่จากที่นี่ดึกแบบนี้ไม่ได้หรอก”
“ไม่เป็นไรครับ คุณลุงมาโลน ในเมื่อที่นี่ไม่มีห้องพักเหลือแล้ว ผมจะกลับไปที่วิลล่าหลังที่หนึ่งของตัวเอง” ฮาร์วีย์ตอบอย่างสบาย ๆ
“เดินแค่ไม่กี่นาทีก็ถึงแล้ว”
ทั้งสถานที่เงียบสงัดหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น
