ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2457
นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าฮาร์วีย์ไม่สนใจเรื่องฮวงจุ้ยเท่าไหร่แล้ว และเขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับคำสรรเสริญเยินยอของอีกฝ่าย…
นอกจากนี้เขายังรู้ว่าจอนกำลังชื่นชมเขาอย่างมีนัยยะ ชายผู้นี้มีแรงจูงใจซ่อนเร้น และทุกคำพูดที่พูดก็เพื่อกระตุ้นให้ฮาร์วีย์ตอบโต้บทสนทนากับเขา
“ได้ยินว่านายมาจากประเทศจีน นายฝึกที่ภูเขาหลงหูในตำนานหรือไม่
“แต่ฉันได้ยินมาว่าสำนักนักบวชไม่เคยรับคนที่มีนามสกุลทั่วไป ฉันสงสัยจังว่านายเข้าไปศึกษาที่นั่นได้ยังไง”
จอนพยายามทดสอบฮาร์วีย์
สำนักนักบวชตั้งอยู่บนภูเขาหลงหู ซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทางฮวงจุ้ยที่มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ H อันยิ่งใหญ่
“ก็อย่างที่ผมบอก ผมไม่ใช่ปรมาจารย์ฮวงจุ้ย อันที่จริงผมไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับฮวงจุ้ยเลย”
ฮาร์วีย์ยังคงอดกลั้นและขรึมดังเดิม เหตุผลที่เลือดของเขาสามารถกระจายวิญญาณชั่วร้ายออกจากพลังงานหยินได้ เพราะเขาปลิดชีพผู้คนในสนามรบมาหลายปีแล้ว จิตสังหารของเขาถูกยับยั้งลงไปหลังจากที่เขาเกษียณตัวเองออกมา แต่มันได้ฝังลึกอยู่ในสายเลือดของเขา ดังนั้นเลือดของเขาจึงมีคุณสมบัติพิเศษ
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะอธิบายให้กับอีกฝ่ายฟังได้ ถ้าเขาทำเช่นนั้นก็จะเท่ากับว่าเขากำลังเปิดเผยตัวตนของตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้น นายมีอาจารย์บ้างหรือเปล่า”
จอนตะลึงกับคำตอบของฮาร์วีย์ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็เอาชนะความประหลาดใจและยิ้ม
“ส่วนใหญ่ฉันมักจะเห็นว่าในละครโทรทัศน์มีผู้คนได้พบตำราโบราณโดยบังเอิญ แล้วเรียนรู้ทักษะเหล่านั้นด้วยตนเอง
“พรสวรรค์และโชคเช่นนี้ยากที่จะเชื่อได้ลง!”
ฮาร์วีย์ไม่ได้ตั้งใจจะสานต่อหัวข้อนี้กับจอน เขาขมวดคิ้วและพูดว่า “ใช่ ผมศึกษาเรื่องพวกนี้ด้วยตัวเอง ถ้าคุณอยากถามผมว่าผมอ่านหนังสืออะไร ก็บอกคุณได้ง่าย ๆ เลย หนังสือพวกนั้นคือตำราแห่งการเปลี่ยนแปลงและตำราแห่งคำทำนาย ทุยเป้ยตูและจ้าวปิงฉือ”
ฮาร์วีย์พูดถึงหนังสือสองสามเล่มโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งทั้งหมดเป็นผลงานชิ้นเอกที่เกี่ยวข้องกับฮวงจุ้ยของ ประเทศ H อันเกรียงไกร
สิ่งที่เขาพูดไม่ใช่ผิดไปทั้งหมด ถ้าใครสามารถอ่านหนังสือเหล่านั้นจนจบได้ การเรียนรู้ฮวงจุ้ยก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
“เข้าใจแล้ว ศึกษาด้วยตนเอง…”
จอนไม่ได้ตอบคำถามของเขาในตอนที่เขาได้ยินคำตอบที่ตรงไปตรงมาของฮาร์วีย์ เขาพิจารณาฮาร์วีย์อย่างระมัดระวังและพูดด้วยความสนใจอย่างมาก “ในเมื่อนายมีความสามารถที่น่าประทับใจ และไม่หยิ่งยโสหรือบุ่มบ่ามเมื่อเผชิญหน้ากับฉัน งั้นนายบอกได้ไหมว่านายมาจากตระกูลที่ร่ำรวยตระกูลใด
“ฉันอาจจะเคยไปยังตระกูลของนายเพื่อตรวจตราเรื่องฮวงจุ้ยและโหงวเฮ้งมาบ้าง
“บางทีเราอาจจะเคยรู้จักกันก็ได้ใช่หรือเปล่า?”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างเฉยเมยว่า “จริงด้วย ผมเองก็มาจากตระกูลชั้นสูง แต่น่าเสียดายที่ตระกูลนั้นล่มสลายไปนานแล้ว!
“ที่ผมมีบุคลิกอย่างนี้ก็เป็นเพราะผมมีประสบการณ์มากมายในชีวิต ผมวางเฉยต่อหลายสิ่งหลายอย่าง และและมีเพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่ทำให้ผมตระหนกได้
“ว่าแต่ทำไมคุณถึงอยากรู้เรื่องของผมนักล่ะ ทำไมถึงมีคำถามมากมาย คนพยายามจะทำอะไรเหรอ?
“อยากให้ผมเป็นผู้สืบทอดของคุณอย่างนั้นหรือเปล่า
“แย่หน่อย แต่ผมไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก
“แถมไม่ได้อยากมีอาจารย์ด้วยสิ ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณพยายามแต่ยัดเยียดมาให้ ก็ไม่ล่ะ ขอบคุณ!”
คำพูดเมินเฉยของฮาร์วีย์ไม่ได้ทำให้รอยยิ้มของจอนเจื่อนลงเลย “ไม่ต้องร้อนรนขนาดนั้นหรอกฮาร์วีย์ ฉันถามก็เพราะอยากรู้อะไรบางอย่างเท่านั้น”
จอนพิงโซฟาและหรี่ตาที่ฮาร์วีย์
ชายผู้ไม่มีภูมิหลังโดดเด่นหรือมีสายเลือดที่แข็งแกร่ง แต่ก็ยังเชี่ยวชาญทักษะที่น่าประทับใจเช่นนี้ ถ้าจะบอกว่าจอนอิจฉาทักษะของฮาร์วีย์ก็ไม่เชิง!
จอนรู้สึกว่าไม่ว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจเพียงใด ฮาร์วีย์ก็ไม่สามารถปกปิดว่าเขาได้รับทักษะมาได้อย่างไร เนื่องจากเขาไม่มีพลังหรือภูมิหลังที่แข็งแกร่งอะไรเลย
