ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2468
ฟู่ววว!!!
ลูกธนูระดมยิงออกมาในท้องฟ้าก่อนจะครอบคลุมทั้งด้านหน้าและด้านหลังของหน้าผา ถ้าฮาร์วีย์ช้ากว่านี้ เขาและโยอาน่าคงจะถูกปักเต็มไปด้วยลูกธนู
“อยู่ที่นี่และระวังตัวเอาไว้นะ ผมจะรีบกลับมา”
คำพูดของฮาร์วีย์ทำให้ความตึงเครียดที่น่าอึดอัดใจระหว่างทั้งสองคลายลงทันที
ฮาร์วีย์กระโดดออกไปนอกหน้าต่างรถทันทีโดยไม่เสียเวลาและกลิ้งเข้าไปในป่าก่อนจะหายตัวไป
โยอาน่ารู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็วและลงมือปฏิบัติ เธอไม่ใช่หญิงสาวที่จะยอมตกทุกข์ได้ยาก เธอหยิบปืนออกมาทันทีและคอยระวังศัตรูที่อาจออกมาได้ทุกเมื่อ
…
บนเนินเขาห่างออกไปสามร้อยฟุต…
ชายวัยกลางคนที่สวมหมวกไม้ไผ่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์หายตัวไป
ชายคนนั้นถือหน้าไม้พร้อมกับสะพายตะกร้าลูกธนูที่ดูโบราณบนหลังของเขา เขายิงลูกธนูหมดไปเกือบครึ่งแล้ว
เมื่อมองอย่างใกล้ชิดจะเห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้ไม่ได้สูงมากนัก เขาสูงประมาณห้าฟุตสองเท่านั้น แต่แขนของเขายาวและบางมาก
หลังจากที่แน่ใจว่าฮาร์วีย์ไม่ได้อยู่ในบริเวณใกล้เคียง เขาก็เก็บหน้าไม้และเลี้ยวขวาเข้าไปในป่าชายเลน
ในฐานะนักฆ่าที่มีประสบการณ์ เขาจึงรู้ว่ากฎที่สำคัญที่สุดคือการหนีไปให้ไกลที่สุดหากเขาพลาดเป้า
เขามั่นใจว่าฮาร์วีย์จะต้องหาเขาไม่เจอ…
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถเสี่ยงได้ แม้แต่เศษเสี้ยวของโอกาสก็เป็นอันตราย
นอกเหนือจากนั้น ข้อเท็จจริงที่ว่าเขายิงไม่โดนฮาร์วีย์แม้แต่นัดเดียวทำให้เขาไม่สบายใจ
โดยปกติแล้วเขาจะต้องใช้ลูกธนูเพียงดอกเดียวในการจบเป้าหมายของเขา
ทว่า ตอนนี้เขาล้มเหลวในการฆ่าฮาร์วีย์ เขาจึงจำเป็นต้องออกไปจากสถานที่นั้นให้เร็วที่สุด
เขาเชื่อว่าเมื่อเขาออกจากป่าและคลุกคลีกับนักท่องเที่ยวที่เล่นอยู่ริมชายหาดแล้วจะไม่มีใครพบเห็นเขา
ครืด!
ข้างนอกเริ่มมืดลงและป่าก็ล้อมรอบด้วยหมอกหนาทึบ บนท้องฟ้ามีเมฆเคลื่อนตัวช้า ๆ…
บางครั้งพวกมันจะบดบังแสงสลัวและปกคลุมทั้งป่าด้วยความมืดที่น่าขนลุก
ขณะที่นักธนูกำลังจะออกจากป่า เขาก็หยุดนิ่งและร่างกายของเขาสั่นเทา
ทันใดนั้นเสียงที่แผ่วเหมือนมีคนเหยียบใบไม้เหี่ยว ๆ ก็ดังขึ้น
เสียงนั้นไม่ได้ชัดมากนักและฝีเท้านั้นก็ไม่ได้เร็ว แต่เนื่องจากมันเป็นเสียงเดียวที่ดังทั่วทั้งป่า เสียงมันจึงดังชัดเจน
ตาของชายคนนั้นกระตุกอย่างรุนแรง เขาหยิบมีดสั้นออกมาทันที
สายตาของเขาจับจ้องไปที่ต้นไม้ข้างหน้าเขา
“นั่นใคร?!” เขาตะโกนค่อนข้างจะตื่นตระหนก
“มาจากแก๊งนันยางเหรอ?
“ไม่คิดเลยว่าพอฉันกำจัดแบรนดอนได้แล้วแกจะมาเร็วขนาดนี้
“ทำงานได้เร็วมาก น่าประทับใจ!”
ฮาร์วีย์กระโดดลงจากต้นไม้พลางหัวเราะเบา ๆ
“แสดงว่ามาจากแก๊งนันยางจริง ๆ ใช่ไหม?”
ฮาร์วีย์ยิ้มขณะที่เช็ดมือด้วยทิชชู่จากกระเป๋า
การเคลื่อนไหวที่เรียบง่ายของฮาร์วีย์เพียงพอที่จะทำให้ชายคนนี้หรี่ตาลงอย่างเป็นกังวล เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์
เขารู้ว่าคนที่สามารถฆ่าแบรนดอนได้ต้องไม่ใช่คนธรรมดา แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งขนาดนี้!
ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ฮาร์วีย์ยังตามทันและหยุดเขาได้ด้วย
‘เขาแข็งแกร่งมาก!’
“ทำไมล่ะ? ไม่อยากพูดเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
“หรือว่าเป็นใบ้?”
