ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2339
“นายรู้ไหมว่าหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูหมายถึงอะไร?
“ต่อให้วันนี้หมอนั่นจะหักแขนขาของฉัน พ่อของฉันก็ไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องเขา!
“นั่นเป็นเพราะหลงเหมินแข็งแกร่งเกินไป!
“มีคำกล่าวว่า ‘จะตีหมาให้ดูหน้าเจ้าของ’ เราไม่แยแสฮาร์วีย์ ยอร์กได้ แต่จะไม่แยแสหลงเหมินไม่ได้!
“ยิ่งไปกว่านั้น ทักษะของเขาก็ดูไม่เลวเลย ต่อให้เราจะร่วมมือกันสู้กับเขา แต่นายคิดว่าเราจะเอาชนะเขาได้หรือ?
“ในฐานะมนุษย์ เราควรเรียนรู้ที่จะมีสติ มิฉะนั้น ถ้าคิดที่จะมีเรื่องกับทุกคนที่เจอ นายอาจต้องพบกับจุดจบที่ล้มเหลว หากเป็นเช่นนั้นจะเสียใจก็สายเกินไปแล้ว!”
เดนนิส ปาร์คเกอร์สอนบทเรียนให้แกแจ็กซ์ แฮมิลตันอย่างใจเย็น ในขณะที่เขาจุดบุหรี่มาร์ลโบโรโดยใช้ควันเย็น ๆ ของมันเพื่อทำให้หัวใจที่กระสับกระส่ายของตนสงบลง
แต่ในขณะที่เขากำลังสูบบุหรี่ ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัวและกลายเป็นเย็นชา เขาดูเหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะกินคน
แจ็กซ์เอ่ยปากอย่างช้า ๆ “แต่เจ้าชายปาร์คเกอร์ เราจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปง่าย ๆ หรอกใช่ไหม??
“ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เราคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!
“ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าผมเป็นคนเดียวที่ต้องขายหน้าก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้าคุณต้องทนรับความอัปยศเช่นนี้ต่อไปผู้คนมากมายทั้งในลาสเวกัสและฮ่องกงก็จะไม่เกรงใจคุณอีก!”
เดนนิสพ่นควันออกมาและพูดอย่างเฉยเมยว่า “การแก้แค้นเป็นของหวานที่ดีที่สุด ทันทีที่ฉันกลับไปฮ่องกง ฉันจะไปคุยกับควินตัน ยอร์ก
“ฉันต้องเรียกร้องความยุติธรรมให้ตัวเอง! ฉันจะทวงสิ่งที่เป็นของฉันกลับคืนมา!”
สีหน้าของแจ็กซ์เปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าชายปาร์คเกอร์ ผมได้ยินมาว่านายน้อยยอร์กก็ประสบกับความพ่ายแพ้ต่อฮาร์วีย์อยู่เล็กน้อยเช่นกัน การไปหาเขามันจะคุ้มค่าเหรอ?
“ทำไมคุณไม่ให้ผู้อาวุโสของคุณส่งแก๊งนักฆ่าเกสรแดงไปให้คุณและฆ่าคนใกล้ตัวฮาร์วีย์สักสองสามมคนดูล่ะ!
“ภรรยาของเขากลับไปที่มอร์ดูแล้วไม่ใช่เหรอ? ขอให้มีคนไปที่มอร์ดูและนำหัวของเธอกลับมาที่นี่สิ!
“ฟังดูน่าสนใจใช่หรือเปล่า ทันทีที่ศีรษะของภรรยาของเขาตกอยู่ตรงหน้าเขา เขาก็จะได้เรียนรู้ว่าการทำให้คุณและแก๊งบรีวู้ดขุ่นเคืองนั้นหน้าอัปยศอดสูเพียงใด…
“เรายังสามารถ…”
เพี๊ยะ!
ก่อนที่แจ็กซ์จะทันได้พูดจบ เดนนิสก็ตบแจ็กซ์เป็นเขาลงไปกองกับพื้นทันที
แจ็กซ์ยกมือขึ้นปิดหน้าและพูดว่า “เจ้าชายปาร์คเกอร์ คุณตบผมทำไม? ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะเห็นแก่ประโยชน์ของคุณนะ!”
“เห็นแก่ฉัน?”
เดนนิสคว้าคอแจ็กซ์แล้วยกขึ้น
“ฉันรู้ว่าฉันต้องจัดการกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ยังไง
“ฉันไม่ต้องการให้คนนอกอย่างนายมาสอนหรอก
“แจ็กซ์ นายคิดว่าฉันไม่รู้จริง ๆ เหรอว่านายอยากได้ใบอนุญาตคาสิโนหนึ่งในหกของนายคืนจากฮาร์วีย์ แต่นายกลัวว่าตัวเองจะเจอจุดจบเดียวกับเดนเวอร์ แฮมิลตัน นายถึงไม่กล้าลงมือด้วยตัวเอง
“เพราะงั้นนายถึงคิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือทำให้นายเอาชนะเขาได้ใช่ไหมล่ะ?
“วันนี้นายตั้งใจชวนฉันไปลาสเวกัสโดยเฉพาะ แถมยังนัดเทเรซ่า ทอมป์สันให้มาพบฉันอีกด้วย นั่นไม่ใช่เพราะรู้ว่าฉันชอบผู้หญิงแบบนั้นหรือไง?
“นายใช้เทเรซ่าเป็นตัวแปรในการจุดชนวนความขัดแย้งระหว่างฮาร์วีย์กับฉัน บอกมาสิว่านี่ไม่ใช่แผนการที่นายวางเอาไว้
“จริงอยู่ เจ้าสารเลวฮาร์วีย์เหยียบย่ำผู้คนในบรีวู้ดและตบหน้าพวกเราด้วย ไม่ว่าฉันจะฆ่าเขาหรือเปล่าก็ไม่สำคัญหรอก เพราะนั้นจะเป็นประโยชน์กับนายและตระกูลแฮมิลตันด้วย
“แต่อย่าคิดว่าฉันโง่สิ นายเอาแต่ยั่วยุฉันไม่ยอมเลิก
“ฉันจะจัดการกับฮาร์วีย์ยังไงก็เป็นเรื่องของฉัน ดังนั้นนายควรหุบปากซะดีกว่า ถ้ายังเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระไม่เลิกแบบนี้ เชื่อไหมว่าฉันจะฆ่านายก่อนเขา”
