ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2034
ในที่สุดเฮกเตอร์ทอมป์สัน ก็หันกลับมาหลังจากได้ยินชื่อของอีวอนน์ ซาเวียร์เขาเหลือบมองซากุระ มิยาโมโตะเบา ๆ แล้วพูดด้วยความสนใจอย่างมากว่า “ผู้หญิงคนนี้น่าหลงใหลจะตาย
“หรือฉันควรจะพูดว่าในบรรดาลูกสาวเศรษฐีคนอื่น ๆ ที่อยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูง เธอถือว่าค่อนข้างโดดเด่นและชาญฉลาด
“เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นห่วงฮาร์วีย์มาก แต่พอฉันเสนอข้อตกลงกับเธอ เธอก็ยังปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะถูกข้อเสนอนั้นล่อลวงเอาก็ตาม
“ในความคิดของฉัน เธอไม่ได้ทั้งรักหรือเกลียดฮาร์วีย์ ยอร์ก
“แต่ว่าเธอมีความเชื่อมั่นในตัวฮาร์วีย์อย่างไม่มีที่สิ้นสุด สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าฮาร์วีย์สามารถหลุดพ้นจากเรื่องนี้ได้อย่างปลอดภัยโดยไม่ต้องมีใครช่วยเหลือ
“ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเรา”
เฮกเตอร์ดูเสียใจ แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ตรวจสอบเหตุผลที่อีวอนน์มั่นใจขนาดนั้นก็ตาม…
แต่เขายังคงรู้สึกกังวลเล็กน้อย
อย่างน้อยเมื่อพิจารณาจากตัวตนของฮาร์วีย์แล้ว เขาไม่มีสิทธิ์จะทำอะไรได้ตามอำเภอใจ
ยิ่งไปกว่านั้น ในมอร์ดูก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย และสถานการณ์ของที่นี่ก็ค่อนข้างซับซ้อน
ผู้คนจากทั้งในและนอกประเทศกำลังจับตามองมอร์ดูอยู่ในขณะนี้ การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสถานที่แห่งนี้นั้นยากลำบากกว่าในบัควู้ดหลายเท่า
ซากุระคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “นายน้อยทอมป์สัน เป็นไปได้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้เห็นความตั้งใจจริงของเรามาตั้งแต่แรก”
เฮกเตอร์พูดอย่างเฉยเมย “เธอมองเห็นความตั้งใจของฉันได้ไม่ยากหรอก สิ่งที่ยากคือการปฏิเสธข้อเสนอที่ล่อตาล่อใจพวกนั้นต่างหาก
“โดยปกติแล้ว แม้ว่าเธอจะรู้ว่าคำแนะนำของฉันเสี่ยง เธอก็น่าจะพยายามกล้ำกลืนยอมรับมัน
“แต่เธอกลับปฏิเสธโดยไม่ลังเล ทำให้เรามีโอกาสในการทำลายฮาร์วีย์น้อยลง
“น่าเสียดายจริง ๆ!”
ซากุระพยักหน้าเล็กน้อย เธอไม่รู้จะตอบสนองกลับไปอย่างไร
บรรยากาศของสถานที่เริ่มอึดอัดและเคร่งขรึม
หลังจากนั้นไม่นานซากุระกลับมาสงบใจดังเดิม เธอยิ้มและพูดว่า “นายน้อยทอมป์สัน ถ้าเป็นอย่างนั้น เราจะไม่ทำอะไรต่อไปจริง ๆ เหรอ?
“เช่นนั้นแล้วฉันอยากจะเชิญนายน้อยทอมป์สันไปเที่ยวที่เมืองเกียวโตของฉัน ฉันคิดว่าคุณคงชอบทิวทัศน์ของที่นั่น นายน้อยทอมป์สัน”
เฮคเตอร์หัวเราะ “ถึงเราจะทำอะไรไม่ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะอยู่เฉย ๆ”
เขาเหล่มองเพดานแล้วพูดช้า ๆ ว่า “มิวะ ฟูจิฮาระตายแล้วจริง ๆ แต่เธอเป็นลูกมีพ่อมีแม่ ถ้าจำไม่ผิด แม่ของเธอเป็นพวกปากร้ายเห็นแก่เงินใช่หรือเปล่า?
“และบางเรื่อง ให้พวกปากกรรไกรช่วย ผลที่ได้อาจดีกว่าที่เธอและฉันพยายามด้วยกันเป็นพันเท่า ไม่สิ หมื่นเท่าเลยก็ว่าได้
“แน่นอนว่าต้องไม่มีร่องรอยสาวถึงตัวเรา เธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดไหม?”
***
เวลาสองทุ่ม
ที่ถนนคนเดินที่เฟื่องฟูที่สุดริมหาดมอร์ดู เหล่าอาคารในสถานที่แห่งนี้ล้วนมีประวัติยาวนานกว่าร้อยปี ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นผังเมืองดั้งเดิม
ไม่เพียงแต่คนท้องถิ่นของมอร์ดูเท่านั้นที่ชอบมา แต่นักท่องเที่ยวจากทั้งในและนอกประเทศก็มองว่าที่นี่เป็นจุดเช็คอินยอดนิยม ผู้คนจำนวนมากจะมารวมตัวกันที่นี่
ในขณะที่ทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการดูภูมิทัศน์โดยรอบ ทันใดนั้นก็มีรถบรรทุกสองสามคันพุ่งเข้ามาที่บริเวณใจกลางของถนนคนเดิน
ไม่รอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ดูแลพื้นที่นี้ได้เข้ามาแก้ปัญหา เหล่าคุณป้าซึ่งอยู่ในวัยห้าสิบถึงหกสิบซึ่งกำลังสวมชุดไว้ทุกข์ก็รีบลงจากรถทันที
พลังการต่อสู้ของคุณป้าแต่ละคนน่าทึ่งมาก พวกเขาเห็นพวกเธอกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคน จากนั้นพวกเธอก็ดึงป้ายสีขาวที่เขียนด้วยสีดำออกมา ป้ายเหล่านั้นปลิวไสวไปตามสายลม
