ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2240
ครอบครัวมาโลนตัวแข็งทื่อ ตกตะลึงจนแทบไม่น่าเชื่อ
จู่ ๆ ความเสียใจที่ไม่อาจบรรยายได้ก็ถาโถมใส่หัวใจของพวกเขา ซัดเข้าใส่พวกเขาราวกับคลื่นยักษ์ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูฮาร์วีย์เข้าสู่เวทีอย่างใจเย็น
ฮาร์วีย์…
ผู้ซึ่งเป็นนักธุรกิจระดับรากหญ้าที่มาหาพวกเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ ลูกเขยแต่งเข้าบ้านไร้ประโยชน์ คนโง่ที่เกาะพวกเขาเพื่อความอยู่รอดในมอร์ดู หรือไม่ก็เป็นคนที่พวกเขาคิดว่าเป็น
และหัวหน้าสาขาของหลงเหมินแห่งมอร์ดู หัวหน้าสาขายอร์ก
ชายผู้ทรงพลังที่สามารถทำทุกอย่างได้ตามต้องการ ด้วยความสามารถในการต่อสู้ที่น่าประทับใจไม่เป็นสองรองใคร!
คนสองคนที่แตกต่างกันเช่นนี้จะกลายมาเป็นคนคนเดียวกันได้อย่างไร!
พวกมาโลนไม่เคยคิดฝันถึงเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถเชื่อมโยงตัวตนทั้งสองนี้เข้าด้วยกันได้ มันเป็นไปไม่ได้
ถึงกระนั้น ความจริงก็ได้เล่นตลกกับพวกเขา!
ฮาร์วีย์ที่พวกเขาดูถูกมาโดยตลอดกลายเป็นหัวหน้าสาขายอร์กซึ่งผู้คนนับพันชื่นชม
ผลกระทบจากการเปิดเผยนี้มากเกินไปสำหรับพวกเขา
เคลลี่ได้แต่ตกตะลึงและพูดไม่ออก เขาไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียว
ร่างกายของสตีเว่น วอล์คเกอร์แข็งทื่อด้วยความกลัว หนาวสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้า เขาก็พูดไม่ออกด้วยความตกใจเช่นกัน
‘ฮาร์วีย์ หัวหน้าสาขายอร์ก… หัวหน้าไคเซ็น กรุ๊ป…’
ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของสตีเว่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเริ่มจำได้ว่าเขาต้องการปราบปรามฮาร์วีย์โดยไม่รู้ว่าฮาร์วีย์เป็นเจ้านายของเขา เขายังไล่ฮาร์วีย์ออกด้วยซ้ำ…!
สำหรับแม็กซ์ เขานิ่งเงียบ เขารีบคว้ามีดที่อยู่ใกล้ตัว แทงมันผ่านไปที่มือซ้ายและกัดฟันทนต่อความเจ็บปวดขณะที่เขาพยายามทำให้มือของตัวเองพิการ
ฮาร์วีย์เป็นหัวหน้าสาขา ถ้าแม็กซ์ไม่ยอมแก้ไขความผิดของตัวเอง เขารู้ดีว่าคืนนี้สิ่งที่เขาจะเสียไม่ใช่แค่แขนข้างเดียวแน่นอน
เขาทำได้เพียงแค่ปล่อยให้แผลของเขามีเลือดสีแดงฉานหยดลงพื้น.. เขาไม่กล้าพันผ้าพันแผล และกัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวดเท่าที่จะทำได้
ความปรารถนาเพียงอย่างเดียวของเขาในตอนนี้คือการบีบคอสตีเว่นซึ่งเป็นผู้ยุยงให้เขาหาเรื่องฮาร์วีย์ให้ตาย!
“เป็นไปได้ยังไง?!”
“มันจะเป็นเรื่องจริงได้ยังไง?!”
หลังจากตกตะลึงอยู่นาน ในที่สุดเฮเซลก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง ใบหน้าที่สวยงามของเธอขาวซีดและสีหน้าของเธอก็ดูไม่ได้
“ฮาร์วีย์เป็นแค่แมงดาคนหนึ่งไม่ใช่หรอ?
“เขาสูบเลือดสูบเนื้อไคท์ วอล์คเกอร์ไม่ใช่หรือไง?
“เขาจะเป็นหัวหน้าสาขาได้ยังไง?!”
จูน แม่ของเธอให้เหตุผลด้วยเสียงสั่นเครือ “เป็นไปได้ไหมว่า… บางทีไคท์ วอล์คเกอร์อาจช่วยให้เขาได้รับตำแหน่งหัวหน้าสาขา เขาเป็นแค่หุ่นเชิดใช่หรือเปล่า?”
วินาทีที่เธอพูดแบบนี้ หลายคนในห้องโถงก็หันมามองเธอราวกับว่าเธอเป็นตัวตลก
เรื่องแบบนี้แม้แต่ในฝันก็เป็นไปไม่ได้!
ไคท์ วอล์คเกอร์จะมีอำนาจตัดสินใจได้อย่างไรว่าใครจะขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู
แม้แต่พ่อของเธออย่างจัสติน วอล์คเกอร์ก็ไม่อาจคว้าตำแหน่งนั้นมาได้แม้จะพยายามมาหลายปี
เฮเซลสังเกตเห็นสายตาเยาะเย้ยจับจ้องมาที่เธอและครอบครัวของเธอ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องรู้สึกอย่างไร
เธอคิดมาตลอดว่าฮาร์วีย์หยิ่งผยองได้ก็เพราะเกาะคนอื่นเหมือนปลิงเท่านั้น
เมื่อเทียบกับเธอ เธอกับเขาอยู่กันคนละโลก!
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าไม่ใช่แค่ฮาร์วีย์จะไม่ใช่ปลิงที่เกาะคนอื่นกินอย่างที่เธอคิดเท่านั้น แต่ไคท์กลับเป็นซึ่งฝ่ายที่อยากประจบประแจงเขาอีกด้วย
เฮเซลนึกถึงข่าวลือที่บอกว่าไคท์เป็นคนสนิทของหัวหน้าสาขา…
ใบหน้าของเธอก็ยิ่งดูไม่ได้ยิ่งขึ้น
เธอไม่อาจยอมรับความจริงนี้ได้!
คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างฮาร์วีย์ก็ควรที่จะเป็นคนต่ำต้อยต่อไปสิ คนยากจนอย่างเขาสมควรได้รับแค่การเยาะเย้ยถ่างและความสมเพชจากเธอเท่านั้น
เขาควรจะรู้สึกละอายใจที่ความงดงามของเธออยู่เกินกว่าจะเอื้อม!
นี่คือตัวตนและสถานะที่ต่ำต้อยที่ฮาร์วีย์สมควรได้รับ!
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเฮเซลไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่าฮาร์วีย์เหนือกว่าเธอมากขนาดนี้ เธอไม่มีทางทำได้!
“ไม่เป็นไร เฮเซล…”
เปลือกตาของจูนกระตุกอย่างรุนแรง เธอสามารถเข้าใจความรู้สึกในตอนนี้ของเฮเซลได้ดีที่สุด เธอรีบปลอบเฮเซลและพูดอย่างโง่เขลาว่า “หยุดคิดว่าฮาร์วีย์มีอำนาจมากกว่าที่เราคิดเถอะ! ตำแหน่งหัวหน้าสาขาไม่ใช่ตำแหน่งที่จะรักษาเอาไว้ได้ง่าย ๆ หรอก!”
“แม่พนันได้เลยว่าในเวลาอันสั้น ศัตรูของเขาจะกรูกันมาฆ่าเขา!”
