ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2462
ปัง!
แต่เนลล่าไม่มีโอกาสได้ฟันฮาร์วีย์ด้วยดาบของเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้พยายามอีกครั้ง ฮาร์วีย์ก็ยกขาของเขาและเตะเธออย่างแรงไปแล้ว
เธอปลิวไปอีกครั้งและลงเอยด้วยการกระแทกเข้าที่ชั้นไม้ราคาแพงด้านหลังเธอ แรงกระแทกรุนแรงมากจนเธอบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถแม้แต่จะรวบรวมเรี่ยวแรงที่จะลุกกลับขึ้นมาได้
ในเวลาเดียวกันดาบไม้ท้อในมือของเธอก็หักครึ่ง
เนลล่าจ้องดาบที่หักด้วยความเหลือเชื่อ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ฮาร์วีย์ไม่สนใจแต่อย่างใด เขาเดินผ่านประตูออกไปอย่างเมินเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในไม่ช้าเขาก็เจอกับคนกลุ่มเล็ก ๆ และเห็นจอน ซึ่งกำลังถือแผ่นฮวงจุ้ย ฮาร์วีย์เดินไปหาชายคนนั้นและยืนกอดอกต่อหน้าเขา
เขารวดเร็วมากจนคนของสถาบันเซอร์เรย์ไม่ทันได้รู้ตัว
เมื่อพวกเขารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ฮาร์วีย์ก็ได้ขวางทางของจอนเอาไว้แล้ว
จอนชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“อภัยให้ผมด้วยอาจารย์เซอร์เรย์”
ฮาร์วีย์เหวี่ยงมือของเขาไปที่ลูกศิษย์คนหนึ่งซึ่งกำลังสนทนากับจอน ทำให้ลูกศิษย์คนนั้นกระเด็นออกไป
หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็ยิ้มให้จอนอย่างอบอุ่น
“โลกกลมจังเลยนะอาจารย์เซอร์เรย์ ดูสิ เราเจอกันอีกแล้ว”
จอนตกใจยิ่งกว่าอะไร
เขาไม่เคยนึกฝันเลยว่าเนลล่า ซึ่งเป็นศิษย์ที่เขาฝึกฝนอย่างอุตสาหะ จะไม่สามารถเอาชนะฮาร์วีย์ได้
“นายต้องการอะไร?” จอนถามอย่างเย็นชาขณะที่จ้องไปที่ฮาร์วีย์
“จริง ๆ ผมก็ไม่ได้ต้องการอะไรนะ”
รอยยิ้มของฮาร์วีย์กว้างขึ้นในวินาที
“ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าฟาเบียนโทรหาผมก่อนที่ผมจะมาที่นี่
“ในเมื่อคุณต้องการให้เขาตายมากนัก ผมก็จะไม่รังเกียจที่จะพาเขาออกไปจากที่นี่
“คุณคิดว่าคุณจะยังคงสามารถออกจากลาสเวกัสได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บเมื่อเป็นเช่นนั้นหรือไม่?”
จอนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง
“กล้าดียังไงมาขู่ฉัน?! ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ…!”
เพี๊ยะ!
ก่อนที่จอนจะทันได้พูดจบประโยค ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงมือไปที่หน้าของจอน
เสียงตบดังชัดเจน
“ขอโทษด้วย พอดีว่าตอนนี้ผมไม่มีเวลามาเสียเวลากับคุณ
“คุณก็ควรจะคิดไว้ว่าจะพูดอะไรกับฟาเบียนเร็ว ๆ นี้ดี”
จากนั้นฮาร์วีย์เดินไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษ
จอนกุมหน้าตัวเองที่ตอนนี้แดงและบวม เขาตัวแข็งทื่อพลางตกตะลึงกับเหตุการณ์พลิกผันที่คาดไม่ถึงก่อนที่จะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างรวดเร็วและกดโทรออก
“เรามีปัญหาแล้ว! ฮาร์วีย์กำลังไปที่ห้องโถงบรรพบุรุษ ฉันหยุดเขาไม่ได้… เขาอาจจะช่วยฟาเบียนได้” จอนกระซิบด้วยความตื่นตระหนก
“ปล่อยเขาไป ให้เขาตายที่นั่นด้วยจะดีที่สุดแล้ว”
เสียงของสการ์เลตต์ดังมาจากปลายสาย
“และถ้าเขาไม่ตาย ฉันจะส่งคนไปตามเก็บเขาเอง
“แค่อย่าให้ใครจากตระกูลแฮมิลตันตาย!
“เมื่อในที่สุดเราสามารถควบคุมทั้งตระกูลได้ คุณจะได้รับส่วนแบ่งของคุณ”
…
พลังหยินลอยในอากาศและเติมเต็มห้องโถงบรรพบุรุษด้วยความอาฆาต
ฮาร์วีย์เห็นบอดี้การ์ดจากตระกูลแฮมิลตันสองสามคนระหว่างทาง แต่พวกเขาต่างนอนนิ่งอยู่บนพื้น
หลังจากที่แน่ใจว่าพวกเขาแค่หมดสติและไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายถึงตาย เขาก็ไม่เสียเวลาและรีบเข้าไปในห้องโถงบรรพบุรุษ
ดูเหมือนว่าอาคารที่ดูโบราณนั้นจะถูกล้อมรอบด้วยแสงสีแดงเข้มที่น่ากลัว
ทางเข้านั้นมืดสนิท ไร้แสงใด ๆ ทำให้ฮาร์วีย์นึกถึงความว่างเปล่าสีดำที่ไม่สิ้นสุดและกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง
ฮาร์วีย์หรี่ตาสำรวจความมืด เขารู้สึกประทับใจอย่างยิ่งที่ฟาเบียนสามารถถูกหลอกให้เข้ามาในสถานที่อันตรายเช่นนี้ได้
ตอนนี้ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าฟาเบียนตายไปแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่
ปัง ปัง ปัง!
ในขณะนั้นเสียงปืนก็ดังขึ้นมาจากด้านใน ฮาร์วีย์ตื่นตัวเต็มที่และรีบเข้าไปข้างในทันทีโดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว
