ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2101
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มเบา ๆ หลังจากที่เห็นแกรี่ ดันเคนโกรธอย่างบ้าคลั่ง
“นายน้อยแกรี่ ฉันขอเตือนนายเพราะเห็นแก่มิตรภาพของเรานะ
“บางครั้งนายจะแสร้งเป็นคนที่นายไม่ใช่ไม่ได้
“และบางครั้งมันก็จะมีคนที่นายไม่ควรทำให้ขุ่นเคือง
“ยกตัวอย่างเช่น ฉันแข็งแกร่งกว่านาย ฉันมีเส้นสายมากกว่านาย แต่นายก็ยังอวดดีทั้ง ๆ ที่นายเข้ามาที่นี่ได้ก็เพราะฉัน
“นายเคยคิดถึงผลลัพธ์เหล่านั้นบ้างไหม?”
ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและตบไหล่ของแกรี่ด้วยมือขวาเบา ๆ ราวกับว่าเขากำลังให้บทเรียนแก่ผู้ที่ต่ำต้อยกว่า
การกระทำของฮาร์วีย์อาจจะดูไม่มีอะไร แต่เฮเซล มาโลนกลับโกรธเขาสุด ๆ เธออดไม่ได้ที่จะชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธเกรี้ยว
“นายคิดว่านายแข็งแกร่งกว่านายน้อยดันเคนอย่างนั้นเหรอ?!” เฮเซลตะโกนด้วยความโกรธ
“นายมีเส้นสายมากกว่าเขาอย่างนั้นเหรอ?!
“นายมันไร้ยางอายฮาร์วีย์!
“กล้าดียังไงถึงได้พูดแบบนั้น?!
“ฉันเห็นคนไร้ยางอายมามาก แต่นายเป็นคนแรกที่ไร้ยางอายได้ขนาดนี้!
“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ถ้านายน้อยดันเคนหมดความอดทนขึ้นมา แม้แต่ฉันก็จะไม่สามารถช่วยนายได้!”
นอกจากความโกรธและความผิดหวังแล้ว เฮเซลเพียงแต่รู้สึกสมเพชฮาร์วีย์เท่านั้น
‘คนบ้านนอกอย่างเขาคิดว่าเขาจะสามารถท้าทายนายน้อยดันเคนได้อย่างไร?
‘เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?’
“ได้ ผมไม่มีอะไรจะคุยกับพวกคุณแล้ว ไปซะ” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น
จากนั้นฮาร์วีย์ก็นั่งลงอย่างไม่สนใจใครขณะที่เอื้อมหยิบถ้วยชาอีกใบที่อยู่ใกล้ ๆ
ตาของแกรี่กระตุกอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่ที่เขาเกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่ให้เกียรติเขาซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้
ท้ายที่สุดแล้วเขาเป็นถึงคนดังคนเด่นที่แม้แต่ตระกูลสมิธก็ยังอ้าแขนต้อนรับ
‘ไอ้คนบ้านนอกคนนี้ต้องอยากตายแน่นอนถึงได้อวดรู้แบบนี้!’
วินาทีต่อมาแกรี่ก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า
“นายค่อนข้างกล้าหาญเลยนะฮาร์วีย์!
“นายอวดดีต่อหน้าฉันหลังจากที่ใช้ชื่อของฉันเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดอย่างนั้นเหรอ?!
“ฉันจะะบอกอะไรนายให้นะ ฉันจะไม่ใช้กำลังเพราะเห็นแก่ตาเฒ่าเจเดน สมิธ
“แต่นายควรจะคุกเข่าแล้วคลานออกไปซะเดี๋ยวนี้!
“อย่าแม้แต่กล้าจะปฏิเสธ!
“แม้ว่าฉันจะเป็นคนที่ใจกว้างมาก แต่ตอนนี้ฉันโกรธมาก
“ถ้านายไม่สามารถทำให้ฉันสงบลงได้ ฉันเกรงว่าฉันจะต้องทำให้นายได้เรียนรู้ว่าการถูกแชมป์ศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานของประเทศ H กระทืบนั้นรู้สึกอย่างไร!”
แกรี่กอดอกในขณะที่มองลงมาที่ฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
“แน่นอนว่านายจะลองสู้ฉันดูก็ได้
“แต่ถ้านายลงมือก่อน ฉันก็ไม่ติดที่จะหักแขนขาของนาย ฉันจะทำให้คนต่ำต้อยอย่างนายได้เรียนรู้จุดยืนของตัวเอง
“สถานที่บางแห่งนายก็ไม่ควรที่จะเข้าไป
“คนบางคนนายก็ไม่ควรที่จะเกาะแกะ
“และบางคนนายก็ไม่ควรทำให้ขุ่นเคือง!”
แกรี่พูดคำเหล่านั้นด้วยท่าทางเย็นชา
ตั้งแต่แกรี่มาที่มอร์ดู ทุกคนก็ต่างแสดงความเคารพต่อเขาไม่มากก็น้อย
แม้แต่พวกชาวเกาะที่ดื้อด้านและลีโอนาร์ด เบรย์ หัวหน้าผู้ทรงอิทธิพลเองก็ต้องหลีกทางให้เขา
แต่ฮาร์วีย์กลับกล้าอวดดีต่อหน้า?!
เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?!
หลังจากที่เห็นแกรี่หมดความอดทน เหล่าอินฟลูเอนเซอร์ข้างหลังเขาก็หัวเราะคิกคักไม่หยุดหย่อน พวกเขาต่างตื่นเต้นที่จะได้ชมเหตุการณ์ที่กำลังจะเกินขึ้น
เห็นได้ชัดว่าพวกเขารู้ดีว่าอาร์วีย์กำลังจะต้องทนทุกข์ทรมาน
ในขณะนั้นแขกที่ต้องการชมความสนุกสนานก็ได้ล้อมรอบพวกเขา พวกเขากำลังรอให้ฮาร์วีย์คุกเข่าแล้วคลานออกจากห้องโถง
บางคนถึงกับเตรียมโทรศัพท์เพื่อบันทึกเหตุการณ์นี้
