ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1995
หลังจากนั้น ฮาร์วีย์ ยอร์กก็ขอคนงานเพิ่มเพื่อเร่งกระบวนการปรับปรุงใหม่
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของวิลล่าเท่านั้นที่ยังต้องปรับปรุง หากจัดการอย่างง่าย ๆ เพียงสองสามวันก็คงเสร็จ
แต่ราเชลยืนกรานที่จะติดตั้งกระจกและประตูกันกระสุนในกรณีที่มีการบุกรุกเข้ามาอีก
หลังจากได้ยินเรื่องทั้งหมดนี้ ฮาร์วีย์ก็ถึงกับพูดไม่ออกเลยจริง ๆ
วิลล่าหมายเลข 1 ได้รับความเสียหายอย่างหนักในทันทีที่ฮาร์วีย์เริ่มเข้ามาอยู่อาศัย ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมามันก็พังไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
วิลล่าจำเป็นต้องได้รับการปรับปรุงใหม่ด้วยวัสดุคุณภาพสูง มันคงจะน่ารำคาญไม่น้อยหากต้องมานั่งปรับปรุงใหม่ทุกครั้งที่ได้รับความเสียหาย
และเนื่องจากชินดัน เวย์ออกคำสั่งล่าค่าหัวฮาร์วีย์ เขาจึงอาจไม่สามารถมีชีวิตที่สุขสบายได้อีกต่อไป
ฮาร์วีย์อยากที่จะท้าทายวิชาเคนโด้ของชินดัน เวย์ในมอร์ดูสักหน่อย
แต่หลังจากพิจารณาแล้วว่าการฆ่าไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาไปเสียทุกเรื่อง ฮาร์วีย์ก็ยั้งตัวเองไว้
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากจัดการกับเรื่องต่าง ๆ ในมือ หลังจากอาบน้ำเสร็จ และเปลี่ยนมาใส่ชุดนอนก็มีคนมาเคาะประตูห้องของเขา
ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาคิดว่าเป็นอีวอนน์ ซาเวียร์มาเคาะประตู จึงเปิดประตูออกไปตามสัญชาตญาณ
แต่ในช่วงเวลาถัดมา หญิงสาวตัวหอมก็แอบเข้ามาในห้องทันที
ฮาร์วีย์หันกลับมา เขาถึงกับพูดไม่ออก
คนที่เข้าไปในห้องของเขาไม่ใช่อีวอนน์เลยสักนิด หากแต่เป็นมิวะ ฟูจิฮาระที่ดูเหมือนจะยังอาบน้ำไม่เสร็จ
ชาวต่างชาติปลอมคนนี้คลุมร่างสุดเซ็กซี่ของเธอด้วยผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวในขณะที่ผมของเธอยังเปียกชุ่ม แขนและขาที่เรียวยาวที่เธอเผยออกมานั้นดูอ่อนโยนอย่างที่สุด มันพอที่จะดึงดูดให้ใครต่อใครพาเธอกลับบ้านและใช้เวลาไปกับเธอ
ในขณะนี้ มิวะเต็มไปด้วยสิ่งยั่วยวนที่แปลกประหลาด
หลังจากตั้งสติได้ ฮาร์วีย์ก็ถามอย่างเย็นชาว่า “คุณอยากให้ผมช่วยอะไรเหรอ คุณฟูจิฮาระ?”
“ขอโทษด้วยนะคะ คุณยอร์กในห้องของฉันน้ำร้อนไม่ไหลเลย! และฉันยังล้างตัวไม่เสร็จด้วยซ้ำ!
“จะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะขอใช้ห้องอาบน้ำของคุณแทน?”
มิวะไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้ฮาร์วีย์ปฏิเสธ เธอรีบเข้าไปข้างในห้องน้ำและเปิดฝักบัวในทันที
ห้องอาบน้ำมีการออกแบบกระจกนิรภัย มิวะเปิดม่านทิ้งไว้เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะสามารถมองเห็นร่างของเธอที่โยกย้ายไปมาขณะอาบน้ำ
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปทางอื่น
“คุณฟูจิฮาระ ถ้าคุณต้องการน้ำร้อน คุณไปหาเฮเซลก็ได้
“คุณไม่ควรที่จะมาอาบน้ำในห้องของผม เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”
“มีเรื่องควรไม่ควรด้วยหรือ?”
น้ำเสียงของมิวะมีแววขุ่นเคืองและฟังดูออดอ้อนพร้อมกับความเย้ายวนบางอย่าง
“อีกไม่นานเราก็น่าจะสนิทกันได้ไม่ใช่เหรอ?
“อีกอย่าง ฉันรู้สึกผิดที่พูดอะไรไม่ดีกับคุณไปตั้งมากมาย
“การที่จะให้ฉันขอโทษคุณต่อหน้าคนอื่น ๆ ก็ทำให้ฉันรู้สึกอายอยู่หน่อย ๆ
“ตอนนี้เหลือแค่เราสองคน ฉันจะขอเอ่ยปากขอโทษ!
“ได้โปรดมีเมตตาต่อฉันด้วยและปล่อยฉันไปเถอะ! ได้โปรดอย่าขึ้นบัญชีดำฉันเลย!”
“ถ้าคนอื่นรู้ว่าเราอยู่ห้องเดียวกัน ผมเกรงว่าเราจะอธิบายให้คนอื่นฟังได้ลำบาก…” ฮาร์วีย์พูดในขณะที่เขาส่ายหน้า
รอยยิ้มเขินอายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมิวะ
“ฉันไม่เห็นกลัวเรื่องนั้นเลย คุณยอร์ก แล้วทำไมคุณต้องกลัวด้วย?”
“อีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็เชื่ออย่างสุดหัวใจเลยว่าคุณจะสามารถขึ้นบัญชีดำฉันในวงการบันเทิงของมอร์ดูได้
“ฉันขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรฉันเลย
“ถ้าคุณยอมอะลุ่มอล่วยให้ ฉันก็รู้สึกว่าฉันสามารถยอมทำอะไรได้ทุกอย่าง ไม่ว่าคุณจะอยากพูดคุยเกี่ยวอยากเรื่องงานหรือคิดจะไปออกเดทกัน… โอ้ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันหมายถึงไปออกงานด้วยกันอะไรแบบนั้น
“แม้แต่ พี่ชายตัวยงบนลีดเดอร์บอร์ดก็ไม่ได้รับการดูแลที่พิเศษแบบนี้ด้วยซ้ำ!”
