ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2140
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขามองว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่พยายามเดิมพันชีวิตผู้หญิงเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง!
‘มีคนที่กล้าล้อเล่นกับชีวิตคุณทอมป์สันเสียด้วย! เขาต้องตายแน่ๆ!’
สาวสวยหลายคนไม่อาจซ่อนความรังเกียจในใจของพวกเธอไว้ได้ พวกเขาปราดมองไปที่ฮาร์วีย์ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
‘คนขี้โม้คนนี้ประเมินตัวเองสูงเกินไปจริง ๆ! เขากำลังพยายามขโมยความดีความชอบไปจากผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการความปลอดภัยด้วยซ้ำ!’
“ถึงคุณจะตัดสินใจทำตามแผนของเขาก็เถอะ ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ควรเข็นรถด้วยมือเปล่า ร่างกายของมนุษย์มีไฟฟ้าสถิตอยู่ มีความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะเป็นคนจุดระเบิดทันทีที่เขาสัมผัสกับตัวรถ…”
ฮาร์วีย์เตือนด้วยความกรุณา เขาตั้งใจแน่วแน่ที่จะกดดันอีกฝ่าย เพราะไม่ต้องการที่จะเห็นผู้หญิงคนนั้นตายไปโดยเปล่าประโยชน์
“เลิกจู้จี้ได้แล้วพ่อหนุ่ม!”
ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดจบ พ่อบ้านทอมป์สันก็ตัดบทเขาทันทีและห้ามเขาไว้
“ถ้าคุณยังเอาแต่พูดถ่วงไม่ให้เราช่วยชีวิตคุณทอมป์สัน เราคงต้องใช้กำลังกับคุณแล้ว!”
ตามคำเตือนของพ่อบ้านทอมป์สัน ผู้คุ้มกันสองคนก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทีคุกคามและจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์
พวกเขาพร้อมที่จะลงมือทันทีหากฮาร์วีย์ยังไม่หยุดพูด
ฮาร์วีย์มองดูพวกเขาและหัวเราะอย่างขมขื่น
บางครั้งบางอย่างก็ต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของโชคชะตา ฮาร์วีย์ต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ แต่เขาจะได้ลองทำเช่นนั้นได้อย่างไรหากตระกูลทอมป์สันปฏิเสธที่จะเชื่อเขาตั้งแต่แรก
ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หากทุกสิ่งยังดำเนินไปเช่นนี้ ผู้หญิงคนนั้นก็อาจจะ…
“งั้นก็ช่างมันเถอะ” ฮาร์วีย์พูด เขายอมอ่อนข้อในที่สุด “คุณคงรู้ดีว่าอะไรดีที่สุดสำหรับเธอ ผมหวังว่าทุกอย่างจะราบรื่น”
เนื่องจากอีกฝ่ายยืนกรานที่จะปฏิเสธความช่วยเหลือของเขา ฮาร์วีย์จึงไม่คิดที่จะเข้าไปช่วย เขาหันกลับและเดินออกจากที่เกิดเหตุ
ขณะที่เขาเดินจากไป ฝูงชนก็เฝ้ามองเขาด้วยความโกรธและดูถูกเหยียดหยาม
“เด็กสมัยนี้ดีแต่อวดเก่ง!
“เขาไม่รู้หรือว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ควรจะทำตัวแบบนั้น?
“จอมปลอมจริงๆ! เขานี่เป็นประเภทไม่รู้จักรับผิดชอบชั่วดีเอาซะเลย!”
ฝูงชนเริ่มดูถูกฮาร์วีย์ และเรียกเขาด้วยชื่อที่ไม่น่าฟังและกล่าวหาเขาอย่างไม่ยุติธรรม พวกเขานึกอยากจะโยนฮาร์วีย์ลงแม่น้ำ ถือเป็นบทเรียนสำหรับคนที่อวด!
แดเนียลหัวเราะเบา ๆ อย่างเย็นชา เขาพอใจกับการจากไปของฮาร์วีย์ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าและวางมือบนตัวรถ แต่ทันทีที่ปลายนิ้วไปแตะที่รถ…
ตูม!
ทันทีที่ผิวหนังของเขาสัมผัสกับตัวถังโลหะของรถ ไฟฟ้าสถิตที่รั่วไหลออกมาจากร่างกายของเขาก็ทำให้น้ำมันเบนซินติดไฟทันที ในเวลาเพียงเสี้ยววินาที รถก็ระเบิดเป็นไฟที่ลุกโชน
แรงกระแทกจากการระเบิดทำให้แดเนียลกระเด็นไปไกล เขาล้มลงกับพื้นและกระอักเลือดออกจากปาก
เอี๊ยด!
การระเบิดทำให้เปลวไฟใหญ่ขึ้น ราวกั้นหลายอันที่กั้นรถไว้ไม่ให้ตกลงไปในแม่น้ำเริ่มพัง เหลือเพียงแท่งโลหะอันเดียวที่ยังกันรถเอาไว้ แต่ตอนนี้มันอยู่ในตำแหน่งที่อันตรายยิ่งกว่าเดิม มันพร้อมที่จะตกลงไปในทุกวินาที
ใครก็ตามที่มีวิจารณญาณสามารถบอกได้ว่าแท่งเหล็กซึ่งส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าดอย่างน่าสยดสยองอยู่นั้นคงรั้งตัวรถเอาไว้ได้ไม่นาน
อาจใช้เวลาหนึ่งนาทีหรืออาจน้อยกว่านั้นก่อนที่รถจะตกจากสะพานและลงสู่ความลึกอันเย็นยะเยือกของแม่น้ำเบื้องล่าง
ยิ่งไปกว่านั้น มีโอกาสสูงที่รถจะระเบิดซ้ำขณะตกลงไป
“กรี๊ด!” ฝูงชนกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก และหวาดกลัวยิ่งกว่าที่เคย
“โอ้พระเจ้า! ผู้ชายคนนั้นพูดถูกมาโดยตลอดเลยใช่หรือเปล่า!”
“แดเนียลเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการความปลอดภัยไม่ใช่เหรอ! ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องไฟฟ้าสถิตสามารถจุดไฟให้กับน้ำมันได้!”
“โอ้พระเจ้า! เธอกำลังจะตาย!”
ทันใดนั้นคุณหนูทอมป์สันซึ่งกำลังสะลึมสะลือลืมตาขึ้น เธอแทบจะไม่รู้สึกตัวขณะที่ถอดเข็มขัดนิรภัยออกมาได้
“คุณลุงทอมป์สัน ช่วยฉันด้วย!” เธอตะโกนออกมา สีหน้าของเธอดูหวาดกลัว
ตั้งแต่เล็กจนโตหญิงสาวไม่เคยเห็นภาพฝันร้ายเช่นนี้มาก่อนในชีวิตของเธอ!
“คุณหนูอย่าขยับ!”
พ่อบ้านทอมป์สันเห็นนายหญิงของเขาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือและกลับมามีสติได้อย่างรวดเร็ว เขาวิ่งตรงไปยังจุดที่แดเนียลล้มลง และพยุงแดเนียลขึ้นจากพื้น
“คนเป็นผู้เเชี่ยวชาญไม่ใช่เหรอ!”
“รีบไปช่วยเธอเร็วเข้า!”
ใบหน้าของแดเนียลเปลี่ยนเป็นซีดเผือดด้วยความตกใจและสยดสยอง รอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจของเขาหายไปจนไม่เหลือ
“ผมทำอะไรไม่ได้แล้ว ผมช่วยเธอไม่ได้หรอก…!”
แดเนียลหมดสติไป
