ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2185
เพล้ง!
ทันใดนั้นเชอริลก็เหวี่ยงมือขวาของเธอออกไป แก้วไวน์ในมือของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่มันตกลงสู่พื้น ทิ้งเศษแก้วและไวน์แดงไว้ทั่วบริเวณ
ความโกรธของเธอเด่นชัดออกมา
เธอยืนขึ้นกอดอกและจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเป็นผู้ใหญ่ “นายยอร์ก นายยโสเกินไปแล้ว!
“นายกำลังล้ำเส้น!
“นายรู้หรือเปล่าว่านายกำลังทำอะไรอยู่
“ฉันเคยเห็นคนบ้า ๆ บอ ๆ มากมายในชีวิตของฉัน
“แต่พวกเขาไม่เหมือนนาย พวกเขาล้วนมีทักษะ อำนาจ และสถานะที่สูงส่งเพียงพอ!
“แต่นายเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน! ถึงกระนั้นแค่ชั่วพริบตาเดียว นายกลับแสดงให้ฉันเห็นว่านายบ้าแค่ไหน
“ฉันขอเตือนนายไว้เลย ไม่เพียงแต่นายจะเสียโอกาสที่ฉันหยิบยื่นให้ไปเท่านั้น แต่นายยังทำให้ฉันโกรธอีกด้วย!
“วันนี้นายจะต้องชดใช้!”
ใบหน้าของเชอริลเย็นชาและไม่มีใครกล้าสงสัยในสิ่งที่เธอต้องการ
แต่ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างเปิดเผยและพูดเบา ๆ ว่า “เอาสิ คุณซาเวียร์ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย
“ถ้าเธอมีไม้เด็ดอะไร ก็หยิบออกมาให้ฉันดูได้เลย ไม่อย่างนั้นแล้ว ฉันขอแนะนำให้เธอเลิกหยิ่งผยองได้แล้ว
“เธอบอกว่าเธอจะบดขยี้ฉันได้งั้นเหรอ? งั้นก็ลองดูสักตั้ง
“แต่ฉันขอเตือนเธอไส้เลย ในเวลาเพียงหนึ่งเดือน ฉันได้ทำลายคนอย่างเธอซึ่งรู้แต่วิธีใช้นามสกุลของตัวเองเป็นเกราะกำบังในการทำตามอำเภอใจมามากมาย
“มีอะไรก็ออกมาโชว์ให้หมดไปเลย ฉันยินดีที่จะทำให้ทุกอย่างพังทลายจนราบเป็นหน้ากอง!
“จะได้ประหยัดเวลาฉันหน่อย!”
ไม่ว่าใครจะอยู่เบื้องหลังเชอริล ฮาร์วีย์ก็ยังจะพาซากุระไปอยู่ดี แม้ว่าผู้นำตระกูลซาเวียร์จะอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่สนใจ
การที่ซากุระทำตัวเป็นปรปักษ์กับเขามันได้ล้ำเส้นมาไกลเกินไปแล้ว เขาจะไม่มีวันรามือจากเธอ
“ยอดเยี่ยม! ดีมาก!”
เชอริลมองฮาร์วีย์ด้วยความชื่นชม
“ฉันต้องยอมรับเลยฮาร์วีย์ นายนี่พูดจาใหญ่โตได้เก่งมาก!
“นายน้อยทั้งสี่แห่งโวลซิ่งไม่สำคัญกับนาย ฉันเข้าใจ!
“แต่น่าเสียดายที่พวกเขาเป็นยอดฝีมืออย่างแท้จริง ในขณะที่นายดีแต่อวดตัว!”
เชอริลลืมความโกรธของเองไปชั่วขณะ เธอรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยเห็นใครทำตัวหยิ่งผยองได้ขนาดนี้
เธอเข้าใจว่าเมื่อพูดถึงคนร่ำรวยและมีอำนาจ พวกเขาเหล่านั้นจะถูกมองว่าเป็นพวกคนแปลกที่ชอบทำอะไรประหลาด ๆ
แต่กับลูกเขยแต่งเข้าบ้านแบบนี้? ช่างเป็นเรื่องตลก!
ทว่านี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย คนบ้านนอกพวกแสนเย่อหยิ่งซึ่งโชคดีที่ได้เป็นลูกเขยของตะกูลที่มีอำนาจก็มักจะหยิ่งผยองกับคนที่ต่ำต้อยกว่า เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จักที่รู้จักทางของตัวเองดี และคงคิดว่าเขาจะสามารถทำตามที่เขาต้องการได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงอะไร เชอริลเข้าใจเรื่องนั้นดี
“นายกล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่คุณซาเวียร์?!”
ทันใดนั้น ร่างที่ไม่รู้จักก็ปรากฏขึ้น
ชายคนหนึ่งที่ดูคล้ายจะถูกชุบร่างด้วยสีทอง กระโดดลงมาจากชั้นสองทันทีและหยุดอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์
เขาเป็นชายหัวโล้นผู้ซึ่งมีผิวทองอร่ามและมีรูปลักษณ์เหมือนนักบวช
น่าแปลกที่เขาดูค่อนข้างเจ้าเล่ห์และหยิ่งยโส
นิสัยของเขาไม่เหมือนนักบวชเลยแม้แต่น้อย
เขาสวมเสื้อคลุมสีเหลืองและถือดาบยาวและหอกสั้น แทนที่จะเป็นพระ เขาดูเหมือนโจรไม่มีผมเสียมากกว่า
ชายหนุ่มผมยาวรู้สึกปลาบปลื้มเมื่อได้เห็นรูปลักษณ์ภายนอกของชายผู้นี้ เขาพูดอย่างมีความสุข “อาจารย์ฟาทัลคุณอยู่ที่นี่แล้ว! ฆ่าพวกมันเลย! ให้พวกมันรู้ซึ้งถึงการทำตัวเป็นปฏิปักษ์กับเรา!”
ราเชลขมวดคิ้ว เธอก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “หลีกทางไปได้แล้ว ลูกสมุนที่ดีจะไม่ขวางทางผู้เป็นนาย!”
“ฉันจะให้เวลานายสักหน่อย ปล่อยซากุระไป! แล้วคุกเข่าขอร้องเธอซะ หลังจากนั้นฉันจะให้คุณซาเวียร์เป็นคนตัดสินว่านายจะอยู่หรือตาย!”
อาจารย์ฟาทัลมองฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ไม่อย่างนั้นฉันจะตัดหัวแกให้หลุดจากบ่าและเอาไปให้หมากิน!”
