ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2298
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างใจเย็น
“ผมโทรหาเอ็ดวิน เมนโดซา”
“นายน้อยเมนโดซ่า?!”
ผู้ตรวจการร่างเพียวตัวแข็งทื่อ เนื่องจากลาสเวกัสไม่ใช่เมืองที่มีขนาดใหญ่โต โดยพื้นฐานแล้วทุกคนจึงรู้จักชื่อของตัวละครหลักที่นี่
แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็แสดงท่าทีหยามเหยียดออกมา
“นายน้อยเมนโดซาเป็นลูกชายของผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัส เขาขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวดและความยุติธรรม!
“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสถานีตำรวจของเราด้วย! เขาไม่ใช่คนธรรมดา!
“ทำไมคนอย่างเขาจะต้องออกมาปกป้องคนที่ทำร้ายเจ้าหน้าที่แบบนี้ด้วย?!
“นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่?!
“ถ้าคิดที่จะโม้ ก็ช่วยโม้อะไรที่มันสมจริงกว่านี้หน่อยสิ!
“หรือคิดว่าแค่เอ่ยชื่อของนายน้อยเมนโดซ่าออกมาเฉย ๆ แล้วจะทำให้เราตกใจกลัวได้?”
สารวัตรหัวโล้นถอนหายใจขณะส่ายหน้า ในสายตาของผู้บัญชาการอย่างพวกเขา การที่ผู้ชายไม่เอาถ่านอย่างเขาพยายามทำตัวลึกลับเช่นนี้ถือเป็นเรื่องน่าอายอย่างที่สุด
ฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขายิ้มและตอบเพียงว่า “งั้นก็รออีกเดียวแล้วกัน คนจะได้กลืนโทรศัพท์สมใจแน่”
“ก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องสารภาพเช่นกัน เพราะยังไงซะเราก็มีเวลาเล่นกับคุณอีกมาก
“ตามกฎหมาย เรามีเวลากักตัวคุณไว้เจ็ดสิบสองชั่วโมงเลยล่ะ!”
ผู้ตรวจการร่างเพรียวมีสีหน้าเย็นชาไม่แสดงอารมณ์
“เดี๋ยวเราจะไปพักกันแล้ว พอพักจนหายเหนื่อยเราก็จะกลับมาหาคุณ ไม่ต้องห่วง คุณจะไม่ได้นอนไปอีกหลายวันเลยล่ะ เราจะทุ่มเทเวลาเล่นกับคุณไปจนกว่าคุณจะพอใจในที่สุด!
“แน่นอน คุณจะรอให้นายน้อยเมนโดซามาช่วยก็ได้นะ!”
สีหน้าของผู้ตรวจการร่างเพียวเย็นราวกับน้ำแข็ง เธอเชื่อว่าคนอวดดีอย่างเขาจะเริ่มร้องไห้หาแม่และสารภาพทุกอย่างแต่โดยดีหลังจากถูกควบคุมตัวไม่กี่วัน
ฮาร์วีย์จิบกาแฟของเขาอย่างไม่ยี่หระ
“หึ.. ไม่มีอะไรช่วยเขาได้ทั้งนั้น เขาคิดว่าเขาเป็นใคร!
“ลาสเวกัสเป็นสังคมที่มีกฎหมาย! ไม่ใช่บ้านป่าเมืองเถื่อนอย่างประเทศ H!”
ผู้ตรวจการร่างเพียวหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เดินจากไปพร้อมกับคู่หูของเธอ
ในตอนที่พวกเขาเดินไปถึงประตูทางเข้า รถเล็กซัสสีดำก็พุ่งเข้ามาจอดที่หน้าสถานีตำรวจทันที
ลูกชายของผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัสอย่างเอ็ดวินเดินตรงมาที่สถานีตำรวจในวินาทีต่อมา
การแสดงออกของเจ้าหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันก่อนที่พวกเขาจะเดินไปข้างหน้า
“นายน้อยเมนโดซา…”
“พวกคุณเพิ่งจับกุมชายชื่อฮาร์วีย์ ยอร์กมาใช่หรือเปล่า!” เอ็ดวินถามอย่างเย็นชาอย่างไม่อ้อมค้อม
“เขาอยู่ที่ไหน?!
“พาฉันไปหาเขาเดี๋ยวนี้!” เอ็ดวินตวาดขึ้นขณะเดินเข้าไปในห้องโถง
‘ฮาร์วีย์ ยอร์ก?!’
เหงื่อเย็นหยดลงหลังเจ้าหน้าที่ทั้งสอง พวกเขาจำได้ว่าฮาร์วีย์โทรหาใครสักคน แต่พวกเขาไม่คิดว่า…
เอ็ดวินจะมาที่นี่จริง ๆ หลังจากได้รับสายจากฮาร์วีย์เพียงครั้งเดียว
***
ภายในห้องสอบสวนมีข้าวพอร์คชอปสูตรเฉพาะของสถานีตำรวจวางอยู่บนโต๊ะ กลิ่นหอมเย้ายวนอบอวลไปทั่วทั้งห้อง
เอ็ดวินเดินไปมาด้านหน้าฮาร์วีย์อย่างลนลาน
“สถานการณ์นี้ค่อนข้างยุ่งยากทีเดียว ซีอีโอยอร์ก
“แจ็กซ์ แฮมิลตันไม่เหมือนกับเดนเวอร์ แฮมิลตัน
“เดนเวอร์เป็นแค่นักเลงอันธพาลจากโลกใต้ดินที่ชอบสร้างเรื่องปวดหัว
“แต่ผมสามารถปราบปรามเขาได้อย่างง่ายดาย
“แจ็กซ์ที่ชอบมีลูกเล่นเล็ก ๆ น้อย ๆ เสมอ อีกครั้งนายหญิงลำดับที่สี่เป็นคนทำให้คุณต้องมาลงเอยที่นี่อีกด้วย
“ยังมีบางเรื่องที่คุณไม่รู้ ภรรยาแต่ละคนของราชาแห่งการพนันล้วนแล้วแต่มีภูมิหลังที่แตกต่างกัน
“นายหญิงลำดับที่สี่ พอลลี่ โบลตันมาจากตระกูลโบลตัน แม้ว่าจะไม่ใช่ตระกูลอันดับต้น ๆ แต่พวกเขาก็ยังเป็นหนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดระดับสูงทีเดียว เพราะเขาไม่ใช่เล่น ๆ เลย
“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่อาจพาคนออกไปได้อย่างง่าย ๆ เราต้องการหลักฐานที่ชี้ชัด…”
ฮาร์วีย์หยิบช้อนส้อมขึ้นมา เขากินข้าวพอร์คชอปแล้วยิ้มอย่างอบอุ่น
“ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้กินข้าวพอร์คชอปแบบดั้งเดิมด้วย ฉันเคยเห็นเมนูนี้ในละครของลาสเวกัสเท่านั้น…”
