ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2307
โอลด์ ไนเนอร์ขมวดคิ้ว “ฉันเกรงมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะสิ
“ฉันว่าเราควรจะแจ้งซีอีโอยอร์กและพี่ไทสันก่อน”
“ไม่ง่ายขนาดนั้นเหรอ?” จอร์จขมวดคิ้วเช่นกัน หลังจากที่สืบสวนและรวบรวมข้อมูลมาเป็นเวลานาน เขาก็ค่อนข้างจะมีประสบการณ์ในด้านนี้
“โอลด์ ไนเนอร์ นายหมายความว่าอย่างไร?”
โอลด์ ไนเนอร์ถือแก้วไวน์และพูดว่า “ที่นี่เป็นบาร์ขนาดใหญ่ และจำนวนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ก็มีเกือบถึงร้อย คนอย่างซิสเตอร์สิบสามจะมาต้อนรับแขกเพียงเพราะพวกเขาสั่งไวน์สองสามขวดทำไม?
“นอกจากนี้…”
ปัง!
เสียงดังขึ้นก่อนที่โอลด์ ไนเนอร์จะทันได้พูดจบ ประตูถูกเตะเข้ามา
วินาทีต่อมา ชายร่างกำยำในชุดสูทหลายสิบคนก็เดินเข้ามา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเย็นชา
ชายที่เป็นผู้นำสวมชุดสูทสีขาว สีหน้าของเขาโหดเหี้ยมและเคร่งขรึม แววตาของเขาอาฆาตแค้นโดยปริยาย
จอร์จยืนขึ้นทันทีและตะโกนว่า “แกเป็นใคร?
“คิดจะทำอะไร?”
“ลุย!”
อย่างไรก็ตามผู้นำคนนั้นไม่คิดที่จะอธิบายอะไรและเพียงแค่ส่งสัญญาณให้คนของเขาโจมตีทันที
ลูกน้องของเขารีบวิ่งไปข้างหน้าตามคำสั่งของเขาและทำให้บรรายากาศในห้องเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น พวกเขาทุกคนถือท่อเหล็กอยู่ในมือ พร้อมที่จะบดขยี้คู่ต่อสู้
ปัง!
มีคนเตะจอร์จที่ท้องก่อนที่เขาจะทันได้ยืนขึ้น จอร์จปลิวไปชนเข้ากับกำแพงทันที “พรวด!” เขากระอักเลือดออกมาเมื่อถูกกระแทก
“จอร์จ!”
สีหน้าของโอลด์ ไนเนอร์เปลี่ยนโดยสิ้นเชิงเมื่อเห็นจอร์จถูกโจมตี จิตใต้สำนึกของเขาต้องการที่จะดึงมีดสั้นออกจากเอวและตอบโต้ อย่างไรก็ตาม มีคนเตะเข้าที่เอวของเขาก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร
ปัง!
โอลด์ ไนเนอร์ที่กำลังจะคุกเข่าและพยายามยืนขึ้นก็ถูกเตะที่หน้าผาก เขาเสียหลักทันที
ชายสามคนที่ติดตามพวกเขามาก็ถูกทำร้ายเช่นกัน พวกเขาไม่สามารถสู้กลับในพื้นที่แคบ ๆ แบบนี้ได้เลย พวกเขาทุกคนถูกชายในชุดสูทส่งลงไปนอนกับพื้น
จอร์จจับหน้าอกของเขาในขณะที่เขาลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก เขาถามว่า “พวกแกทำบ้าอะไร?!”
“พวกเรากำลังทำอะไรน่ะเหรอ…?”
ผู้นำคนนั้นไม่สนใจสภาพของจอร์จ
“นี่เป็นครั้งแรกที่พวกแกมาที่บรีวู้ด บาร์ แต่พวกแกกลับคิดที่จะทำร้ายซิสเตอร์สิบสาม ถ้าพวกแกไม่ตาย ฉันจะตามล้างทั้งตระกูลพวกแก…”
ทันทีที่เขาพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่าสิบคนก็พุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง พวกเขาเริ่มเตะและต่อยจอร์จและลูกน้องของเขาอย่างรุนแรง
จอร์จและคนอื่น ๆ พยายามสู้กลับอย่างกล้าหาญ แต่พื้นที่รอบ ๆ นั้นเล็กเกินไป และคู่ต่อสู้ก็มีจำนวนมากกว่าพวกเขามาก พวกเขาจึงแทบจะตอบโต้อะไรไม่ได้เลยและถูกส่งลงไปนอนกับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า
ทั้งจอร์จและโอลด์ ไนเนอร์อารมณ์เสียเมื่อตระหนักว่าพวกเขาไม่สามารถสู้กลับได้
พวกเขาไม่กล้ารังแกคนอื่นโดยเฉพาะผู้หญิงอีกต่อไปหลังจากที่พวกเขาเข้าร่วมกับฮาร์วีย์ แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพวกเขาก็ไม่เคยขายหน้ามากขนาดนี้มาก่อน
พวกเขาไม่เคยนึกฝันเลยว่าพวกเขาจะถูกซ้อมอย่างสาหัสที่ฮ่องกง
เพี๊ยะ!
ชายผู้นำในชุดสูทสีขาวจับคอจอร์จแล้วยกจอร์จขึ้นมาก่อนที่จะตบหน้าจอร์จอย่างแรงอีกครั้ง
ใบหน้าของจอร์จชาจากความเจ็บปวด ร่างของเขาปลิวไปในอากาศจากแรงกระแทก
จอร์จที่สภาพย่ำแย่พยุงตัวขึ้นพิงกำแพงอย่างโซซัดโซเซ เขากัดฟันขู่ “แกเป็นใครวะ?
“ถ้าแกกล้าแตะต้องพวกเราอีก แกจะต้องเสียใจแน่!”
เพี๊ยะ!
ชายในชุดสูทสีขาวตบหน้าเขาอีกครั้งโดยไม่สนใจคำขู่ของเขา
“เสียใจเหรอ?
“แกมีความสามารถพอที่จะทำให้พวกเราเสียใจด้วยเหรอ?
“แกไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือฮ่องกง? ถิ่นของเรา?
“แกกล้ายุ่งกับซิสเตอร์สิบสามในถิ่นของเราได้ยังไง?
“แกมันรนหาที่เอง!”
จอร์จป้องกันหน้าตัวเองและตะโกนอย่างท้าทาย “ถ้าแกไม่หยุดตอนนี้มันจะสายเกินไปที่จะเสียใจแล้วนะ!”
ในขณะเดียวกัน โอลด์ ไนเนอร์ก็รีบแอบไปด้านหลังและกดหมายเลขของไทสันอย่างรวดเร็ว
“เสียใจเหรอ?!”
ชายในชุดสูทถามซ้ำ สีหน้าของเขาเย็นชา
“ฉันชื่อสการ์ และฉันอยู่บนท้องถนนมานานแล้ว! ฉันไม่เสียใจกับอะไร!”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็คว้าขวดไวน์และทุบไปที่หน้าผากของจอร์จ
