ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2411
“ลูกน้องของคุณหายตัวไปเหรอ?”
ฮาร์วีย์ ยอร์กขมวดคิ้ว
“คุณแจ้งเจ้าหน้าที่หรือยัง?”
ฟาเบียน แฮมิลตันส่ายหัว
“ยังเลย และเนื่องจากตระกูลผมทำธุรกิจขนาดใหญ่ จึงเป็นเรื่องปกติที่เราจะซ่อนความลับจากโลกภายนอกไว้อยู่บ้าง ผมจึงไม่สามารถโทรหาตำรวจได้ตามใจชอบ
“แม้ว่าผมจะไม่ได้ทำอย่างนั้น แต่ผมก็ได้เชิญนักสืบอิสระจากฮ่องกงและลาสเวกัสให้มาช่วยแล้ว แต่พวกเขาไม่พบอะไรเลย มันเหมือนกับว่าลูกน้องของผมหายไปในอากาศ
“ถ้าไม่มีที่พักของพวกเขาเป็นหลักฐานว่าพวกเขามีตัวตนกันจริง ๆ พวกเราคงจะสงสัยว่าพวกเขาเคยมีตัวตนกันจริง ๆ หรือไม่ด้วยซ้ำ
“ตอนนี้ ด้วยเหตุนี้ ตระกูลแฮมิลตันจึงตื่นตระหนก หายนะกำลังจะมาเยือนตระกูลเรา และทุกคนก็สัมผัสมันได้
“ได้โปรดช่วยเราด้วยหัวหน้าสาขายอร์ก”
ความสนใจของฮาร์วีย์พลุกพล่านในขณะที่เขาไตร่ตรองสถานการณ์
“ถ้าคุณไม่ติดอะไร จะเป็นอะไรไหมหากเราจะหาที่เงียบ ๆ เพื่อที่ผมจะขอตรวจชีพจรของคุณหน่อย?”
ฟาเบียนรู้สึกสับสน แต่เขาก็ยังยิ้มอย่างอบอุ่นและตอบว่า “ได้สิ ผมยอมทำทุกอย่างที่คุณขอ”
บูม!
ในขณะนั้นสีหน้าของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปอย่างลนลานก่อนที่เขาจะผลักฟาเบียนไปข้าง ๆ แล้วกลิ้งไปอีกทาง
คทาสีดำปักลงตรงที่ทั้งสองยืนอยู่ก่อนหน้าทันที
ก่อให้เกิดหลุมขนาดยักษ์บนพื้น
“ฮี่ ฮี่ ฮี่…”
เสียงหัวเราะที่น่าสะพรึงกลัวดังก้องไปทั่วก่อนที่ชายสามคนจากประเทศไทยที่สวมเสื้อคลุมจะปรากฏตัวขึ้น
สีหน้าของฟาเบียนเปลี่ยนไปอย่างลนลาน
“สามนักบวชปีศาจเหรอ?” เขาอุทานด้วยความมั่นใจ
“ใครนะ?”
ฮาร์วีย์สับสน เขาไม่ได้กลัวการโจมตีในระดับนี้ แต่มันจะดีกว่าถ้าเขารู้ก่อนว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับใคร
“พวกเขาคือนักบวชปีศาจแห่งวัดพุทธในประเทศไทย”
ฟาเบียนอธิบายเบา ๆ
“พวกเขาเป็นองค์กรเหมือนกับวังมังกร แต่แตกต่างกันเล็กน้อย
“วังมังกรของประเทศ H รับใช้ประเทศ แต่นักบวชปีศาจเหล่านี้จะทำแต่เรื่องลับ ๆ ส่วนใหญ่จะเพื่อที่ผู้มีฐานะ
“ก่อนหน้านี้ผมปฏิเสธคำขอของกษัตริย์ไทยในการซื้อหุ้นคาสิโนไป เขาคงจะรู้สึกว่าตัวเองถูกดูหมิ่นก็เลยได้ส่งเหล่านักบวชมาที่นี่เพื่อฆ่าผม”
ฟาเบียนวิเคราะห์สถานการณ์อย่างใจเย็น
ฮาร์วีย์กลับมาได้สติ เขาไม่ใช่เป้าหมายของนักบวชปีศาจเหล่านั้น พวกนั้นมาเพื่อฟาเบียนต่างหาก
พวกเขาอาจสอดแนมฟาเบียนมานานแล้วแต่ไม่เคยได้มีโอกาสฆ่าเขา
เมื่อทั้งสองปลีกตัวออกมายังที่ที่เงียบสงบโดยไม่มีบอดี้การ์ดติดตามฟาเบียน นักบวชปีศาจทั้งสามจึงได้มีโอกาสโจมตี
“ฟาเบียน แฮมิลตัน ดูเหมือนว่าคุณจะรู้ผลของการปฏิเสธกษัตริย์ของพวกเรา!”
นักบวชปีศาจที่เป็นผู้นำกลุ่มพูดด้วยสำเนียงแปลก ๆ ขณะที่เขาหรี่ตามองฟาเบียน
“การที่กษัตริย์ของผมอยากร่วมงานกับคุณเป็นเกียรติสูงสุดของคุณ เขายินดีแม้แต่จะยกตำแหน่งขุนนางแห่งประเทศไทยให้คุณด้วยซ้ำ!
“แต่คุณกล้าปฏิเสธข้อเสนอของเขา! แล้วชื่อเสียงของกษัตริย์ผมจะเหลืออะไร?!
“ลาสเวกัสเป็นเมืองของประเทศ H ก็จริง แต่มันเป็นเพียงแวดวงเล็ก ๆ!
“ที่นี่ไม่มีใครปกป้องคุณได้หรอก!
“การที่คุณปฏิเสธกษัตริย์ของเราก็คือการรนหาจที่ตายชัด ๆ!
“ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย! ยอมจำนนและไปคุกเข่าต่อหน้ากษัตริย์ผมซะ และถวายทรัพย์สินทั้งหมดของคุณเป็นการขอโทษ แล้วเราถึงจะปล่อยคุณไป!”
ฟาเบียนหัวเราะเบา ๆ
“ผมคือราชาแห่งการพนัน ทำไมผมถึงจะต้องยอมอ่อนข้อให้กับประเทศเล็ก ๆ อย่างประเทศไทยด้วย? พวกคุณไม่อวดดีเดินไปหน่อยเหรอ?
“ยังไงผมก็จะปฏิเสธข้อเสนอ”
