ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2463

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2463

บรรยากาศเบื้องหน้าเยือกเย็นกว่าสิ่งใด…

มันเย็นจัดจนดูเหมือนห้องนั้นทำจากน้ำแข็งจนใคร ๆ ก็จะต้องสั่นด้วยความหนาว

รอบ ๆ ฮาร์วีย์มีผู้คนจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น

พวกเขาต่างใกล้ตาย พวกเขาดูน่าสมเพชและหมดสภาพอย่างยิ่ง แต่ทุกคนต่างก็ยังคงพยายามเกาะติดกับชีวิตอันเป็นที่รักของพวกเขาอย่างดื้อรั้น

ฮาร์วีย์หรี่ตาขณะที่พิจารณาพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพยายามดิ้นรนคลานออกจากห้องโถงบรรพบุรุษ แต่ทุกคนต่างถูกรั้งเอาไว้เมื่อห่างจากทางออกเพียงก้าวเดียว

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจมอยู่กับการสำรวจสถานการณ์และพยายามค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงที่แผ่วเบาก็เรียกเขาจากที่ไกลออกไป

“นายน้อยยอร์ก…”

ฮาร์วีย์หันไปมองที่มุมห้องทันที ฟาเบียนนอนอยู่ข้างกำแพงอย่างหมดสภาพ รอบตัวเขามีศพหลายราย หลายรายดูเหมือนจะถูกยิงตาย

ฮาร์วีย์เดินเข้าไปถามเบา ๆ “เกิดอะไรขึ้นคุณแฮมิลตัน?”

ฟาเบียนไอเป็นเลือดก่อนจะตอบอย่างอ่อนแรงว่า “ผมไว้ใจงูพิษ ผมมาที่นี่เพราะคิดว่าจอนจะสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้

“แต่เขาหาข้ออ้างที่จะหลบหนีหลังจากที่ร่ายมนต์แล้ว หลังจากที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

“กำแพงผีเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามด้วยความสงสัย

เขารู้สึกได้ถึงภาพหลอนประสาทในอากาศเมื่อเขาเข้ามาในห้องโถงบรรพบุรุษ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ฟาเบียนและคนของเขาติดอยู่ข้างใน

“ไม่เพียงเท่านั้น แต่ผียังดุร้ายอีกด้วย คนของผมไม่สามารถจัดการกับมันได้เลย! พวกเขาถึงกับฆ่ากันเองเพราะมัน!”

ฟาเบียนรู้สึกหวาดกลัวเพราะอันตรายของผีนั้นเกินกว่าจินตนาการและความสามารถของเขาที่จะรับมือได้

อันที่จริงเขากลัวมากจนเริ่มกังวลว่าฮาร์วีย์เพียงคนเดียวจะไม่เพียงพอที่จะแก้ไขปัญหานี้

“นายน้อยยอร์ก! ถ้าคุณพาผมออกไปจากที่นี่ได้ ชีวิตของผมจะเป็นของคุณตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป! ตระกูลแฮมิลตันจะคอยรับใช้คุณ!”

ความคิดที่ว่าฮาร์วีย์จะไม่สามารถกำจัดผีได้ทำให้ฟาเบียนหวาดกลัว ในขณะนั้นความปรารถนาเดียวของเขาคือการมีชีวิตรอด

“ตอนนี้เรายังออกจากที่นี่ไม่ได้”

ฮาร์วีย์หันกลับไปอย่างใจเย็นแล้วกัดนิ้วขวาของเขา จากบาดแผลมีเลือดไหลออกมา

“ไม่ต้องห่วง ผมจะจบเรื่องนี้เดี๋ยวนี้” เขาพูดอย่างใจเย็น

“ผีตัวนี้น่ากลัวจริง ๆ นะนายน้อยยอร์ก! คุณไม่สามารถจัดการกับมันได้ง่ายขนาดนั้นหรอก!”

ฟาเบียนอุทานด้วยความกลัวและกังวล

“เราควรออกไปก่อนแล้วค่อยวางแผนทีหลัง!

“ผมยังสามารถ…”

ก่อนที่ฟาเบียนจะทันได้พูดจบประโยค กรามของเขาก็หุบลงทันทีและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

เลือดหยดหนึ่งหยดจากนิ้วของฮาร์วีย์

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงชั่วขณะเท่านั้น สีแดงจางหายไปในพริบตาราวกับหิมะในฤดูร้อน

ทันใดนั้นเสียงคร่ำครวญอันน่าขนลุกที่ชวนให้นึกถึงเสียงร้องของทารกก็เงียบลงทันที

ปัง!

ซุ้มอนุสรณ์ในห้องโถงบรรพบุรุษของคฤหาสน์แฮมิลตัน ซึ่งตอนแรกลอยอยู่กลางอากาศ ตกกระแทกลงกับพื้น

ทันใดนั้นก็มีใครบางคนกำลังวิ่งไปที่ทางเข้าจากทางด้านหลัง

“นั่น… นั่นคือวิธีที่แก้ไขเหรอ?!”

ฟาเบียนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

เขานึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าฮาร์วีย์จะสามารถแก้ปัญหาและทำได้สำเร็จทั้ง ๆ ที่จอนล้มเหลว ทั้ง ๆ ที่จอนได้เตรียมการมากมายเพื่อปราบผีตนนั้น

“จะรีบไปไหนล่ะ?”

ฮาร์วีย์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและไล่ตามชายที่วิ่งหนีไป

ในขณะนั้นชายคนนั้นก็เร่งความเร็วเพื่อรีบออกไปให้เร็วขึ้น ฮาร์วีย์ไม่ลดละและไล่เขาต่อไป ในไม่ช้าทั้งสองก็มาถึงที่สวนหลังบ้าน

“นายน้อยยอร์กจะน่าประทับใจไปถึงไหนกัน?”

ฟาเบียนยังคงตัวแข็งทื่ออยู่ที่จุดเดิม อย่างไรก็ตาม เขาปัดเป่าความตกใจอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดของตัวเองไม่ได้รับผลกระทบจากอาการประสาทหลอนอีกต่อไปและกลับมาเป็นปกติเขาก็ปลุกให้พวกเขาตื่นก่อนที่จะเดินไปที่สวนหลังบ้าน