ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2273
ฮาร์วีย์ ยอร์กก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ข้างหน้าเทเรซ่า ทอมป์สัน จากนั้นเขาก็เหล่ไปที่ชายหน้าเมือกและพูดอย่างเฉยเมยว่า “จะลองดูก็ได้นะ
“เมื่อเช้าฉันก็ซัดคนจนน่วมไปหลายโหลแล้ว แน่นอนว่าคืนนี้ฉันก็น่าจะทำได้อีกสองสามโหลเหมือนกัน”
“ดังนั้น ไอ้สารเลวที่เล่นงานลูกน้องของนายน้อยสามเมื่อเช้านี้คือนายสินะ”
ชายหน้าเมือกมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างระแวดระวัง
“นายฝีมือดี! แต่ไม่มีใครบอกนายเหรอ? ในลาสเวกัสไม่ว่าใครก็ต้องเห็นแก่หน้าตระกูลแฮมิลตัน!
“แต่นายยังกล้าที่จะเล่นงานลูกน้องของนายน้อยสาม นายคงอยากตายมากสินะ!
“ทีแรกฉันก็นึกอยากจะตามหาไอ้เด็กสารเลวคนนั้นและฆ่ามันทิ้งซะ แต่ในเมื่อนายมาอยู่ที่นี่แล้ว ทุกอย่างก็ลงล็อค!
“มาหักขามันทิ้งแล้วโยนมันลงไปเป็นอาหารปลาในทะเล!”
เดลและแขกคนอื่น ๆ รู้สึกสนุกสนาน ภายใต้สายตาเย้ยหยัน ผู้คุ้มกันชาวต่างชาติร่างสูงตระหง่านและกำยำสี่คนเดินเข้ามาพร้อมหักกระดูกคอตัวเอง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย
ในสายตาของพวกเขา พวกเขาสามารถตบคนอ่อนปวกเปียกอย่างฮาร์วีย์ให้ลงไปกองกับพื้นได้อย่างง่ายดาย
ส่วนเรื่องที่ฮาร์วีย์เล่นงานพวกอันธพาลในตอนเช้าได้นั้น ไม่ได้อยู่ในสารบบความคิดของพวกเขา
สำหรับชายหน้ามันเมือกคนนั้น เขาก็คว้าไม้กอล์ฟมาจากด้านข้างเช่นกัน สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
หญิงสาวหลายคนที่ดูคล้ายจะเป็นพวกเศรษฐีนี ต่างก็เข้ามาคลอเคลียข้าง ๆ คู่ควงหนุ่มของตน พวกเธอเฝ้ารอที่จะได้เห็นเทเรซ่ากลายเป็นตัวตลก
‘ถ้าเธอจะมองหาผู้ชายสักคน เธอก็ต้องหาคนที่มีความสามารถและมีสถานะสูงส่งรอบตัวคุณ
‘ไม่ว่าจะมองยังไง การคบคนที่หน้าตาก็ดูจะไร้ประโยชน์อยู่วันยันค่ำ’
ดวงตาของเทเรซ่าแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะมองดูภาพตรงหน้า เธอมาที่นี่ในคืนนี้เพื่อพูดเรื่องบางเรื่องกับเดนเวอร์ ไม่ใช่เพื่อต่อสู้กับเขา จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “เดนเวอร์ พอสักที!”
“คุณทอมป์สัน ตอนแรกผมคิดว่าคุณมาที่นี่ในคืนนี้เพื่อพบกับผมด้วยความจริงใจ
“แต่ไม่คิดเลยว่า คุณมาที่นี่เพราะคิดที่จะตบหน้าผม”
เดนเวอร์ดื่มไวน์แดงในแก้วของเขาและพูดด้วยความสนใจว่า “ก็น่าจะรู้สิว่าผมน่ะเป็นราชาของที่นี่ ผมคือผู้คุมกฎและกฎหมายในดินแดนลาสเวกัสแห่งนี้!
“ไม่เคยมีใครตบหน้าผมแบบนี้มาก่อน
“และพฤติกรรมของคุณก็ทำให้ผมไม่พอใจเช่นกัน
“แน่นอน คุณทอมป์สันเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง คุณสวยและมีบุคลิกที่ดี ผมชื่นชมคุณมาก เพราะงั้นผมจึงตัดสินใจให้โอกาสคุณเพราะเห็นแก่ตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง
“ก้าวมาข้างหน้าด้วยตัวคุณเองและปฏิบัติกับผมให้ดี ถ้าคุณยอมทำผมจะไม่ทำให้ลูกน้องของคุณลำบาก!”
เดนเวอร์ตบบั้นท้ายของหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ ขณะพูด
ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะอย่างเอียงอาย จากนั้นเธอก็ก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยแล้วลุกขึ้นจากที่นั่ง
“มานั่งที่นี่และมอบความสุขให้ผมสำหรับค่ำคืนนี้
“พรุ่งนี้คุณจะได้รับเงิน และริ่วล้อของคุณก็จะออกจากที่นี่ไปได้อย่างปลอดภัยเช่นกัน
“แต่ถ้าไม่ ก็รอเก็บศพพวกมันได้เลย”
เดนเวอร์พูดช้า ๆ ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงบางสิ่งอย่างยุติธรรม
จากนั้นสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ เขายิ้มและพูดว่า “สำหรับไอ้เด็กเวรนี่ ผมจะทุบกระดูกเขาทีละชิ้น แล้วหาแจกันขนาดสูงเท่าคนมาฝังเขาไว้เจ็ดวันเจ็ดคืน หลังจากนั้นผมจะโยนมันลงทะเลให้ไปเป็นอาหารปลา!
“อย่าสงสัยคำพูดของผมเพราะในลาสเวกัสคำพูดของผมถือเป็นคำขาด!
“ในลาสเวกัสไม่มีใครห้ามไม่ให้ผมทำในสิ่งที่ผมอยากทำได้!
“เพราะผมเป็นนายน้อยลำดับที่สามจากตระกูลแฮมิลตันแห่งลาสเวกัส…”
เดนเวอร์พูดอย่างไม่ยี่หระ และคำพูดของเขาก็ฟังดูเอาแต่ใจ
ในสายตาของเขา สำหรับที่นี่คำพูดของเขาเปรียบเสมือนกฎหมาย
ส่วนฮาร์วีย์ซึ่งทำร้ายลูกน้องของเดนเวอร์ก็ต้องจบลงด้วยความตายในสายตาเขา
