ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 204
คืนนั้นฮาร์วีย์กลับบ้านก่อนเวลา
เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์ที่ดูเฉยเมยและไม่ไยดี แมนดี้ไม่พอใจและโกรธเขาอย่างมาก วันก่อนเขาก็กลับมาบ้านกลางดึก แมนดี้จ้องมองเขาอย่างเคร่งเครียดและหมุนตัวเข้าห้องนอนของเธอ
“คุณแม่ วันนี้เธอเป็นอะไรไปเหรอครับ?” ฮาร์วีย์งงงวย ‘ฉันไม่ได้กวนใจแมนดี้เลย’
“นายยังรู้เหรอว่านายยังต้องดูแลภรรยาของนาย? บอกฉันสิ สองคืนก่อนหน้านี้นายไปอยู่ที่ไหนมา? นายไม่ได้ซักเสื้อผ้าหรือทำความสะอาดห้องน้ำ นายไม่ได้ทำอาหารเย็น นายจะให้ฉันกินอะไร?” ขณะนั้นลิเลียนกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น เธอจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างเคร่งเครียด
เนื่องจากฮาร์วีย์ใช้เงินสิบห้าดอลลาร์เพื่อช่วยแมนดี้ได้รับเงินลงทุนจากยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรซ์ ลิเลียนเลยทำตัวดีกับเขาเล็กน้อย แต่มันก็ไม่ได้ดีมากเท่าไหร่
“ผมยุ่งกับงาน” ฮาร์วีย์อธิบาย
“นายจะยุ่งแค่ไหนกัน? อย่าคิดว่าตอนนี้นายคู่ควรกับลูกสาวของฉันเพราะนายขับรถมือสองที่น่าสมเพชนั่นและเป็นคนขับรถของคนอื่น ฉันจะบอกนายให้นะ ถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวของฉันอ้อนวอนขอความเมตตาจากฉัน ฉันคงไล่นายออกไปนานแล้ว!” ลิเลียนพูดอย่างเย็นชา “แต่ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของฉัน? เธอคิดได้อย่างไรว่านายยังมีความหวังอยู่ สำหรับฉันนายเป็นแค่ไอ้สารเลวที่สิ้นหวัง!”
ฮาร์วีย์พูดไม่ออก ปอร์เช่กลายเป็นรถมือสองที่น่าสมเพชเมื่อไหร่กัน? แต่เขาก็ยังพยักหน้า “คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณแม่ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหม ”
“บอกนายแล้วจะได้อะไร นายสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้หรือ?” ลิเลียนดุเขา แต่เธอยังคงพูดต่อ “โครงการศูนย์กลางการค้าที่แมนดี้เป็นผู้ดูแลเริ่มก่อสร้างเมื่อวานนี้ นายรู้เรื่องนี้หรือไม่”
“ใช่ ผมรู้เรื่องนั้น”
“นายจะไปรู้อะไร? นายรู้ไหมว่าตั้งแต่คืนแรกมีคนไปที่นั่นเพื่อสร้างความยุ่งเหยิงไม่หยุดหย่อน พวกเขาไม่เพียงแต่ทำลายวัสดุก่อสร้างเท่านั้นพวกเขายังทุบตีคนงานที่นั่นและจุดไฟเผาด้วย แมนดี้กำลังเจอกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก เธอใช้พันธมิตรมากมาย แต่ก็ยังไม่สามารถตรวจสอบความจริงเบื้องหลังได้” เมื่อพูดถึงเรื่องนั้นลิเลียนก็ถอนหายใจอย่างเศร้า ๆ “ทำไมฉันถึงมีขยะไร้ค่าเช่นลูกเขยของฉัน เรื่องแบบนี้ผู้ชายจะแก้ไขได้ เราจะพึ่งพาเพียงแค่ลูกสาวของฉันได้อย่างไร…” เธอถอนหายใจ
ลิเลียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้นในการประชุมซิมเมอร์ ในขณะนั้นเธออยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตาย ในความคิดของเธอถ้าฮาร์วีย์มีความสามารถเทียบเท่ากับสามีคนอื่น ๆ แมนดี้ก็ไม่จำเป็นต้องจัดการกับสิ่งเหล่านั้นด้วยตนเอง
“มีใครมาทำความวุ่นวายโครงการศูนย์การค้างั้นหรือ? นั่นเป็นโครงการที่ได้รับเงินลงทุนจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ พวกเขากล้าดียังไง!” ฮาร์วีย์ดูเคร่งขรึมทันที มีแต่พวกอันธพาลเท่านั้นที่จะทำสิ่งนั้นได้ แต่ตอนนี้เขามีอิทธิพลและอำนาจเหนือกว่าพวกอันธพาลเกือบครึ่งหนึ่งในเมืองนิอัมมี่ หากพวกเขาไม่ได้รับการอนุมัติจากเขาใครจะยืนหยัดต่อสู้กับซิมเมอร์ได้
