ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2243
ก่อนที่เฮเซลจะทันตั้งตัว โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอเห็นว่ามีสายมาจากบริษัทดูรินจึงรีบรับสาย
“ขออภัย คุณมาโลน ฉันโทรจากบริษัทดูริน”
เสียงเย็นยะเยือกทักทายเฮเซลจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
“ในนามของบริษัท ฉันติดต่อมาเพื่ออธิบายสองเรื่องให้คุณฟัง
“เรื่องแรก สัญญาที่เรากำลังเจรจากันอยู่ถูกยกเลิกแล้ว บริษัทจะไม่สนับสนุนคุณอีกต่อไป เนื่องจากเรายังไม่ได้เซ็นสัญญากันอย่างเป็นทางการ บริษัทจึงไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าชดเชยให้คุณ เราจะยกเลิกบัญชีของคุณภายในสามวัน ดังนั้นโปรดเตรียมตัวให้พร้อม
“ประการที่สองเงินจำนวนเจ็ดล้านหกแสนดอลลาร์ที่ซีอีโอของเรามอบให้คุณด้วยบัญชี ‘มิสเตอร์ไทคูน’ เพื่อเพิ่มความนิยมของคุณก่อนหน้านี้จะถูกถอนออกอย่างเป็นทางการ”
เฮเซลตัวสั่นกับการเปิดเผยที่น่าตกใจนี้ “อะไรนะ? คุณจะไม่เซ็นสัญญากับฉันเหรอ?
“คุณจะถอนเงินรางวัลทั้งหมดกลับไปงั้นเหรอ!
“ทำไมกัน?!
“คุณไม่ได้บอกว่าฉันคุ้มค่าแก่การลงทุนหรอกเหรอ?
“อย่าลืมว่าฉันเป็นที่หนึ่งในรายชื่ออินฟลูเอนเซอร์ของดูริน! หากไม่มีฉัน พวกคุณจะต้องพบกับความสูญเสียครั้งใหญ่!”
แต่หญิงสาวที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยังคงไม่แยแส “คุณมาโลน ฉันคิดว่าคุณกำลังเข้าใจอะไรผิดแล้ว ที่ดูรินเราสามารถชุบเลี้ยงใครก็ได้ที่เราต้องการบนแพลตฟอร์มของเรา
“ถึงจะไม่มีคุณแล้ว แต่เราพอสามารถโปรโมทอินฟลูเอนเซอร์คนใหม่ได้
“ถ้าซีอีโอไม่มีคำสั่งให้โปรโมทคุณ คุณคิดว่าคุณจะกลายเป็นอินฟลูเอนเซอร์อันดับหนึ่งได้ด้วยรูปร่างหน้าตาที่ดูธรรมดาแบบนี้งั้นเหรอ?
“มันไม่เคยส่องกระจกดูตัวเองเลยหรือไง?”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด…
อีกฝ่ายวางสายทันที
การแสดงออกของเฮเซลในตอนนี้น่าเกลียดมาก เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความโด่งดังและความเจริญรุ่งเรืองทั้งหมดที่เธอได้รับล้วนมาจากฮาร์วีย์
จูนค่อย ๆ เอ่ยปากขึ้น“เฮเซล เกิดอะไรขึ้น?”
เฮเซลไม่สนใจแม่ของเธอ เธอกลับโกรธสตีเว่นและเอ่ยถามเขาว่า “สตีเว่น บอกความจริงกับฉันมา! คุณคือมิสเตอร์ไทคูนรึเปล่า?!
“บริษัทดูรินเพิ่งโทรมา พวกเขาต้องการยกเลิกสัญญาของฉันและถอนเงินรางวัลจำนวนเจ็ดล้านหกแสนดอลลาร์ที่มิสเตอร์ไทคูนมอบให้!
“คุณอธิบายให้ฉันฟังได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ใบหน้าของสตีเว่นแดงก่ำ เขาก้มหน้าลงอย่างไม่กล้าปริปาก
น่าเสียดายที่ความเงียบของเขาก็คือเป็นคำตอบได้แล้ว
ร่างของเคลลี่แกว่งไปมาอย่างอ่อนแรงก่อนจะทรุดตัวลงนั่งอย่างสิ้นหวัง
จูนก็ตัวสั่นจนพูดไม่ออก
เฮเซลสิ้นหวัง เธอพยายามรวบรวมไหวพริบที่เหลืออยู่และพยายามทำตัวเข้มแข็ง เมื่อหันกลับมา เธอจ้องไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งอยู่บนแท่นสูง “ทำไม?! ทำไมนายถึงแก้แค้นครอบครัวของเราแบบนี้!
“ฮาร์วีย์! นายมันไม่ใช่คน!
“นายโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!”
“แก้แค้น?! โหดเหี้ยมเกินไป?!” ยูจีนกอดอกและคำรามอย่างโมโห “สาวน้อย ถ้าหุบปากไปจะดีกว่า! อยากจะกินอะไรก็ไปกินซะ แต่อย่ามาพูดจาไร้สาระแบบนี้
“หัวหน้าสาขาไม่ได้แก้แค้นอะไรใครทั้งสิ้น!
“เขาก็แค่เอาของที่เป็นของเขากลับคืนไปก็เท่านั้น!
“เนื่องจากครอบครัวของพวกคุณได้ตัดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว พวกคุณจะมาคาดหวังให้เขายังคงสนับสนุนคุณและช่วยเหลือพวกคุณเหมือนอย่างที่เขาเคยทำได้ยังไง?! ผมพูดถูกไหม?”
ยูจีนถือแก้วไวน์เดินไปหาครอบครัวมาโลน แล้วค่อย ๆ เทของเหลวสีแดงลงบนโต๊ะ เขายิ้มและพูดว่า “ยังไงก็เถอะ หัวหน้าสาขาขอให้ผมส่งข้อความแทนเขาอีกประโยค”
“จนกว่าจะได้พบกันใหม่ นี่ถือเป็นการกล่าวอำลาระหว่างพวกคุณกับผม!”
หลังจากยูจีนพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไป
เคลลี่และจูนตกใจจนหน้าซีด
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าตระกูลมาโลนพลาดโอกาสทองในการเข้าสู่ดวงสังคมชั้นสูงของมอร์ดูไปแล้ว
สำหรับเฮเซล เธอสั่นสะท้านไปทั้งตัวและในที่สุดก็หลั่งน้ำตาออกมาอย่างขมขื่น
