ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2179
ปัง!
เสียงอึกทึกดังขึ้นท่ามกลางความเอิกเกริกและความระยิบระยับภายใต้แสงจ้า ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมากจากประตูไม้หนานมู่เนื้อทองราวกับมันถูกเตะ
ทันใดนั้น เสียงเพลงและเสียงหัวเราะจากฝูงชนก็หยุดลงทันที
ฮาร์วีย์เดินเข้าไปด้วยท่าทีเฉยเมยเขาไขว้มือไว้ที่ด้านหลังอย่างเรียบร้อยพร้อมกับกลุ่มคนที่ดูไม่แยแสต่อสิ่งใด
เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าผู้มาใหม่เหล่านี้เป็นคนบุกรุกเข้ามาที่นี่
ฝูงชนที่กำลังตกตะลึงจ้องมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ
ทุกคนมองไปที่ทางเดินนอกประตู พบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธหลายคนจากตระกูลทอมป์สันกำลังล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่พื้น ไม่มีใครสามารถลุกขึ้นได้เลย
ภาพเหตุการณ์เช่นนั้นทำให้ทุกคนงุนงง
ฝูงชนไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าชายที่เป็นผู้นำกลุ่มที่เพิ่งปรากฏตัวคนนี้นั้นเป็นคนที่ทรงพลังหรือเป็นคนโง่เขลากันแน่
เพราะที่นี่คือโรงแรมห้าดาวพี่มีตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่งเป็นเจ้าของ
ถึงกระนั้นกลับมีคนกล้าที่จะมาก่อความวุ่นวายในระหว่างพิธีเปิดทำการของโรงแรมพอทโฮล
เขาคงอยากตายเต็มที!
ตู้ม!
ขณะที่ฝูงชนเริ่มเพิกเฉยและเริ่มเยาะเย้ยถากถางฮาร์วีย์ ยอดฝีมือของหลงเหมินจำนวนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นและกระจายไปทั่วสถานที่ โดยปิดกั้นทางเข้าและออกทั้งหมด
ผู้หญิงหลายคนในฝูงชนตกใจกลัวและบางคนก็กรีดร้องด้วยความกลัว
นี่เป็นการปล้นหรือเปล่า?
พวกเขาทั้งหมดกลายเป็นตัวประกันงั้นหรือ?!
ซากุระ มิยาโมโตะอยู่ท่ามกลางฝูงชน เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันอย่างกระทันหัน สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด เธอพึมพำด้วยความตกใจอย่างที่สุด “ฮาร์วีย์?!”
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะตามล่าเธอถึงขนาดนี้ แม้ว่าจะถูกประณามจากคนมากมายแต่เมื่อตัดสินจากการกระทำของเขา เขาคงตั้งใจที่จะกำจัดเธอต่อหน้าทุกคน
ในขณะนี้ ซากุระรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังติดอยู่ในฝันร้าย
การอนุมานของเธอผิดทั้งหมดเลยหรือ?
ผู้ชายที่ถูกกล่าวถึงในตำนานเป็นเช่นนี้เองหรือ?
หยิ่งผยอง!
เผด็จการ!
โหดเหี้ยม!
ดังนั้นนี่คือชายผู้ซึ่งครอบงำประเทศมหาอำนาจทั้งห้าและทำให้ประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ผงาดขึ้นมาได้อย่างงดงามงั้นหรือ?
ใบหน้างดงามของซากุระเริ่มเย็นชาเมื่อความกลัวที่อยู่ลึก ๆ ค่อย ๆ พลุ่งพล่านในหัวใจและแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวในโรงแรมเห็นว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลัง พวกเขาชักอาวุธปืนออกมาและรีบร้องขอความช่วยเหลือผ่านเครื่องส่งรับวิทยุ
แต่ก่อนที่พวกเขาจะพูดจบ ราเชล ฮาร์ดี้รีบวิ่งไปข้างหน้าเงียบ ๆ และเคลื่อนไหวทันที
เพี๊ยะ เพี้ยะ เพี๊ยะ!
ในพริบตาเดียว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของตระกูลสมิธก็ล้มลง
ราเชลวิ่งผ่านศัตรูที่ล้มลงไปยังจุดที่ซากุระยืนอยู่
เมื่อซากุระตั้งสติได้และกำลังจะตอบโต้ ราเชลก็คว้าตัวซากุระไว้ แล้วกระแทกหลังของเธอเข้ากับพื้น
ราเชลไม่ใส่ใจที่จะพูดอะไรกับเธอให้เปลืองน้ำลายและเธอไม่สนใจผลที่จะตามมา สิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือทำตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย และเชื่อฟังคำสั่งนั้นโดยไม่มีข้อแม้
สมาชิกหลงเหมินคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าข้าง ๆ ราเชลและกระแทกเท้าของเขาลงบนหน้าอกของซากุระ จากนั้นเขาก็โค้งคำนับไปยังทิศทางที่ฮาร์วีย์อยู่และพูดด้วยความเคารพว่า “หัวหน้าสาขา จับได้หนึ่งคนแล้ว”
ใบหน้าของซากุระเปลี่ยนไปอย่างลนลาน มันบิดเบี้ยวด้วยความกลัวและความโกรธ เธอกรีดร้องสุดเสียง “แกจะทำอะไร! ฉันเป็นแขกต่างชาติ! แกจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”
“แกไม่กลัวว่าจะทำให้เกิดข้อพิพาทระหว่างประเทศงั้นเหรอ?”
“แกมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้?”
เพี๊ยะ!
สมาชิกของหลงเหมินซึ่งเท้ายังคงตั้งมั่นอยู่บนหน้าอกของซากุระโน้มตัวลงมาตบหน้าเธออย่างแรง เขาตะคอกโดยไม่แยแสต่อความโกรธของเธอ “หลงเหมินต้องการอำนาจจากผู้อื่นเพื่อควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยตั้งแต่เมื่อไหร่?!”
หยิ่งยโสและเผด็จการ!
หลังจากที่ฮาร์วีย์เข้ามามีอำนาจ หลงเหมินสาขามอร์ดูก็ถูกปลุกขึ้นจากเถ้าถ่านและเรียกคืนความแข็งแกร่งที่มีก่อนหน้านี้กลับมาได้ พวกเขาได้ครอบครองถนนของมอร์ดูอีกครั้ง
ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ในมือของพวกเขา ไม่มีสาวกของหลงเหมินคนใดที่จะปฏิบัติต่อผู้หญิงชาวประเทศหมู่เกาะจากชินดัน เวย์แห่งประเทศหมู่เกาะด้วยความอ่อนโยน
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเหลือบมองซากุระด้วยซ้ำ เขาก้าวไปข้างหน้าโดยเอามือไพล่หลังและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ออกมาได้แล้ว อายะ มินาโมโตะ คุกเข่าให้ฉัน แล้วฉันจะไว้ชีวิตเธอ”
