ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2226

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2226

จูน ลียังคงคิดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กอวดเก่ง และเอาแต่เสแสร้งเป็นคนที่เขาไม่ใช่

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ เขาตัดสินใจให้โอกาสเฮเซล มาโลนเป็นครั้งสุดท้าย

“เฮเซล แม้ว่าความทรงจำระหว่างเราจะมีแต่เหตุการณ์ที่ไม่ดีนัก แต่อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ?

“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการทำลายความสัมพันธ์ทั้งหมดระหว่างเรา”

“เราสองคนน่ะมาจากคนละโลก! พ่อของฉันเป็นคนบังคับให้ฉันคบหาคนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว…

“เราควรทิ้งอดีตพวกนั้นไปซะ!”

“ดี ในเมื่อทุกคนในครอบครัวต้องการแบบนี้ เพราะงั้นผมจะลืมเรื่องการแต่งงานพวกนี้ไป” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

“ดีนี้อย่างน้อยนายก็ยังค่อนข้างมีเหตุผล…” จูนตอบโดยไม่มีท่าทีสำนึกผิด

“และอย่างที่สาม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณถูกไล่ออกจากไคเซ็น กรุ๊ป! นายน้อยวอล์คเกอร์ไม่ต้องการให้ นายไปทำงานที่นั่นอีกต่อไป!

“ถ้านายอยากจะอยู่ในมอร์ดูและรุ่งเรืองจริง ๆ นายต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของตัวเอง!

“ฉันกับเฮเซลจะไม่ช่วยนายอีกต่อไปแล้ว!

“ฉันหวังว่านายจะไม่มารบกวนครอบครัวของฉันและไคเซ็น กรุ๊ปอีกต่อไปด้วย!

“เพราะเห็นแก่เฮเซล นายน้อยวอล์คเกอร์ถึงได้เกรงใจนายอยู่บ้าง

“แต่ในเมื่อนายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเฮเซลอีกต่อไป นายน้อยวอล์คเกอร์ก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำเช่นนั้นอีกต่อไปแล้ว!”

ฮาร์วีย์ยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น จากนั้นก็หันสายตาไปทางสตีเว่น

“คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการจะให้ผมออก? นายน้อยวอล์คเกอร์”

“ฉันไล่นายออกไม่ได้หรือไง?” สตีเว่นถามอย่างใจเย็น

“ในเมื่อฉันใช้เส้นสายพานายเข้าไปทำงานที่ไคเซ็น กรุ๊ปได้ แค่พูดคำเดียวทำไมฉันจะเตะนายออกไปไม่ได้!

“อย่าคิดว่าแค่ได้เซ็นสัญญาแค่ไม่กี่ฉบับ จะทำให้นายสามารถอยู่ในไคเซ็น กรุ๊ปได้!

“ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงเพราะฉันให้อำนาจกับนายเพราะเห็นแก่เฮเซล!

“แต่นายกลับขโมยเครดิตทุกอย่างที่ฉันทำไป แล้วใช้โอกาสนั้นมาดูหมิ่นฉัน?!

“ถ้าฉันไม่ไล่คนเลว ๆ อย่างนายออกจากบริษัท จะให้ฉันรอจนจนอกแตกตายหรือไง?

“ลงชื่อในใบลาออกนี้ ฉันเตรียมไว้ให้นายแล้ว!”

สตีเว่นโยนจดหมายลาออกที่พิมพ์มาแล้วลงบนโต๊ะ สิ่งที่เหลืออยู่คือให้ฮาร์วีย์ลงนาม

จูนโยนปากกาของมงต์บลองค์ ต่อหน้าฮาร์วีย์แล้วอุทานว่า “เซ็นซะสิ!

“หลังจากลงนามเสร็จแล้ว นายก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับไคเซ็น กรุ๊ปและครอบครัวมาโลนอีก!

“หลังจากดื่มชากันเสร็จแล้ว เรายังต้องมุ่งหน้าไปยังโรงแรมไคเซ็นเพื่อร่วมงานเลี้ยงขอบคุณของสาขาหลงเหมินแพงมอร์ดูด้วย!”

หลังจากได้ยินเรื่องเกี่ยวกับงานเลี้ยงขอบคุณ ซึ่งเป็นโอกาสที่จะได้พบกับหัวหน้าสาขาที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่ด้วยตัวเอง…

ดวงตาของเฮเซลส่องประกายแวววาว ในสายตาของเธอ บุคคลที่ยิ่งใหญ่แบบนั้นถือเป็นคนรุ่นใหม่ที่มีพรสวรรค์ที่แท้จริง

เธอได้แต่คิดไปว่าเธอจะมีโอกาสได้เป็นเพื่อนกับหัวหน้าสาขาคนนี้หรือไม่…

ฮาร์วีย์หยิบปากกาและหมุนมันในมือ

“ผมจะเซ็นใบลาออกให้ก็ได้” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

“จะเอาเงินนี่ไปด้วยก็ยังได้

“แต่หลังจากที่ผมรับเงินและเซ็นชื่อในกระดาษแผ่นนี้แล้ว ผมก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวมาโลนอีกต่อไป

“ผมไม่ใช่คนที่ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับครอบครัวนี้อย่างไรเยื่อใย แต่เป็นเพราะความต้องการของพวกคุณทุกคนเอง…”

ฮาร์วีย์ยื่นมือเข้าช่วยครอบครัวมาโลนเพราะเห็นแก่เคลลี่…

แต่หลังจากเห็นทั้งครอบครัวเป็นแบบนี้ เขาก็ได้จะถอนหายใจ

ทั้งที่ได้รับความปรารถนาดีจากฮาร์วีย์ แต่พวกเขาก็ยังประณามยามเหยียดกัน…

งั้นก็ช่างมันเถอะ!