ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2094
ฮาร์วีย์ ยอร์กถอนหายใจขณะมองดูคนกลุ่มนั้น เขาอยากที่จะเมินเฉยต่อพวกเขาและกำลังจะมุ่งไปอีกทาง
แต่ไม่คิดเลยว่าเฮเซล มาโลนจะมองเห็นเขาและจำเขาได้ เธอผงะไปเล็กน้อย “ฮาร์วีย์?!
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ที่ดินของตระกูลสมิธได้?”
“นี่นายมารอเรานานแค่ไหนแล้ว!”
“นายกำลังพยายามทำตัวเนียนไปเราและตามเรากลับเข้าไป?”
เฮเซลเริ่มตระหนก
นี่มันวันอะไร?
ถ้าฮาร์วีย์แอบเข้ามาที่นี่จริง ๆ มันคงเป็นเรื่องน่าอายมาก!
สำหรับอินฟลูเอนเซอร์เหล่านั้น พวกเธอทุกคนมองดูฮาร์วีย์ด้วยความรังเกียจที่สุดในขณะนี้
พวกเธอเป็นคนจากวงสังคมชั้นสูง มันคงเป็นเรื่องน่าละอายที่จะปล่อยให้คนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์มาเกาะแกะกับพวกเธอไม่เลิก
แม้แต่แกรี่ ดันเคนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับรู้สึกว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่น่าสมเพช
ฮาร์วีย์ไม่มีทางเลือก เขาทำได้เพียงล็อกจักรยานและตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเชยเมยว่า “เลิกพูดเอาดีเข้าตัวสักทีได้ไหม? การที่ผมมาที่นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกคุณทั้งนั้น!”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวอะไรกับเรา” เฮเซลเย้ยหยัน “นายต้องการเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดนี้โดยใช้ชื่อของนายน้อยดันเคนอย่างชัดเจน!
“ทำไม? อีวอนน์ไม่ได้ส่งการ์ดเชิญมาให้นายเหรอ?”
“แต่ก็ถูกแล้วแหละ! อีวอนน์เป็นแค่คนนอกคอกในตระกูลสมิธ เธอจะมีสิทธิ์แจกการ์ดเชิญนายได้ยังไง!”
“นายอยากจะเข้าไป นอกจากเนียนไปกับพวกเราแล้ว จะมีวิธีอื่นอีกเหรอ?”
เฮเซลหัวเราะเยาะเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
“ฮาร์วีย์ ไม่ใช่ความผิดของนายที่นายทำอะไรไม่ได้เรื่อง ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมนายถึงอยากมายุ่งกับเรา”
“แต่คนเราควรจะรู้จุดยืนของตัวเอง และแล้วนายก็รู้อยู่แล้วนี่ว่านายยืนอยู่ตรงไหน แทนที่จะมาทำตัวเสแสร้งอยู่ที่นี่ สิ่งที่นายต้องทำตอนนี้คืออ้อนวอนนายน้อยดันเคนและพวกเรา นายเข้าใจที่ฉันพูดหรือเปล่า”
ฮาร์วีย์ดูเฉยเมยและพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “คุณไม่เข้าใจที่ผมพูดเหรอ?”
“งั้นผมจะพูดอีกครั้ง การที่ผมมาที่นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณทั้งนั้น!”
“โถ่! ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา? หรือว่าตระกูลสมิธส่งการ์ดเชิญมาให้คุณ?” อินฟลูเอนเซอร์สาวปิดปากและยิ้ม และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
พวกเธอยังไม่ได้รับการ์ดเชิญด้วยซ้ำ แล้วกับคนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์จะได้รับบัตรเชิญได้อย่างไร?
ฮาร์วีย์มองไปที่ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ใช่ คุณพูดถูก ผมมีบัตรเชิญ!”
เฮเซลถอนหายใจและพูดว่า “ฮาร์วีย์ หยุดเสแสร้งสักที!”
“นี่คืองานเลี้ยงวันเกิดของจาเดน สมิธ!
“ว่ากันว่าการ์ดเชิญหลายใบเขียนด้วยลายมือของผู้อาวุโสเองด้วยซ้ำ!
“นายกำลังบอกว่าคนที่รวยที่สุดในกังนัมเขียนการ์ดเชิญให้นายด้วยตัวเองงั้นเหรอ?
“คิดถึงตัวตนและสถานะของตัวเองบ้างสิ!
“นายคิดว่าตัวเองเป็นพวกชนชั้นสูงเพียงเพราะนายได้ที่วิลล่าหมายเลข 1 ในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ วิลล่า เพราะมีโชคติดตัวอยู่บ้างงั้นเหรอ?
“ฉันจะบอกนายให้นะ ฉันไปสืบมาแล้ว นายยังไม่ได้จ่ายค่าที่พักของเดือนนี้เลยด้วยซ้ำ!
“คนที่ไม่มีปัญญาชำระค่าธรรมเนียมที่พักอย่างนาย หยุดเสแสร้งต่อหน้าฉันสักที!
“ฉันจะบอกนายไว้ให้นะ หยุดคุยโว! และยอมรับว่าคิดจะเกาะเรากินมันยากนักเหรอ?
“นายนี้แปลกจริง ๆ มารอที่นี่ตั้งนาน แถมโดนเปิดโปงแล้วก็ยังหน้าด้านปฏิเสธอยู่ได้!
“พูดตรง ๆ นะ บางทีนายน้อยดันเคนอาจจะเปลี่ยนใจและให้โอกาสนาย!
“แต่ดูนายสิ อย่าแม้แต่จะคิดตามพวกเราไปข้างในเลย!”
