ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2196

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2196

“นายท่านลินช์?”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“โอ้ ฉันกลัวจับขั้วหัวใจเลย!”

“งั้นเรามาเปลี่ยนกันสักหน่อยดีกว่าไหม? คราวนี้ฉันจะเป็นคนโทรให้เธอเอง”

ฮาร์วีย์คว้าโทรศัพท์ไปและกดหมายเลขทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้อลิซตอบ เขายังเปิดลำโพงเพื่อให้ทุกคนได้ยินการสนทนาทางโทรศัพท์

จากนั้นน้ำเสียงอะไรกังวลของชายคนหนึ่งก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

“น้องยอร์ก อะไรทำให้คุณโทรหาผมได้?

“ผมยังต้องเข้าร่วมการประชุมที่โวลซิ่งอยู่เลย ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยอะไร ให้โยนาจัดการแทนได้เลย”

‘น้องยอร์ก?!’

ในขณะนี้ สีหน้าของอลิซดูแย่ที่สุด

“ไม่มีอะไรมากหรอก นายท่านลินช์ ผมแค่อยากจะถามอะไรคุณหน่อย

“มีผู้หญิงคนนึงชื่ออลิซ ทอมป์สันคิดจะใช้คุณบดขยี้ผม

“คุณจะช่วยเธอทำแบบนั้นจริงหรือ?

“บทขยี้คุณ? อลิซ?”

เบนจามินชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ

“น้องยอร์ก เธอเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลทอมป์สันเท่านั้น ใครอนุญาตให้เธอพูดอะไรแบบนั้นออกมา?

“อีกอย่าง เธอน่าจะรู้ผลของการใช้ชื่อของผมในการต่อต้านคุณนะ”

“อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ถ้าผมจะให้คนไร้มารยาทแบบนั้นมาคุกเข่าขอโทษก็คงไม่มากเกินไปหรอก จริงไหม?” ฮาร์วีย์ถามพลางหัวเราะ

“ผู้หญิงคนนั้นจะไม่คุกเข่าก็ได้ แต่ต่อไปตระกูลทอมป์สันจะไม่มีโอกาสได้เชิดหน้าชูคอในมอร์ดูอีก!”

คำพูดเพียงประโยคเดียวจากเบนจามิน ก็สามารถชี้ชะตาของอลิซได้แล้ว

ฮาร์วีย์วางสายโทรศัพท์อย่างใจเย็น จากนั้นจึงชี้ไปที่ที่ว่างตรงหน้าเขาด้วยความสนุกสนาน

ใบหน้าของอลิซดูย่ำแย่ที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น มันปรากฏคำว่าทอมป์สันบนหน้าจอ

อลิซหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม ไม่ถึงนาทีเธอก็วางสาย ก่อนจะกัดฟันกระแทกเข่าลงกับพื้น

“ฉันต้องขอโทษคุณยอร์กด้วย ฉันมันโง่เขลาเกินไป”

แต่ถึงอย่างนั้นฮาร์วีย์ก็ถามเธออย่างใจเย็นว่า “ฉันทำตัวอวดดีต่อเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?”

อลิซกัดริมฝีปากที่สั่นด้วยความหวาดกลัว

“ฉันขอโทษจริง ๆ คุณยอร์ก”

“เธอจะเป็นคนจับฉันแล้วไปแจ้งตำรวจไม่ใช่เหรอ?” ฮาร์วีย์พูดต่อไปโดยไม่สนใจคำขอโทษของเธอ

“ฉันข่มเหงเธอได้เพราะฉันเคยมีบุญคุณต่อเพย์ตันเล็ก ๆ น้อย ๆ ใช่ไหม?”

“เธอบอกว่าประเทศ H มีขื่อมีแปไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นพวกชอบทำทุกอย่างตามอำเภอใจใช่ไหมล่ะ?”

อลิซตัวสั่นหนักขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

เมื่อครู่ ญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งจากตระกูลทอมป์สันโทรมาหาเธอ พวกเขาไม่สนใจว่าอลิซทำอะไรลงไป แต่มีเพียงคำสั่งเดียวเท่านั้นคือ การขอการอภัยจากฮาร์วีย์

หากไม่เช่นนั้นแล้ว ตระกูลลินช์และตระกูลโฮแรนจะเรียกร้องความชอบธรรมในการกระทำของเธอ

หากฮาร์วีย์ไม่ให้อภัยอลิซ สมาชิกหางแถวอย่างเธอจะต้องตายก่อนจะทันได้กะพริบตาแน่นอน!

อลิซตบตัวเองหลายครั้งโดยไม่ลังเล ก่อนที่ฮาร์วีย์จะพูดอะไรต่อ

ความภาคภูมิใจของเธอในฐานะสมาชิกของตระกูลสิบอันดับแรก ศักดิ์ศรีของเธอในฐานะสมาชิกที่เกษียณแล้วของวังมังกร ความชอบธรรมและความเย่อหยิ่งของเธอ…ทั้งหมดมลายหายไปแล้ว

หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่เธอรู้ว่าเธอจำต้องคุกเข่าอยู่แบบนี้ต่อไป

ถ้าฮาร์วีย์ไม่พอใจและโทรหาเพย์ตันหรือเบนจามิน เธอตายแน่!

แม้แต่เชอริลก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่คิดว่าแม้ไม่มีเพย์ตัน ฮาร์วีย์จะยังคงทรงพลังได้ขนาดนี้

อลิซนึกอยากจะบดขยี้เขาให้สิ้นซาก แต่ชีวิตของเธอกลับต้องตกนรกทั้งเป็นแทน