ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2287
หลังจากพบใบอนุญาต ผู้คนจากวงสังคมชั้นสูงทั่วเขตก็ซุบซิบกันไม่หยุดหย่อน
“พระเจ้า! แมนดี้ ซิมเมอร์หนี้น่ารังเกียจจริง ๆ เธอกล้าขโมยใบอนุญาตคาสิโนของนายน้อยสี่ได้ยังไง?”
“เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ!”
“ทั้งลาสเวกัสมีเพียงหกคนเท่านั้นที่ได้ครอบครองมัน! มันมีค่ามหาศาล! ถ้าคนนอกบางคนสามารถขโมยมันได้ นายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันจะไม่สามารถรักษาตำแหน่งของเขาได้อีกต่อไป!”
“ว่ากันว่านายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันถึงกับเปิดคาสิโนกับเธอด้วยซ้ำ โดยพื้นฐานแล้วเขาได้รับผลกำไรจากใบอนุญาตคาสิโนเพียงหนึ่งในหกเพียงเพื่อร่วมงานกับเธอด้วยซ้ำ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะโลภขนาดนี้!”
“ต้องสมน้ำหน้าเธอแล้วที่เธอทำแบบนี้กับนายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันหลังจากที่เขาทำเพื่อเธอขนาดนี้!”
“สาระเลวจริง ๆ! นายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันปฏิบัติต่อเธออย่างดีถึงขนาดนั้นเชียวนะ!”
“เธอพูดถูก! ผู้หญิงชั่ว ๆ จากประเทศ H พยายามจะแต่งงานกับตระกูลมั่งคั่งจากลาสเวกัสตลอดนั่นแหละ!”
“เราควรตบผีบ้าพวกนี้ให้พ้นไปซะ!”
ฝูงชนพยักหน้าพร้อมเพรียงกัน
โดยธรรมชาติแล้ว ผู้คนจากฮ่องกงและลาสเวกัสมักจะดูถูกผู้ที่มาจากประเทศ H อยู่เสมอ
เมื่อได้รู้ว่าสาวสวยอย่างแมนดี้เป็นหัวขโมย ทุกคนก็แสดงสีหน้ารังเกียจ
แมนดี้กุมใบหน้าของเธอในขณะที่มองไปไปยังแจ็กซ์ แฮมิลตัน
“ฉันไม่ได้ขโมยมันมาจากคุณจริง ๆ นายน้อยสี่
“ฉันมาที่ลาสเวกัสเพื่อตรวจสอบบัญชีเท่านั้น!”
“คุณทำให้ฉันผิดหวัง คุณนาย ซิมเมอร์”แจ็กซ์พูดอย่างเฉยเมยหลังจากหายไปนานสองนาน
ในตอนที่เขาพบกับแมนดี้เมื่อวันก่อนเขามีบุคลิกค่อนข้างดี เขาบอกว่าการตรวจสอบบัญชีเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย พาเลซที่พวกเขาทำงานร่วมกันอีกต่างหาก
แต่เพียงวันเดียว เสน่ห์ของเขาก็มลายหายไปสิ้น เหลือเพียงสีหน้าเย็นชาบนใบหน้าของเขาในตอนนี้เท่านั้น
“ผมยินดีที่จะทำสัญญาต่อไปหลังจากที่หน้าสาขาที่เก้าเปลี่ยนจากเจ้าชายฌอง มาเป็นคุณ และยินดีทำงานร่วมกับตระกูลฌองเพื่อก่อตั้งมอร์ดู คาสิโน พาเลซ
“เพื่อแสดงน้ำใจผมยังแสดงใบอนุญาตคาสิโนให้คุณดูด้วย
“แต่แล้วคุณกลับมีแผนการอื่นซ่อนเร้นเอาไว้ คุณหาคนมาขโมยใบอนุญาตของผม!
“เพื่อเห็นแก่ตระกูลฌอง ผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับก็ได้…
“แต่คุณต้องเซ็นสัญญานี้!
“เนื้อหาในนั้นเรียบง่าย คือคุณจะสูญเสียหุ้นทั้งหมดของมอร์ดู คาสิโน พาเลซ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ กับคาสิโนอีก”
“เซ็นมันซะ แมนดี้” เอลลี่ พาล์มเมอร์เอ่ยปากอย่างเย็นชา
“ถ้าเธอยอมสละหุ้นฉันจะไม่เอาเรื่องเธอ ปกติฉันก็เป็นคนใจกว้างมากอยู่แล้ว”
ร่างกายของแมนดี้สั่นสะท้าน จากนั้นเธอก็หัวเราะอย่างขมขื่น
“ฉันเข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจเลยสักนิด
“นายน้อยสี่ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงห้ามไม่ให้ฉันตรวจสอบบัญชีและพยายามดึงหุ้นทั้งหมดไว้กับตัวเอง
“ถ้าคุณมาขอซื้อหุ้นฉันอาจจะยอมรับข้อเสนออยู่หรอกนะ…
“แต่การเอาเรื่องแบบนี้มาใส่ร้ายฉันมันไม่เลวไปหน่อยเหรอ!”
เพี๊ยะ!
เอลลี่หัวเราะอย่างเย็นชาก่อนจะตบหน้าแมนดี้
“ไร้สาระ!
“เธอคิดว่านายน้อยลำดับที่สี่ตระกูลแฮมิลตันเป็นใคร?!
“ทุกคนรู้ว่าเขาเป็นนายน้อยที่อ่อนโยนและสง่างามที่สุดในบรรดานายน้อยทั้งสี่!
“เขาจะบริจาคเงินหลายล้านดอลลาร์เพื่อการกุศลให้กับผู้ยากไร้ที่อยู่รอบ ๆ เทือกเขา
“ทำไมคนที่สูงส่งอย่างเขาถึงต้องใส่ร้ายเธอเพื่อเงินด้วย?
“เธอไม่ประเมินตัวเองสูงไปเหรอ แมนดี้?
“ฉันไม่ใช่คนใจเย็น นายหญิงซิมเมอร์ เราเจอหลักฐานที่นี่แล้ว ถึงไม่อยากยอมรับแต่ก็ต้องทำ อย่าบังคับฉันเลย…”
