ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2251
จูปิเตอร์คิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้อย่างง่ายดายหากเขาพยายามมากพอ
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้อาวุโสในหน่วยงานการบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมิน เขามีความมั่นใจและความแข็งแกร่งพอที่จะทำเช่นนั้น
เพี๊ยะ! เพีย๊ะ!
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบจูปิเตอร์อีกครั้ง
“ถ้าฉันจะตบนาย แล้วจะทำไม?”
จูปิเตอร์โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“แก…!” เขาตะโกนลั่นและใกล้จะระเบิดด้วยความโกรธ
“ทำไม? ไม่พอใจเหรอ? คิดว่าฉันเล่นทีเผลอเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นอย่างเย้ยหยันพลางยิ้มบาง ๆ ให้จูปิเตอร์
“มา! ฉันจะให้โอกาสนาย ไหนดูสิว่านายจะแข็งแกร่งแค่ไหนกันเชียว!”
ตาของจูปิเตอร์กระตุกอย่างรุนแรงหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์
วินาทีต่อมาเขาก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา
“ฉันจะทำให้แกได้เห็นว่าฉันไม่ใช่คนที่แกจะกลั่นแกล้งได้ง่าย ๆ ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”
เขาพุ่งไปข้างหน้า ไม้ในมือของเขาเปล่งแสงสีเขียวที่น่าขนลุก
ทันใดนั้นเงาประหลาดสีเขียวก็พุ่งเข้าหาฮาร์วีย์ มันเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัว
“หัวหน้าสาขา! ระวัง!” ราเชลตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณ
ปัง!
ก่อนที่ไม้จะทันได้โดนตัวฮาร์วีย์ เขาก็ส่งลูกเตะเข้าท้องของจูปิเตอร์อย่างแรง
จูปิเตอร์อยู่ในระดับเดียวกับเทพสงคราม ในเมื่อเขาใช้พลังอย่างเต็มที่ เขาก็ควรจะมีความเร็วและพละกำลังที่น่ากลัว
แต่เมื่อฮาร์วีย์เตะเขา เขาก็ถูกส่งตัวปลิวว่อนไปเหมือนสุนัขที่ตายแล้วทันที
เขาไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม
เขาไม่สามารถหลบมันได้แม้ว่าเขาจะพยายามก็ตาม
พลังลูกเตะของฮาร์วีย์เกินต้าน!
แทนที่จูปิเตอร์จะรู้สึกเหมือนโดนเตะ เขากลับรู้สึกเหมือนถูกรถหุ้มเกราะกระแทก!
ไม่มีทางที่เขาจะป้องกันความแข็งแกร่งที่น่ากลัวเช่นนี้ได้ เขาไม่มีทางอื่นนอกจากจะถูกส่งตัวปลิวไป
พรวด!
เมื่อจูปิเตอร์ตกลงกับพื้น น้ำสีแดงก็พุ่งออกจากปากของเขา
เขาต้องการที่จะยืนขึ้นแต่ทำได้เพียงคุกเข่าบนพื้นอย่างน่าอนาถ
มาวิสและคนอื่น ๆ อ้าปากค้างกับเหตุการณ์นี้ สีหน้าของพวกเขาเคร่งขรึมด้วยความตกใจและสยองขวัญ
จูปิเตอร์เป็นเทพสงครามที่แท้จริง แต่เขากลับไม่สามารถป้องกันการโจมตีของฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว…
ฮาร์วีย์มีพลังอะไรกันแน่?!
ฮาร์วีย์กอดอกและเดินไปข้างหน้าอย่างไม่ไยดี เขาหยุดข้างจูปิเตอร์แล้วเตะจูปิเตอร์อีกครั้ง
“นายทำให้ฉันผิดหวัง” ฮาร์วีย์พูดนิ่ง ๆ
“นายไม่ละอายที่เรียกตัวเองว่าเทพสงครามเหรอ?
“ถ้าเทพสงครามทุกคนเป็นเหมือนนาย พวกเขาก็ควรจะเอาหัวโขกกำแพงตายซะ!
“คราวหน้าอย่าไปเที่ยวเรียกตัวเองแบบนี้ที่ไหนนะ ไม่งั้นนายไม่ได้ตายดีแน่!”
คำพูดของฮาร์วีย์ทำให้ขวัญเสียอย่างแท้จริง แต่ละคำเพิ่มความกลัวและความโกรธให้จูปิเตอร์
เขาต้องการที่จะลบล้างพวกมันอย่างรุนแรง แต่เขาก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าการทำเช่นนั้นไม่มีความหมายอะไรเมื่อกำลังเผชิญกับความเป็นจริงที่อยู่ตรงหน้า
จูปิเตอร์กัดฟันด้วยความโกรธ
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้วไอ้หนู!” จูปิเตอร์กล่าวอย่างเย็นชา
“ก็ได้ ฉันยอมรับว่าทักษะของฉันด้อยกว่านาย! ฉันขอยอมแพ้!
“ถ้านายกล้าก็ฆ่าฉันสิ!
“แต่ถ้านายฆ่าสาวกของหน่วยงานการบังคับใช้กฎหมายของหลงเหมินก็จะถือว่าเป็นการกบฏต่อหลงเหมิน! ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเมื่อถึงตอนนั้นแล้วใครกันที่จะปกป้องนาย!
“รวมกับข้อหาอื่น ๆ ทั้งหมด นายจะต้องถูกหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายฉีกเป็นชิ้น ๆ!
“ถ้าฉันเป็นอะไรไป นายได้จบเห่แน่!”
“ช่างไร้เดียงสา”
ฮาร์วีย์หยิบไม้ขึ้นมาและหักมันออกเป็นสี่ส่วนอย่างง่ายดาย ด้วยการเหวี่ยงแขนของเขา ไม้ทั้งสี่ส่วนก็พุ่งเข้าไปปักแขนขาทั้งสี่ของจูปิเตอร์
จากนั้นเลือดก็ไหลไปทั่วทิศและเปลี่ยนสีพื้นเป็นสีที่น่าสยดสยอง
จูปิเตอร์ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดและความหวาดกลัวก่อนที่จะล้มลงกับพื้น เขากลายเป็นอัมพาตและไม่สามารถขยับได้เลย
ฮาร์วีย์หยิบทิชชู่ออกมาเช็ดนิ้วที่สกปรกของตนเองอย่างใจเย็น
“แขนขาของนายพิการไปหมดแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายจะยืนไม่ได้อีก การฝึกฝนยิ่งไม่ต้องพูดถึง
“นี่คือผลลัพธ์ของการก่ออาชญากรรมของนาย สิ่งที่นายต้องจ่ายสำหรับการทำงานสกปรกให้คนอื่น”
