ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2495
ปัง!
เอ็ดวิน เมนโดซาก้าวไปข้างหน้าและเหยียบหัวของสุนัขดำเอาไว้
“คุณยอร์กอนุญาตให้แกออกไปได้แล้วงั้นเหรอ?” เอ็ดวินอุทานอย่างใจเย็น
เห็นได้ชัดว่าในสายตาของเอ็ดวิน หากคนพวกนั้นคิดจะต่อกรกับฮาร์วีย์ ยอร์ก พวกเขาจะต้องประสบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่
ไม่มีใครเข้านอกออกในได้ตามอำเภอใจ
สุนัขดำยังคงดิ้นรนอยู่บนพื้นในขณะที่หัวของเขาปักแน่นอยู่กับพื้น เขาพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อจ้องมองฮาร์วีย์ในขณะที่ตะโกนใส่อีกฝ่าย
“กล้าดียังไงมาทำร้ายฉัน ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!
“แกไม่รู้หรอกว่าฉันมาจากแก๊งบรีวู้ด?!
“แกไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นลูกน้องที่แครอล ปาร์คเกอร์ไว้ใจที่สุด!
“แกเคยคิดไหมว่าการไม่เคารพและทำร้ายฉันแบบนี้จะเกิดอะไรตามมา!”
ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและเดินไปหาสุนัขดำพร้อมกับแสดงความสนใจ
“มีสมองหรือเปล่า? ช่วยใช้สมองสักหน่อยได้ไหม?
“มาถึงขั้นนี้แล้วยังทำตัวอวดดีอีกเหรอ?
“ฉันทำให้คนของนายพิการไปตั้งเท่าไหร่แล้ว นายยังกล้าถามฉันอีกเหรอ?
“อะไรนะ? ถ้าฉันไม่รีบฆ่านายเสียตั้งแต่ตอนนี้ ก็เท่ากับว่าฉันไม่เคารพแก๊งนายใช่ไหม”
“ฉันเคยประสบพบเจอกับผู้คนในฮ่องกงและลาสเวกัสมามากมายตลอดชีวิตการทำงานของฉัน แกเป็นคนแรกที่กล้าทำกับฉันแบบนี้!”
สุนัขดำกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“แน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ!
“ไม่อย่างนั้นแล้ว แกนั่นแหละที่เป็นฝ่ายจะต้องตายอย่างหน้าสยดสยอง!”
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองเอ็ดวินพลางชี้ให้เขาดึงสุนัขดำขึ้นมาจากพื้นจากนั้นเขาก็เหวี่ยงหลังมือเข้าที่ใบหน้าของสุนัขดำ
เพี๊ยะ!
เพียงการตบธรรมดา ๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้ฟันของสุนัขดำกระจายไปทั่วแล้ว
“พูดมากจริง ๆ
“โทรหานายหญิงของนาย แล้วบอกเธอว่าตรานั้นไม่มีค่าพอ!
“ฉันจะจับตัวทั้งนายและคามิชิตะเอาไว้!
“ถ้าเธอไม่รีบมาที่นี่ พวกนายสองคนต้องตาย”
ดวงตาของสุนัขดำกระตุกอย่างรุนแรง เขาไม่อยากจะทำตัวอ่อนข้อ แต่สีหน้าสงบนิ่งของฮาร์วีย์ได้ปลูกฝังความกลัวไว้ในใจของเขาแล้ว ความกล้าเฮือกสุดท้ายในตัวเขาสลายไปแทบจะในทันที
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็โบกมือให้ลูกน้องนักเลงคนหนึ่งโทรออกและเปิดลำโพง
เสียงเย็นชาของหญิงสาวดังจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
“ทำไมนายยังไม่กลับมาอีก สุนัขดำ?
“ถ้าทำให้นาโอโตะ ทาเคอิหมดสนุก น่าจะรับผิดชอบไหวเหรอ?”
ดวงตาของสุนัขดำกระตุก
“นายหญิงผมขอโทษ! ผมเองก็ทำภารกิจไม่สำเร็จเหมือนกัน!”
หลังจากเงียบไปนาน เสียงของใครอีกคนก็ดังออกมาจากโทรศัพท์
“เคลียร์สถานที่”
เวลาผ่านไปสิบนาที ประตูทุกบานของบาร์ก็ปิดลงจนหมด
แขกคนอื่น ๆ ถูกไล่ออกจากบาร์ก่อนที่พวกเขาจะได้สนุกสมใจอยาก
หลังจากนั้นไม่นาน นักสู้กลุ่มใหญ่จากแก๊งบรีวู้ดก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องรับรองหมายเลขหนึ่ง
พวกเขาไม่ได้รีบร้อนเข้าไปข้างในในทันที พวกเขายืนอยู่ด้านข้างในขณะที่มองเข้าไปข้างในด้วยความดุเดือด
จากนั้นไม่นานเสียงรองเท้าส้นสูงดังก้องไปทั่วสถานที่ ราวกับว่าคน ๆ นั้นกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้
ไอสังหารอาจสัมผัสได้จากด้านหลัง
กลิ่นหอมอันน่ารื่นรมย์ก็ลอยตามไป
แครอลและนาโอโตะปรากฏตัวพร้อมกัน คนหนึ่งถือถ้วยชา อีกคนถือแก้วไวน์ ทั้งคู่มาถึงห้องรับรองพร้อมกับแอบดูข้างในอย่างอยากรู้อยากเห็น
ชนชั้นสูงจากทั้งประเทศหมู่เกาะและกลุ่มบรีวู้ดตามหลังพวกเขา
ทั้งห้องรับรองเต็มไปด้วยความชั่วร้ายที่ไม่สามารถบรรยายได้หลังจากที่คนเหล่านั้นล้อมรอบมันทั่วทุกมุม สถานที่ทั้งหมดแน่นขนัดเป็นอย่างมาก
คนเหล่านั้นเหล่มองคนนับสิบที่นอนอยู่บนพื้นและตราไฮดราที่ถูกหักครึ่ง
ในขณะนี้ อันธพาลของแก๊งบรีวู้ดต่างก็ระเบิดความโกรธออกมา