“ทำไมจะไม่ล่ะ? ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ลงทุนในอสังหาริมทรัพย์จำนวนมาก นอกจากนี้หากศูนย์การค้าไม่ได้สร้างขึ้นในเวลาที่กำหนด ซิมเมอร์จะต้องชดใช้ค่าเสียหายนั้น ทำไมยอร์กถึงต้องมาสนใจเรื่องนั้นด้วย” ลิเลียนมองไปที่เขาราวกับว่าเธอกำลังมองไปที่คนที่ถูกมองข้าม
“ลืมมันไปซะ ทำไมฉันถึงต้องมาพูดเรื่องพวกนี้กับนายด้วย? รีบไปทำความสะอาดห้องน้ำเดี๋ยวนี้! ฉันรำคาญที่จะต้องมองหน้านาย!” ลิเลียนดุเขาอีกครั้ง เธอกำลังจะลุกขึ้นยืนและตบฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์เคยชินไปซะแล้ว หลังจากคิดสักพักเขาก็ยังคงเดินไปที่ห้องนอน จากนั้นเขาก็เคาะประตูและพูดว่า “ที่รัก ผมได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นจากคุณแม่แล้ว คุณรู้หรือยังว่าใครเป็นผู้วางแผนเบื้องหลัง?”
ตอนแรกแมนดี้รู้สึกลุกลี้ลุกลน เมื่อได้ยินที่ฮาร์วีย์พูดเธอก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมา จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณคิดว่าฉันมีอิทธิพลและมีอำนาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ที่ฉันมาถึงจุดต่ำสุดแบบนี้คิดว่าฉันต้องการหรือไง? แซ็คแสร้งทำเป็นใจดีและอ้างว่าเขารู้ตัวผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังระหว่างการประชุมครอบครัวในวันนี้ ฮาร์วีย์คุณไม่คิดว่ามันจะมีอะไรอยู่เบื้องหลังเหรอ?”
ด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ได้ แมนดี้จึงขอความเห็นจากฮาร์วีย์ เป็นเพราะเธอเชื่อใจฮาร์วีย์ ในทางกลับกันถือว่าโชคดีที่แซ็คไม่พยายามหาข้อบกพร่องของเธอ ทำไมแซ็คถึงช่วยเธอล่ะ?
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ตอนนี้พวกอันธพาลเกือบครึ่งในนิอัมมี่ อยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขา ถ้าไทสันรู้อะไรเขาจะรายงานฮาร์วีย์เป็นคนแรก
แต่ไทสันไม่ได้รับรายงานเรื่องนี้ด้วยซ้ำ มันมากพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าผู้บงการทำงานได้ค่อนข้างดีในการปกปิดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หากเป็นเช่นนั้นทายาทที่ร่ำรวยฟุ่มเฟือยอย่างแซ็คจะสามารถสืบหาความจริงได้อย่างไร?
แซ็คกำลังพยายามหลอกลวง?
“แซ็คพูดอะไร?” ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เหตุการณ์นี้แปลกอย่างเห็นได้ชัด
“เขาบอกว่าเขาจะช่วยฉันในการติดต่อคนบงการวางให้ในพรุ่งนี้และจะแจ้งเวลาและสถานที่ที่จะนัดพบกับบุคคลนั้น” แมนดี้ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เห็นได้ชัดว่ายิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่มันก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากเท่านั้น
“พรุ่งนี้ฉันจะไปกับคุณและจะเป็นคนขับรถให้” ฮาร์วีย์พูด
“ได้เลย” หลังจากคิดเรื่องนี้มาสักพัก แมนดี้ก็ไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเขา ท่าทีของแซ็คในวันนั้นแปลกมาก ดังนั้นการพาฮาร์วีย์ไปกับเธอจะปลอดภัยกว่ามาก
“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปเดี๋ยวนี้…” ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อยและเขากำลังจะเปิดประตูห้องนอนโดยไม่รู้ตัว
เขาไม่คาดคิดว่าแมนดี้จะคว้าแขนเสื้อของเขาในทันที
“เอ๊ะ?” ฮาร์วีย์รู้สึกหนักใจเล็กน้อย ‘แมนดี้จะทำอะไร?’
แมนดี้ก้มหัวลง เธอหน้าแดงขณะที่พูดว่า “ทำไม…คืนนี้คุณไม่นอนในห้องล่ะ…”
