ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1989
ในวินาทีนั้นเคลลี่ มาโลนรู้สึกผิดหวังในตัวฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นอย่างมาก
เขาดีใจที่ฮาร์วีย์ได้ทำงานในบริษัทดีๆและได้รับโบนัสอีกต่างหาก
แต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากไปทำงานได้เพียงสองสามวันฮาร์วีย์จะหยิ่งผยองได้ถึงเพียงนี้ เขามีแต่ทำตัวหยิ่งยโสมากขึ้นเพราะเรื่องนี้
ในตอนนี้เคลลี่เริ่มเสียใจที่พาฮาร์วีย์มายังมอร์ดู
เมื่อเทียบกับเรื่องนี้แล้ว ให้เขาส่งค่าครองชีพไม่กี่ร้อยเหรียญต่อเดือนให้เขาซะยังจะดีกว่า
น่าอาย!
มันน่าอายเหลือเกิน!
หลังจากเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของเคลลี่แล้ว ฮาร์วีย์ก็ตัดสินใจที่จะจัดการกับสถานการณ์
“ให้ผมบอกความจริงกับคุณลุงเถอะ คุณลุงมาโลน” ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงตรงไปตรงมา
ทุกคนโน้มตัวเข้ามาแทบจะในทันที พวกเขาล้วนอยากจะฟังว่าฮาร์วีย์พูดอะไร
“วิลล่าหมายเลข 1 เป็นของผมจริง ๆ นายท่านลินช์ยกมันให้ผมเมื่อสัปดาห์ก่อน และขั้นตอนต่าง ๆ ก็ใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว”
“เขายกให้นายเนี่ยนะ?”
มิวะ ฟูจิฮาระหัวเราะออกมา
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่าเขายกวิลล่ามูลค่าสองร้อยสามสิบเจ็ดล้านดอลลาร์ ให้นายเนี่ยนะ? ดูเหมือนว่า คุณยอร์กจะค่อนข้างมีชื่อเสียงมากทีเดียว!
“ในเมื่อเป็นอย่างนั้น หากเราไม่ไปดูด้วยตาตัวเองก็นับว่าไม่ให้เกียรตินายน่ะสิ!”
ฮาร์วีย์ไม่พยายามที่จะปฏิเสธเรื่องนี้อีกต่อไป
“ในเมื่อทุกคนยืนการอย่างนั้น งั้นก็ไปกันเลย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
ฮาร์วีย์หันหลังกลับและเดินออกจากวิลล่าไป
คนกลุ่มหนึ่งเดินตามเขามาติด ๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังนับวันรอที่จะได้เห็นฮาร์วีย์ขายหน้า
ใบหน้าของเคลลี่มืดมนราวกับค่ำคืน ในขณะที่เดินตามไปด้วยความทรงศักดิ์โซเซ
แม้ว่าฮาร์วีย์จะทำผิดมามากมาย แต่เขาก็ยังเป็นหลานชายของเคลลี่ เขาเริ่มคิดหาทางช่วยฮาร์วีย์ให้รอดพ้นจากสถานการณ์ดังกล่าว
หลังจากเห็นทุกคนตามหลังเขามา ฮาร์วีย์ก็ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังก้าวเดินต่อไป
พื้นที่ของแฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่า นั้นมีขนาดค่อนข้างใหญ่ วิลล่าหมายเลข 11 ถูกสร้างขึ้นภายในสวนที่กว้างขวาง ระยะห่างระหว่างวิลล่าแต่ละหลังก็ค่อนข้างไกลทำให้เพื่อนบ้านไม่ถูกเสียงรบกวน
นั่นเป็นเหตุผลที่ขณะที่พวกเขาเดินอยู่บนทางเดินแคบ ๆ ทุกคนจึงแทบจะมองไม่เห็นวิลล่าหลังอื่น และยังแทบมองไม่เห็นเค้าโครงและการตกแต่งภายในด้วยซ้ำ
เมื่อเทียบกับวิลล่าหลังอื่น ๆ วิลล่าหมายเลข 11 ดูด้อยกว่ามาก
อย่างที่ใครต่อใครบอกไว้ วิลล่าหมายเลข 11 มีขึ้นเพราะด้วยเรื่องของตัวเลขเท่านั้น
คนที่อาศัยอยู่ในวิลล่าหมายเลข 10 ก็เป็นบุคคลสำคัญเช่นกัน วิลล่าหมายเลข 11 ถูกสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้บุคคลนั้นกลายเป็นคนที่ด้อยที่สุด
นั่นเป็นเหตุผลที่วิลล่าหมายเลข 11 ไม่สามารถเทียบเคียงกับวิลล่าหลังอื่น ๆ ได้ ไม่ต้องพูดถึงวิลล่าหมายเลข 1 เลยแม้แต่น้อย
ในไม่ช้า ทุกคนก็มาถึงทางเข้าวิลล่าหมายเลข 1
สิงโตหินสองตัวที่ตั้งอยู่ที่ด้านข้างของทางเข้ากอปรขึ้นด้วยฝีมือแกะสลักอันวิจิตร จนดูคล้ายว่าพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตขึ้นมาจริง ๆ
พูดได้เต็มปากเลยว่าแค่สิงโตสองตัวนี้ก็เป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่อาจเอื้อมแล้ว
สิงโตคู่หนึ่งที่มีราคาต่ำที่สุดในตลาดก็มีราคาหลายร้อยหลายพันดอลลาร์แล้ว
หลังจากที่ได้เห็นทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ ทุกคนก็ประหลาดใจ
ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ก็ดังขึ้น เป็นโยนา ลินช์ที่โทรเข้ามา
ฮาร์วีย์ก้มให้ฝูงชนเพื่อขอโทษ จากนั้นจึงรับสาย
น้ำเสียงของโยนาฟังดูค่อนข้างกังวล
“แย่แล้วค่ะ คุณยอร์ก ฉันได้รับข่าวกรองจากแหล่งข่าวว่าชินดัน เวย์ได้ออกคำสั่งให้ฆ่าคุณอย่างลับ ๆ!” โยนากล่าว
ฮาร์วีย์เลิกคิ้ว
“แล้วไงต่อ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น
“หากได้รับหมายสั่งตาย พวกเขาจะไม่หยุดจนกว่าคุณจะหมดลมหายใจ! เท่าที่ฉันรู้คุณมีค่าหัวหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์!”
โยนาไม่สามารถซ่อนความตระหนกจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ได้
“ใครเป็นคนออกคำสั่ง?” ฮาร์วีย์ถาม
