ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2229

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2229

การแสดงออกของจูน ลี เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามในขณะที่เธอมองฮาร์วีย์ ยอร์กตั้งแต่หัวจรดเท้า

“พุทโธ่! คุณยอร์กที่รักของเราก็มาที่นี่เพื่อร่วมงานเลี้ยงขอบคุณของสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูด้วย?

“นายมันก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ตกงาน! จะมาที่นี่ได้ยังไง? นายมีสิทธิ์อะไรมาร่วมงานนี้?

“นี่นายคิดว่าเราไม่รู้หรือว่านายเก่งเรื่องไหนที่สุด?

“ต่อหน้าเราจำเป็นต้องมาแสดงละครแบบนี้ด้วยหรอ?

“ถ้าตอนนี้นายไม่ได้ยืนอยู่กับเราราวกับเป็นแขกจริง ๆ นายคงถูกไล่ออกจากที่นี่ไปแล้ว!

“นายเชื่อไหมว่าแค่เอ่ยปากคำเดียวนายก็จะถูกไล่ตะเพิดออกไป!”

โดยธรรมชาติแล้ว จูนรู้สึกขยะแขยงหน้าตาที่ซื่อตรงของฮาร์วีย์อยู่เสมอมา เขาเป็นแมงดาที่ไม่มีความสามารถอะไรสักอย่าง แต่กลับทำตัวราวกับว่าเขาเป็นราชาของโลกใบนี้!

เขามีอะไรคู่ควร?!

เคลลี่ มาโลนไม่อาจโต้เถียงกับฮาร์วีย์ได้อีกต่อไป เขาต้องการให้ชายผู้โง่เขลาคนนี้ได้สัมผัสกับความเป็นจริงอันโหดร้ายของสังคมด้วยตัวเขาเอง

ในสายตาของเคลลี่ ฮาร์วีย์เป็นพวกไร้ทางเยียวยา เขาจะทำให้ฮาร์วีย์กลายเป็นคนซื่อตรงกับตัวเองได้ก็ต่อเมื่อเขาปล่อยให้สังคมสอนบทเรียนแก่เขาเท่านั้น

หลังจากเห็นท่าทีของเคลลี่เปลี่ยนไปอย่างมากขณะที่จูนดูถูกฮาร์วีย์ เฮเซล มาโลนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ต่อหน้าครอบครัวเรานายไม่จำเป็นต้องเสแสร้งจริง ๆ ฮาร์วีย์…

“ฉันขอแนะนำให้นายออกไปเดี๋ยวนี้เลย!

“ไม่อย่างนั้น หากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้เรื่องนี้หรือถ้านายน้อยวอล์คเกอร์ตัดสินใจเล่นงานนาย นายจะลำบาก”

เฮเซลเข้าใจได้ว่าทำไมฮาร์วีย์ถึงต้องการบังคับตัวเองให้มาอยู่ในวงสังคมระดับสูง

เพราะยังไงก็ตามทุกคนย่อมต้องการที่จะเสี่ยงและก้าวขึ้นไปในบันไดทางสังคม

แต่อย่างน้อยทุกคนควรมีความตระหนักในตนเองสักหน่อย เราควรรู้ขีดจำกัดของตัวเองอยู่เสมอว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้!

‘เขาไม่มีอะไรให้โอ้อวด ได้แต่หน้าด้านเอาเปรียบคนอื่นอยู่ตลอดเวลา เขาไม่รู้สึกอายบ้างหรือไง!’

ฮาร์วีย์ได้แต่เงียบในขณะที่แสดงสีหน้าคลุมเครือ

“ไปกันเถอะเฮเซล อยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้ อย่าให้เขามาเอาเปรียบเราได้อีก และเราจะไม่ปล่อยให้เขาลำบากใจเช่นกัน!

“แม่ไม่อยากเห็นว่าเขาเสแสร้งได้อีกนานแค่ไหน!”

ในตอนที่จูนลากเฮเซลออกไป ชายสองสามคนที่สวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง

คนที่เป็นผู้นำกลุ่มคือชายหนุ่มหัวโล้นสวมชุดสูทสีขาวที่มีรอยสักปรากฏทั่วร่างกาย ทำให้เขาดูค่อนข้างดุร้าย

สตีเว่น วอล์คเกอร์เดินตามหลังเขาด้วยสีหน้าเย็นชา

ฮาร์วีย์ชำเลืองมองคนเหล่านั้น

“มาเลย ยอร์ก! ฉันจะแนะนำให้นายรู้จัก เขาเป็นหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้ใจได้มากที่สุดของรองหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู แม็กซ์ ทรัสคอตต์ พี่แม๊กซ์!”

สตีเว่นคีบซิการ์เอาไว้ในขณะที่เดินไปข้างหน้า เขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา

“นายคงอยากตายถึงได้มาเข้าร่วมงานเลี้ยงขอบคุณในฐานะคนนอกแบบนี้ ใช่ไหม?

“ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย คุกเข่าทักทายเรา แล้วพี่แม๊กซ์จะปล่อยเรื่องที่นายบุกรุกเข้ามาเอาไป”

“แม็กซ์ ทรัสคอตต์?! พี่แม๊กซ์?!”

เฮเซลขมวดคิ้วหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น เธอรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

เขาเป็นหนึ่งในแก๊งอันธพาลของสตีเว่น ตั้งแต่เขาได้ขึ้นเป็นลูกน้องของจัสติน เขาก็หยิ่งยโสมาโดยตลอด

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงถูกมองว่าเป็นชนชั้นกลางในหลงเหมินสาขามอร์ดู การที่คนอย่างเขาจะกำจัดฮาร์วีย์ก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก