ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2510
เขาเป็นมือสังหาร!
เหล่ากลุ่มยอดฝีมือแห่งบรีวู้ดเหล่านี้ไร้ประโยชน์เมื่อเจอกับเอ็ดวิน
แม้แต่ยอดฝีมือของสาขาย่อยของวังมังกรที่ไม่แยแสสถานการณ์มาตลอดก็ไม่ทันได้มีโอกาสชักอาวุธออกมา ทุกอย่างจบลงในชั่วพริบตา
ใบหน้าที่สวยงามของแครอลเผยถึงความตกใจ ทันใดนั้นเธอก็มีแรงกระตุ้นให้ออกจากสถานที่ทันที
“นายหญิง เธอยังไม่ได้ฆ่าฉันเลย จะกลับแล้วเหรอ?
“มันจะไม่เสียมารยาทหน่อยเหรอ?
“ที่นี่คือถิ่นของฉันนะ เธอคิดว่าเธอจะสามารถไปมาได้ตามใจชอบงั้นเหรอ?”
เพียงด้วยก้าวเดียวฮาร์วีย์ก็มายืนอยู่ข้างแครอล เขายื่นมือออกไปและตบหน้าเธอทั้งสองข้างเบา ๆ อย่างเหยียดหยาม
แครอลตัวแข็งทื่อราวกับว่าเธอถูกอะไรบางอย่างรั้งเอาไว้ เธออยากจะก้าวถอยหลังแต่ตระหนักว่าเธอไม่สามารถขยับตัวได้เลย เธอทำได้เพียงกัดฟันและถามอย่างดุเดือด “นายต้องการอะไร?
“ถ้าแน่จริงก็ลองทำร้ายฉันสิ!”
ขณะที่เธอพูดเช่นนี้ เหล่ายอดฝีมือของบรีวู้ดที่เหลืออยู่ก็ต้องการที่จะเข้าไปปกป้องเธอ ทว่า โชคไม่ดีที่พวกเขาถูกเอ็ดวินและเหล่ายอดฝีมือของสาขาย่อยของวังมังกรหลายคนขัดขวางอย่างรวดเร็ว
“การทำร้ายเธอมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เพื่อพิสูจน์ประเด็นของเขา ฮาร์วีย์ก็ยกคางของแครอลด้วยนิ้วของเขาและตบหน้าเธอแรง ๆ สองครั้ง
เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
รอยฝ่ามือสีแดงสองรอยปรากฏบนใบหน้าของแครอล หน้าเธอบวมไปครึ่งหนึ่ง
อย่างไรก็ตามความงามของเธอยังคงไม่มัวหมอง แม้จะได้รับบาดเจ็บเธอก็ยังดูสวยงาม
“นั่นไง ฉันตบเธอแล้ว เธอจะทำไมเหรอ?”
แครอลกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว เธอคือสตรีผู้มีชื่อเสียงแห่งบรีวู้ด! เธอเคยโดนดูถูกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่เคยมีใครแตะต้องแม้แต่เส้นผมเธอด้วยซ้ำ!
“ฉันจะฆ่าแก ยอร์ก! ฉันจะฆ่าแก!”
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบเธออีกครั้งด้วยความที่ไม่รู้สึกประทับใจกับคำขู่ของเธอ
“ฆ่าฉันเหรอ? ตอนนี้ชีวิตของเธออยู่ในกำมือของฉัน เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์อีกเหรอ?”
เพี๊ยะ!
“เธออยู่บนท้องถนนมาตั้งนานแล้ว เธอไม่รู้เหรอว่าในสถานการณ์เช่นนี้เธอควรจะร้องขอความเมตตา?
“แต่เธอก็ยังกล้าขู่ฉันอีก? เธอบ้าไปแล้วหรือไง?”
เพี๊ยะ!
“เธอเกาะพวกชาวเกาะเพื่อเหยียดคนประเทศเดียวกัน
“ไม่ละอายบ้างหรือไง?”
เพี๊ยะ!
“มาถึงขนาดนี้แล้วเธอยังกล้าขู่ฉันอีกงั้นเหรอ?
“อะไรทำให้เธอกล้าขนาดนี้? ปลาเหลียงเหรอ?”
ฮาร์วีย์ตบหน้าเธอทุกครั้งที่เขาพูด ตอนนี้เขาตบเธอไปมากกว่าสิบครั้งแล้ว ใบหน้าของเธอไม่เพียงแต่ฟกช้ำและบวมเท่านั้น แต่เธอยังปราศจากความเย่อหยิ่งเมื่อก่อนหน้านี้อีกด้วย เธอไม่ได้เย่อหยิ่งและวางตัวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
ปัง!
ฮาร์วีย์ผลักแครอลไปด้านข้างและบังคับให้เธอคุกเข่าต่อหน้าซีน่า เขาเตือนอย่างเย็นชา “คุกเข่าซะดี ๆ เธอจะลุกขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคุณแฮมิลตันยกโทษให้เธอแล้ว
“ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องตาย!”
ร่างกายของแครอลแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่แยแสของฮาร์วีย์ เธอต้องการที่จะลุกขึ้นและปฏิเสธและคัดค้านเขาอย่างสุดกำลัง
แต่ซากศพบนพื้นและความเจ็บปวดจากรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอทำให้เธอตระหนักได้ว่าถ้าเธอกล้าที่จะต่อต้านตอนนี้ ฮาร์วีย์ก็จะไม่ลังเลที่จะฆ่าเธอตรงนั้นเลย
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าแครอลผู้เย่อหยิ่งและนาโอโตะ ทาเคอิผู้ชั่วร้ายจะจบลงอย่างน่าสมเพช
เมื่อทุกคนคิดว่าในที่สุดทุกอย่างก็สงบลง และกำลังจะชื่นชมว่าฮาร์วีย์ทรงพลังแค่ไหน…
แคร้ก! ทันใดนั้นบานกระจกของหน้าต่างบานหนึ่งก็แตกเป็นชิ้น ๆ และปลิวมาทางฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์ยังคงสงบนิ่งในขณะที่เขาถอยหลังหนึ่งก้าวและหลบเศษแก้วโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา
เสียงที่เยือกเย็นและหยิ่งยโสลอยมาตามอากาศ “พ่อหนุ่ม เหลือพื้นที่ว่างไว้เผื่อว่าเราจะเจอกันในอนาคตบ้าง!
“ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? จบเรื่องนี้สักทีเถอะ ว่ายังไง?”
