ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2220
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม จากนั้นเขาก็หยิบขวดน้ำแร่ออกมาแล้วโยนมันให้ทราวิส เขาพูดว่า “ทราวิส ฮันท์ นายไม่จำเป็นต้องทางการกับฉันขนาดนั้นหรอก
“ตอนนี้นายเป็นรองผู้บัญชาการกองทหารแห่งมอร์ดู ส่วนฉันเป็นเพียงพลเรือน
“ถ้ามีคนเห็นนายโค้งคำนับฉัน มันจะทำให้นายเสื่อมเสีย”
ทราวิสพูดอย่างจริงจังว่า “คุณล้อผมเล่นใช่ไหมหัวหน้าผู้ฝึกสอน? ครั้งหนึ่งผมเคยเป็นทหารในสังกัดคุณ ผมจะเป็นลูกน้องของคุณไปตลอดชีวิต”
ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากที่เห็นพฤติกรรมของทราวิส เขาส่งสัญญาณให้ทราวิสนั่งลงและพูดอย่างเฉยเมยว่า “วันนี้นายมาได้ถูกเวลามาก แต่เฮกเตอร์ ทอมป์สันไม่ได้ปฏิบัติตามกฎ ดังนั้นเขาจึงโทษฉันไม่ได้”
ทราวิสพูดอย่างเคร่งขรึม “หัวหน้าผู้ฝึกสอน คนของผมก็คือคนของคุณ!
“ถือเป็นพรสำหรับทหารกลุ่มนี้หากคุณจะใช้พวกเรา!
“ผมแค่หวังว่าคุณจะหาโอกาสไปบรรยายที่กองทหารแห่งมอร์ดูบ้าง!
“มันจะเป็นเกียรติสำหรับพวกเขาแน่นอน!”
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ได้ เมื่อฉันจัดการเรื่องของฉันเสร็จแล้ว ฉันจะไปที่กองทหารของมอร์ดู
“ส่งข่าวถึงฟิลิป สตีลด้วยนะ ถ้าเขาจะใช้คนอย่างทีแกน บาวเออร์ เขาก็ควรจะลาออกซะ”
“ครับ!”
ทราวิสพยักหน้าเล็กน้อย
จากนั้นเขาก็พูดด้วยความกังวลเล็กน้อยว่า “หัวหน้าผู้ฝึกสอน ผมได้รับข้อความจากพี่ชายของผมว่าคุณจะไม่เปิดเผยตัวตนของคุณเมื่ออยู่ที่มอร์ดู
“ดังนั้นคนเหล่านั้นจะไม่รู้จักตัวตนของคุณ
“ยกตัวอย่างเช่น เฮกเตอร์ เขาจะต้องหาโอกาสเอาคืนคุณเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้แน่นอน
“คุณต้องระมัดตัวด้วยนะครับ!
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็โทรหาผมได้ตลอดเลย ผมจะไปที่นั่นกับพี่น้องสามพันคนที่อยู่ภายใต้ผมแน่นอน”
ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่หยิ่งผยองของทีแกนวันนี้ ฉันคงจะไม่ส่งข้อความหานายหรอก
“จำคำพูดของฉันไว้นะ ทหารมีไว้เพื่อปกป้องครอบครัวและประเทศชาติไม่ใช่เพื่อเป็นอาวุธในมือใคร!”
***
สองวันต่อมา ทั้งมอร์ดูสงบราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลย
ฮาร์วีย์เข้าออกโรงพยาบาลสองแห่งเป็นครั้งคราวโดยพาผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองไปมาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของทุกคน
สองวันต่อมา ฮาร์วีย์ได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่ส่งผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรองขึ้นเครื่องบินที่มุ่งหน้าไปทางเหนือ
ราเชล ฮาร์ดี้และคนอื่น ๆ ออกจากโรงพยาบาลทีละคนในช่วงบ่ายของวันเดียวกัน พวกเขาต้องยอมรับว่าความเจ็บป่วยหรือการบาดเจ็บใด ๆ จะไม่เป็นปัญหาตราบใดที่พวกเขามียารักษาทุกโรคและทักษะของผู้อาวุโสออสการ์ อาร์มสตรอง
แมนดี้ ซิมเมอร์ และซีนเธียร์ ซิมเมอร์ พี่น้องทั้งสองก็ได้กลับไปที่วิลล่าหมายเลขหนึ่งที่แฟรเกรินท์ ฮิลล์เพื่ออยู่ที่นั่นชั่วคราว
อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลของซีนเธียร์ ลิเลียน เยตส์ยังคงโกรธอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่แนะนำให้ฮาร์วีย์ไปปรากฏตัว
“หัวหน้าสาขา คืนนี้เป็นงานเลี้ยงอาหารค่ำของหลงเหมิน
“ตามจดหมายเชิญที่ถูกส่งออกไปล่วงหน้า คุณจะต้องเข้าร่วมในคืนนี้ และสาวกของหลงเหมินทุกคนต่างก็ตั้งหน้าตั้งตารอ!
“คุณจะเชิญใครอีกไหม? ถ้ามีก็แจ้งรายชื่อมาให้ฉันได้เลย แล้วฉันจะจัดการให้”
ราเชลโทรเข้ามาและพูดด้วยความเคารพ
ในตอนแรกฮาร์วีย์ต้องการที่จะปฏิเสธ แต่จู่ ๆ เขาก็นึกถึงเคลลี่ มาโลน ซึ่งดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าทำธุรกิจกับสาขาของหลงเหมิน
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งทันทีที่เขาจำเรื่องนี้ได้และพูดว่า “ให้คนส่งจดหมายเชิญไปที่เคลลี่ มาโลนด้วย”
ในความคิดของฮาร์วีย์ เคลลี่ควรจะอยู่ภายนอกเหมือนหุ้นส่วนคนอื่น ๆ ของหลงเหมินและไม่ควรจะมาพบเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยจดหมายเชิญนี้ เคลลี่จะสามารถมาร่วมมือกับสาขาของหลงเหมินในอนาคตได้ง่ายยิ่งขึ้น
นี่ถือเป็นการตอบแทนน้ำใจของเคลลี่
