หลังจากนายทหารได้วางกล่องเหล็กเสร็จ จากนั้นพวกเขาก็ทำการวันทยหัตถ์และออกจากห้องวิจัยออกไป
เมื่อพวกทหารออกไปแล้ว ผู้อำนวยการเฉินได้ออกคำสั่งว่า “ทุกคนมาช่วยเอากล่องเหล็กนี่เอาไปข้างในหน่อยสิ”
นักวิจัยหลายคนเข็นเข้าไปอย่างรวดเร็ว พวกรู้สึกได้ถึงแรกกระแทกอันรุนแรงจากข้างใน
ราวกับมีสัตว์อสูรที่น่ากลัวอยู่ข้างในนั้น
ผู้อำนวยการเฉินเห็นท่าไม่ดีก่อนจะโบกมือสั่งทุกคนว่า “พวกคุณถอยออกมาจากกล่องเหล็กนั้นก่อน”
พวกนักวิจัยรีบถอยออกมาทันที ส่วนเกาเผิงไปหลบซ่อนตัวอยู่ในห้องกระจกและคอยแอบมองอยู่ห่างๆมาตั้งนานแล้ว
จู่ๆก็มีคลานตอนผนังมาจากบนศีรษะของเกาเผิง ‘เสียงมันฟังดูคุ้นนะ’ เสียงมันเหมือนกับเวลาที่ต้าซื่อกำลังคลานเลย
และเสียงก็เข้าใกล้เขามาเรื่อยๆ
เกาเผิงเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบน ที่มีเสาเหล็กคอยค้ำเพดานอยู่
จากนั้นก็มีเงาสีดำร่วงลงมาอย่างเร็ว
มันยังนอนนิ่งไม่ไปไหน ดูเหมือนมันจะหมดสติจากการตกจากที่สูง ผ่านไปสักพักมันก็ลุกขึ้นมาสั่นหัว มันเป็นสัตว์อสูรที่ดูคล้ายกิ้งกือแต่ตัวใหญ่กว่าหลายเท่า
[ชื่อสัตว์อสูร] หนอนเหล็กเขี้ยวกว้าง
[เลเวล] 29 (ชนชั้นนักรบ)
[ระดับ] สมบูรณ์
[คุณสมบัติ] ธาตุทอง
[สถานะ] สุขภาพดี (สับสน)
[จุดอ่อน] ธาตุไฟ
[ทักษะ] การประดิษฐ์ทอง เลเวล 1
หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างยาวอย่างน้อย 5เมตร รูปร่างของมันดูเหมือนที่สี่ใบต่อกันเลย เป็นใบไม้ที่มีขางอกออกมา ที่หลังของมันมีลวดลายใบไม้สีเขียวสีเหลืองเต็มไปทั่วหลังของมัน
ดูมันจะยังไม่หายมึนจากการที่มันร่วงลงมา มันคลานเซๆสะดุดสองครั้งไปหาผู้อำนวยการเฉิน มันคลานที่หยุดอยู่ตรงที่หน้าเขาจากนั้นมันก็ทำท่างอแงราวกับเด็กถูกแย่งของเล่น มันเอาศีรษะไปถูๆที่ขาของผู้อำนวยการเฉินด้วย
ผู้อำนวยเฉินยิ้ม เขาก้มลงไปลูบหัวสัตว์อสูรของเขา “แกคลานไปเปิดกล่องที่อยู่ตรงนั้นให้หน่อยสิ และทำให้สัตว์อสูรที่ข้างในยอมศิโรราบให้หน่อยนะ”
หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง มันตรงไปที่กล่องและกัดแทะกล่องนั้นออกมา
มันใช้เวลาไม่นานในการเปิดกล่องเหล็ก
จากนั้นก็มีทรายสีเหลืองออกมารูที่หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างได้กัดแทะ
ทรายที่ออกมามีตัวที่นิ่มไม่มีกระดูกเหมือนกับวุ้น
ขณะที่อสูรทรายกำลังออกมา หนอนเหล็กเขี้ยวกว้างที่อยู่กล่องเหล็กมองมันอย่างเงียบๆ ก่อนที่มันจะใช้หางฟาดไปที่อสูรทราย
*ปุ๊บ*
แต่ดูเหมือนหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างจะได้ไม่สังเกตว่าอสูรทรายได้เบี่ยงตัวหนีการฟาดของมันได้
ดูเหมือนมันจะใจร้อนรีบฟาดไปหน่อย มันยกตัวขึ้นแบบงูเห่า หรี่ตามองอสูรทรายที่อยู่ข้างในกล่องเหล็ก
คงมีแต่เกาเผิงกระมั้งที่มองเห็นอสูรทรายอย่างชัดเจน
มันเป็นสัตว์อสูรขนาดเล็กสูง 1.5เมตร มีหัวกลมและดูอ้วยเล็กน้อย ตัวมันทำจากทราย
อสูรทรายดูสับสนเล็กน้อย มันได้กรีดร้องอยู่ข้างในส่วนลึกของกล่องเหล็ก
จากนั้นหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างก็เริ่มกัดกินกล่องเหล็กมากขึ้นเรื่อยๆ
