ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 253
ที่ข้าง ๆ ห้องจัดงานเลี้ยงภายในฮอตสปริงวิลล่า
ฮาร์วีย์นั่งลงบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ในขณะที่เลียมยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าเขา
หลังจากอยู่กับไทสันตลอดช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เลียมก็ได้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์เขาทำได้เพียงแค่เชื่อฟัง ไม่มีแม้แต่คำต่อต้านที่จะพบในตัวเขา
เลียมรู้ดีว่าถ้าฮาร์วีย์ทำให้เห็นถึงสิ่งที่เขาสามารถทำได้ การฆ่าเลียมนั้นก็เป็นเพียงแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆ
ไทสันแสดงให้เห็นความเมตตาของฮาร์วีย์ ถ้าไม่เช่นนั้น เลียมคงลงไปนอนหลับไหลไปกับฝูงปลาใต้ทะเลไปแล้ว
“ฉันได้ยินมาว่าคุณยังคงเป็นคนของตระกูลบรู๊คอยู่ ดูเหมือนว่าคุณจะทำได้ดีในเมืองนิอัมมี่นี่นะ”
ฮาร์วีย์ไม่ได้มองไปที่เลียม แต่เขากลับเอาแต่เล่นโทรศัพท์เครื่องเก่าในมือ
หลังจากได้ยินแบบนั้น เลียมก็เริ่มสั่นอย่างกังวล
“นายท่านยอร์ก นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ในอดีต ถ้านายท่านเห็นว่าตระกูลบรู๊คไม่คู่ควร คนของผมจะตัดสัมพันธ์กับพวกเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป!”
“คนของนายงั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นเผยยิ้มจาง ๆ
เพียะ!
เลียมตบหน้าตัวเองและพูดว่า “ผมหมายถึงคนของนายท่านครับ ลิ้นผมพันกันมั่ว โปรดอย่าไปสนใจมันมากเลยนะครับ”
“ตระกูลบรู๊คเป็นเพียงตระกูลชนชั้นสอง พวกเขามีสิทธิ์อะไรที่จะให้คนของฉันช่วย แน่นอนว่าถ้านายต้องการหาเงิน ฉันจะไม่ตัดสัมพันธ์กับนาย แต่นายควรจะรู้สิ่งที่นายควรและไม่ควรทำในตอนนี้ ถ้านายไม่รู้ ก็แค่จำไว้ว่าฉันสามารถปล่อยมันผ่านไปหรือทำให้นายเข้าใกล้ความตาย” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
“โปรดมั่นใจนายท่านยอร์ก ผมรู้ดี ผมจะเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์กับท่าาน ท่านสั่งให้ผมไปจัดการใคร ผมจะทำทันที” เลียมพูดอย่างนิ่ง ๆ สบาย ๆ
“ใช่ ฉันได้ยินมาว่าเคน บรู๊ค คนนี้มีโปรไฟล์ค่อนข้างสูง นายเคยให้การสนับสนุนเขางั้นหรือ” ฮาร์วีย์ถาม
เลียมดูสับสนเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำถามนั้น เขาถามกลับเบา ๆ ว่า“นายท่านยอร์ก เคนเป็นทายาทของตระกูลบรู๊ค ปกติเขาจะเคารพผมมาก ผมได้ยินว่าเขาเป็นคนเจ้าอารมณ์เมื่อเขาอยู่ข้างนอก”
หลังจากได้ยินฮาร์วีย์พูดถึงเคน เลียมก็เตือนตัวเองว่านี่คือถิ่นของตระกูลบรู๊คและเขาก็เริ่มสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งที่น่าสงสัย
‘ตระกูลบรู๊คไปสร้างปัญหาให้นยท่าานยอร์กหรือเปล่า? ถ้าไม่ใช่ ทำไมเขาถึงมาที่นี่เพื่อมาพบฉันด้วยตัวเองจากสถานะตัวตนของเขา? ‘
‘นอกจากนี้เคนยืมตัวนักเลงสองสามคนไปเมื่อสักครู่นี้? หรือจะเป็นเรื่องนี้…?’
