ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2239

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2239

การประกาศของจัสตินทำให้ผู้ชมตะลึง แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น พวกเขากลับมามีสติได้อย่างรวดเร็วและเริ่มปรบมือต้อนรับหัวหน้าสาขาคนใหม่อย่างจริงจัง

ทุกคนเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เวทีด้วยความคาดหวังอย่างมาก

ฮาร์วีย์ยิ้ม เขาหมุนตัวไปรอบ ๆ อย่างช้า ๆ และเดินไปที่เวทีโดยไขว้มือไว้ด้านหลังอย่างสง่างาม

ในตอนแรกเฮเซลและพรรคพวกของเธอได้นั่งไปแล้ว เมื่อเธอเห็นฮาร์วีย์กำลังจะขึ้นเวที ความตกใจก็เข้าครอบงำเธอ เธอลุกขึ้นและกรีดร้อง “ฮาร์วีย์! นายคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่”

ฮาร์วีย์ไม่แยแส เขาตอบกลับอย่างสบายๆว่า“ในเมื่อทุกคนอยากเจอฉัน ฉันก็ต้องขึ้นไปทักทายพวกเขาสิ”

“อยากเจอนาย?” เฮเซลตกตะลึงไปครู่หนึ่ง รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “ฮาร์วีย์ คนที่ทุกคนอยากเห็นคือหัวหน้าสาขาคนใหม่ นายจะขึ้นไปบนนั้นเพื่ออะไร?”

“คุณเสพติดการเสแสร้งเป็นคนใหญ่คนโตขนาดนั้นเลยเหรอ? นายคิดว่าตัวเองเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่จริง ๆ หรือไง?”

ความผิดหวังและความดูถูกเหยียดหยามของเฮเซลที่มีต่อฮาร์วีย์ยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง อะไรคือจุดประสงค์ของการเสนอหน้าทำตัวใหญ่โตไปทั่วแบบนี้?

แต่ฮาร์วีย์ไม่สนใจว่าเธอมองเขาอย่างไรและตอบเมินเฉยว่า “ถูกต้อง ฉันบอกเธอไปหลายครั้งแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันเป็นหัวหน้าสาขายอร์ก”

จากคำพูดของเขาเฮเซลและครอบครัวมาโลนทั้งหมด รวมทั้งสตีเว่น วอล์คเกอร์ และแม็กซ์ ทรัสคอตต์หัวเราะเยาะเย้ยถากถาง พวกเขามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่ใช้มองคนที่งี่เง่าที่สุดในโลก

สตีเว่น วอล์คเกอร์ก้าวเข้ามาและกล่าว “แค่พนักงานขายน่ะยังไม่มีปัญญาเป็นเลยด้วยซ้ำ แล้วตอนนี้นายกลับมาบอกว่าตัวเองเป็นหัวหน้าสาขาที่ยอร์กเหรอ? ฮาร์วีย์นายไม่รู้หรือว่าหัวหน้าสาขายอร์กเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังไคเซ็น กรุ๊ป”

แม็กซ์ผสมโรงและเย้ยหยัน “ฉันขอท้าให้นายออกปากว่าตัวเองเป็นหัวหน้าสาขายอร์ก ฉันรับรองเลย ว่าถ้านายทำแบบนั้นแม้แต่คุณวอล์คเกอร์ก็ปกป้องนายไม่ได้!”

เคลลี่ถอนหายใจด้วยความเศร้า เขารู้สึกทั้งเหนื่อยและโกรธ “ฮาร์วีย์ เลิกไร้สาระได้แล้ว นายไม่รู้หรอว่าเรากำลังฉลองอะไรกันอยู่”

เมื่อมาถึงจุดนี้จูนเริ่มวิตกกังวล บอกด้วยความกลัวว่าเธอและครอบครัวจะติดร่างแหไปกับความหน้าด้านของฮาร์วีย์ด้วย เธอรีบพูดว่า “เร็วเข้า ไปให้พ้น! ฉันไม่สนหรอกว่านายอยากจะรนหาที่ตายหรือเปล่า แต่อย่ามาลากเราตายไปกับนายด้วย!”

“ดูให้ดีฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาทำตัวนอกคอก นายจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง! ต่อให้ถูกทุบจนตายนายก็คงไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ!”

เฮเซลเองก็กระสับกระส่ายด้วยความกังวลเช่นกัน

เธอไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฮาร์วีย์ และเธอก็ไม่ได้กังวลเรื่องเขา แต่ตอนนี้ทุกคนในงานเลี้ยงกำลังมองมาทางพวกเขา ทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่พวกเขา

หากคนอื่น ๆ เข้าใจผิดและสรุปกันไปเองว่าว่าตระกูลมาโลนยุยงให้ใครบางคนสวมรอยเป็นหัวหน้าสาขาผู้โด่งดังคนนั้น เธอจะจบไม่สวย

เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและพยายามดึงฮาร์วีย์กลับมา ก่อนเปล่งเสียงดังด้วยความโกรธ “กลับมานี่เร็ว ๆ!”

แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงตัวเขา…

เบนจามิน ลินช์ จาเดน สมิธ ไอเดน บาวเออร์ ราเชล ฮาร์ดี้และคนสำคัญที่นั่งแถวหน้ายืนขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน

พวกเขาเดินไปหาฮาร์วีย์และทักทายเขาด้วยความเคารพและยำเกรง “หัวหน้าสาขายอร์ก!”

“ยินดีที่ได้รู้จัก หัวหน้าสาขา!”

“ขอให้เป็นวันที่ดี หัวหน้าสาขา!”

บุคคลสำคัญที่อยู่แถวหน้าล้วนลุกขึ้นยืนเช่นกัน ทุกคนล้วนเปี่ยมล้นด้วยความปลื้มปิติ

พวกเขาทั้งหมดเป็นสมาชิกระดับสูงของหลงเหมิน จากที่ดูพวกเขากระตือรือร้นที่จะโค้งคำนับฮาร์วีย์เป็นคนแรกมาก

ฮาร์วีย์พยักหน้าให้พวกเขา อย่างไม่ยินดียินร้ายและสงบ เขาไม่ได้เข้าหาคนเหล่านั้นด้วยความประจบสอพลอแต่สงบอย่างเคย

ดังนั้นมันจึงเป็นความจริง!

แม็กซ์ซึ่งเคยคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของฮาร์วีย์มาก่อน ดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง

เขาจบเห่แล้ว!

เฮเซล สตีเว่น และครอบครัวมาโลนตกตะลึง

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและเข้าใกล้เวที ขณะที่เขาเดินไป สาวกของหลงเหมินที่นั่งอยู่ห่าง ๆ ต่างก็ยืนขึ้นและทำความเคารพเขาด้วยความยำเกรง

“หัวหน้าสาขา!”

“ขอให้เป็นวันที่ดีและขออวยพรให้คุณ หัวหน้าสาขา!”

“หัวหน้าสาขายอร์ก ช่วยพูดอะไรสักหน่อยสิครับ!”

“หัวหน้าสาขาโปรดมาทางนี้!”

เสียงทุกชนิดดังขึ้นในอากาศ เจาะเข้าไปในแก้วหูของครอบครัวมาโลน ถึงตอนนี้ ใบหน้าของพวกเขาแข็งทื่อด้วยความไม่เชื่อ

ปึก!

เคลลี่ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ความสิ้นหวังเขียนเต็มใบหน้า

ในขณะเดียวกันทั้งเฮเซลและจูนก็ปิดปากแน่นอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองกรีดร้องด้วยความงุนงง

ฮาร์วีย์?!

หัวหน้าสาขายอร์ก?!