อสูรทรายได้เอามือของมันแตะแผ่นเหล็กแล้วพบว่ามือของบอบบางยิ่งกว่าเหล็กอีก ขนาดเหล็กยังไม่รอดแล้วตัวมันจะเหลือหรือ
หลังจากที่หนอนเหล็กเขี้ยวกัดกินกล่องเหล็กได้ถึงครึ่งกล่อง มันก็ได้ตบหางของมันเพื่อสัญญาณว่าให้อสูรทรายตามมันมาซะดีๆ
อสูรทรายตัวน้อยมันค่อยเดินไปหาหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างแต่โดยดี หากมันไม่ทำตามมันอาจกลายเป็นของหวานของหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างก็เป็นได้
“ผู้อำนวยการเฉินครับ เจ้าหนอนตัวนั้นมันวิวัฒนาการจากกิ้งกือใช่มั้ยครับ” เกาเผิงถาม
แต่เกาเผิงก็รู้สึกว่าสิ่งที่เขาถามไปนั้นดูไม่เหมาะสมและรีบขอโทษผู้อำนวยการเฉินทันที ไม่มีใครอยากจะบอกเรื่องข้อมูลของสัตว์อสูรของตัวเองมากนักหรอก มันทำให้ผู้ถูกถามรู้สึกลำบากใจ
“ใช่แล้ว มันวิวัฒนาการมาจากกิ้งกือ” ผู้อำนวยเฉินตอบด้วยรอยยิ้ม เขาลูบหัวของมันขณะที่มันเดิยมาใกล้ๆ “ก่อนเกิดมหาภัยพิบัติ ฉันบังเอิญทำการวิจัยที่เกี่ยวกับกิ้งกืออยู่น่ะ”
ถึงแม้ที่นี่จะเป็นห้องวิจัยแต่ก็ยังจำเป็นต้องมีสัตว์อสูรคอยประจำการไว้อยู่บ้าง ถึงอสูรทรายจะมีแค่เลเวล 5 แต่ก็สามารถฆ่าทุกคนในห้องวิจัยทั้งหมดได้
ซึ่งพวกเขาก็ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้น
พวกเขาจับอสูรทรายไว้บนเตียงและจับมันล็อคกับที่ล็อค จากนั้นก็หยิบมีดและเครื่องมือออกมา
จากนั้นอสูรทรายจะเจอสิ่งที่น่าสนุกและสนใจ มันค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากที่ล็อคอย่างกับวุ้นเลย
กลุ่มนักวิจัยก็มองมันที่กำลังออกจากตัวล็อคอย่างไม่แยแส
‘แค่นี้ก็ทำให้แกรู้สึกแล้วเหรอ’ พวกเขาคิดในใจ
“ดูเหมือนสัตว์อสูรตัวนี้จะไม่มีกระดูก” นักวิจัยหวังกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ “และมันก็ไม่ให้ความร่วมมือกับเราด้วย”
“แต่ที่น่าสนใจอีกอย่างมันไม่มีทีท่าที่จะโจมตีพวกเราเลย หรือผู้ปกครองผืนทะเลทรายก็เป็นแบบนี้ด้วย”
นักวิจัยอีกคนที่ใส่แว่น เขาก็พูดด้วยน้ำที่สงสัย “บางทีสัตว์อสูรพวกนี้อาจสัตว์อสูรที่รักสงบ”
“อย่าให้สัตว์อสูรเพียงตัวเดียวมาตัดสินพวกมันทั้งหมด ทำการทดลองต่อไป” ผู้อำนวยเฉินดุพวกเขา
ที่ข้างๆผู้อำนวยการเฉินมีหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างอยู่ข้างๆ ทำให้อสูรทรายตัวน้อยยอมให้นักวิจัยทำการทดลองแต่โดยดี
……
“น่าเหลือเชื่อ นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”
นักวิจัยพึมพำกับตัวเอง ที่มือของเขามีกองทรายเล็กเคลื่อนที่ไปมา
กองทรายพวกนี้ถูกตัดแบ่งมาจากอสูรทรายตัวนั้น มันดิ้นไปมาราวกับสิ่งมีชีวิต
แต่กองทรายพวกนี้ไม่มีความนึกคิดพวกมันเคลื่อนที่ด้วยสัญชาตญาณเท่านั้น
ต่อมานักวิจัยได้ลองนำกองทรายกลับที่อสูรทราย กองทรายได้ค่อยเข้าไปรวมกับอสูรทราย นอกจากกองทรายแล้วมันยังดึงนักวิจัยเข้าไปด้วย
เขาตกใจและพยายามดึงมือออกแต่แรงดูดมันมากเกินไป
เสียงทรายค่อยๆไหลมาที่ข้างหูเขามากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อหนอนเหล็กเขี้ยวกว้างเห็นอย่างนั้น มันจึงส่งสัญญาณเตือนทันที อสูรทรายจึงปล่อยมือนักวิจัยอย่างรวดเร็ว
เขาจ้องมองอสูรทรายด้วยความหวาดกลัว