เหงื่อเย็น ๆ เริ่มหยดลงใบหน้าของเขา เคนพูดเมื่อกี้ว่ามีคนทำให้ลูกสะใภ้ของเขาขุ่นเคือง แต่เขาไม่ได้บอกว่าเป็นใคร หรือใครคนนั้นเป็นภรรยาของฮาร์วีย์อย่างนั้นหรือ? งั้นก็…
เลียมไม่สามารถแม้แต่จะคิดถึงผลที่จะเกิดขึ้น
“เอาล่ะ เคนมีหลานชายชื่อเจมี่ใช่ไหม? ภรรยาของเขาและฉันขัดแย้งกันเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่ช่วยตักเตือนเขาว่าอย่าสร้างความปัญหา วันนี้เป็นวันรวมตัวของเพื่อน ๆ ของเธอ และฉันอยากให้เธอมีความสุข อย่าสร้างความวุ่นวายในงานนี้” ฮาร์วีย์สั่ง เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายหรือมีเจตนาที่จะสร้างปัญหาแต่อย่างใด เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าแมนดี้จะใช้เวลากับเพื่อน ๆ อย่างมีความสุข
คำพูดของฮาร์วีย์ทำให้เลียมตัวสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง เขาคุกเข่าทันทีจนเสียงเข่ากระทบพื้น
‘อะไรกันเนี่ย?! ฉันกำลังหาเรื่องให้ตัวเองเหรอ?! ’
เมื่อเคนมาขอยืมลูกน้องสองสามคน เขาก็ไม่ได้ถามและให้เคนยืมคนของเขาไป
ถ้าเพียงเลียมรู้ว่าคนที่เคนพูดถึงคือภรรยาของฮาร์วีย์ แม้ว่าพระเจ้าจะต้องการ เขาก็จะไม่มีวันให้เคนยืมคนของเขา เขาจะเตือนเคนให้เจียมตัวเองด้วยซ้ำ
เลียมเริ่มหูตาลาย การมองเห็นของเขาเริ่มไม่ชัดและเหงื่อเย็น ๆ ก็หยดลงบนใบหน้าของเขา
“ท่าน…นายท่านยอร์ก…มีบางอย่างผิดปกติ! เราต้องไปที่ห้องงานเลี้ยงเดี๋ยวนี้…”
หลังจากมองไปที่ใบหน้าที่หวาดกลัวของเลียม ฮาร์วีย์ก็ขมวดคิ้ว
“เมื่อกี้…เมื่อกี้เคนมายืมลูกน้องสองสามคนไปและบอกว่าเขากำลังพาพวกมันไปที่ห้องงานเลี้ยงเพื่อดูแล…”
เลียมที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ทำเหมือนว่าตอนนี้เขาเริ่มมองไม่เห็นทางออก หากมีอะไรผิดพลาด ไม่เพียงแต่ตระกูลบรู๊คเท่านั้นที่จะถูกทำลาย แม้เลียมจะต้องตายไปพร้อมกับพวกเขา
การทำให้คนตรงหน้าขุ่นเคืองไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การทำร้ายภรรยาของเขาจะทำให้เกิดชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย
โควีย์ แชด ก็เคยพยายามทำร้ายแมนดี้มาก่อนใช่ไหม? แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเขาตอนนี้ล่ะ?
เลียมสามารถกลายมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของไทสันได้ แต่โควีย์จะไม่มีโอกาสนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นได้ แต่ลำดับของเขาก็จะต่ำกว่าเลียม
‘แต่ถ้าลูกน้องของฉันบังเอิญล้ำเส้นและทำร้ายภรรยาของนายท่านยอร์กล่ะ? ภรรยาของเจ้านายของฉัน… ’
หัวของเลียมเริ่มหมุน เท้าของเขาเริ่มทำงานไม่ปกติ
ถึงแม้เลียมจะชดใช้และอยู่รอดภายใต้อำนาจของไทสัน แต่เขาก็ต้องกลับไปสู่นรกเพียงเพราะการกระทำของตระกูลบรู๊ค
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะสนใจเลียมอีกต่อไป เขารีบเตะประตูให้เปิดออก จากนั้นก็รีบออกจากห้องไป
ขาของเลียมอ่อนแรงราวกับท่อนไม้บาง ๆ แต่เขาก็ยังเดินตามฮาร์วีย์ออกไปจากห้องด้วยเท้าที่โยกเยกทรงตัวไม่ได้
