ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2541
แครอลกำลังจะเล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ ในตอนที่มาโกโตะถูกตบลงกับพื้น เธอดึงอาวุธออกมาด้วยมือที่สั่นคลอนทันที
เดิมทีเธอคิดว่าเอ็ดวินคือตัวต้นเหตุที่ทำให้ฮาร์วีย์มั่นใจได้ถึงขนาดนั้น แต่ในขณะนี้เธอกลับรู้สึกได้เพียงความสิ้นหวัง
มาโกโตะกุมใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา รู้สึกว่าแก้มของเขาแดงก่ำด้วยความเจ็บปวด ความหยิ่งยโส ศักดิ์ศรีและจิตวิญญาณซามูไรของเขาก็ถูกการตบครั้งนี้ทำลายลงเช่นกัน
ฮาร์วีย์หยิบทิชชู่ออกมาเช็ดนิ้วอย่างระมัดระวัง
“นายไม่มีปัญญาทำแบบนั้นหรอก” เขาสรุปเบา ๆ
คำพูดประโยคนั้นทำให้มาโกโตะแขนขาอ่อนแรงทรุดฮวบลงกับพื้น เขาประเมินความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์ต่ำไป แถมยังคิดว่าเขาบดขยี้อีกฝ่ายได้แม้ว่าฮาร์วีย์จะได้รับการคุ้มครองจากทหารชั้นสูง แต่ตอนนี้เขาเขาเพิ่งเข้าใจว่าฮาร์วีย์สามารถโค่นเขาลงได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
ชินคาเงะเวย์ ตระกูลทาเคอิ และยอดฝีมือด้านการต่อสู้คนอื่น ๆ… เมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์แล้วก็เทียบอะไรไม่ได้เลย
แม้ใกล้จะพังทลาย แต่มาโกโตะก็ยังคงยึดมั่นในความภาคภูมิใจเฮือกสุดท้ายของตัวเอง เขาปฏิเสธที่จะก้มศีรษะ และหันกลับไปจ้องมองฮาร์วีย์พร้อมกับกัดฟันอย่างโกรธเกรี้ยว
“ยอร์ก แกนี่ไม่ใช่เล่น ๆ เลย ได้! ต่อให้แกจะเอาชนะฉันได้แล้วยังไงล่ะ ฉันมาที่นี่ในฐานะทูตของประเทศหมู่เกาะ ถ้าแกฆ่าฉันที่นี่แกจะอธิบายการกระทำของตัวเองกับพวกระดับสูงยังไง แกจะป้องกันไม่ให้ข่าวกระจายสู่สาธารณะได้ยังไง? เพราะงั้น ไม่ว่าแกจะแข็งแกร่งขนาดไหน แกก็ไม่กล้าฆ่าฉันหรอก! สมัยนี้ แค่เพราะแกมีอำนาจไม่ได้แปลว่าแกจะสามารถทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ! โลกนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ยอร์ก!”
“อย่างนั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ยิ้มและเริ่มเข้าหามาโกโตะอย่างช้า ๆ “นายยั่วโมโหฉันก่อนไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันไม่ได้ฆ่านายที่นี่เดี๋ยวนี้ชื่อเสียงของฉันก็จะเสียหายน่ะสิ”
แครอลตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวเมื่อเธอสังเกตเห็นเจตนาสังหารในรอยยิ้มของฮาร์วีย์ เธอกดหมายเลขโทรศัพท์อย่างรวดเร็วในขณะนั้น
“กล้าดียังไง?!”
ในขณะเดียวกัน เสียงอันสง่างามก็ลอยมาจากด้านหลังของโถงไว้ทุกข์
ชาวประเทศหมู่เกาะกลุ่มหนึ่งถือดาบยาวบุกเข้ามาทางประตูในเวลานั้น พวกเขาเปล่งรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งทำให้พวกเขาแตกต่างจากพวกลิ่วล้อที่ฮาร์วีย์ฆ่าไปก่อนหน้านี้ ชายสูงอายุผมขาวในชุดฮากามะเดินนำกลุ่มโดยเอามือไพล่หลังเอาไว้ เขาเปล่งออร่าดุดันซึ่งบอกได้ถึงอำนาจอันยิ่งใหญ่ของเขาท่ามกลางฝูงชนออกมา
เอ็ดวินหอบหายใจหนักและเริ่มหายใจขาดห้วงมากขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพาตัวเองขวางไว้ด้านหน้าของฮาร์วีย์อย่างต้องการปกป้อง
“พ่อ”
มาโกโตะรู้สึกละอายใจเมื่อเห็นชายชรา
“นายท่านทาเคอิ!”
แครอลรีบเดินไปข้างหน้าเพื่อทักทายเขา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความปิติ
ทั้งมาโกโตะและแครอลดูคล้ายจะสบายใจขึ้นเล็กน้อยในขณะนี้ ราวกับว่าทุกอย่างจะสงบลงได้ตราบใดที่ชายชราคนนี้ยังอยู่ที่นั่น
เห็นได้ชัดว่านี่คือผู้นำของทาเคอิ เขาเป็นหัวหน้าตระกูลทาเคอิ ผู้อาวุโสแห่งชินคาเงะเวย์และยังเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเหล่าทหารชั้นสูง มากิ ทาเคอินั่นเอง ยิ่งไปกว่านั้น ว่ากันว่าเขาอยู่ห่างจากการเป็นเทพสงครามเพียงไม่กี่ก้าว นอกจากนี้ เขามีท่วงท่าขั้นสุดยอดที่ทำให้เขาสามารถดึงความแข็งแกร่งออกมามากพอที่จะทำให้ตัวเองมีความสามารถเทียบเคียงกับเทพสงครามได้
เขาถูกกำหนดให้เป็นคนพิเศษ
ดวงตาของแครอลเปล่งประกายด้วยความชื่นชม เธอชื่นชมคนที่แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างมากิ เธอยินดีที่จะครองคู่กับเขาในฐานะนางบำเรอ และใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในประเทศหมู่เกาะเลยด้วยซ้ำ
น่าเศร้าที่มากิไม่เคยสนใจผู้หญิงบ้านนอกอย่างเธอเลยแม้แต่น้อย
ชายชราคนดังกล่าวอาจไม่รู้ว่าแครอลมีความคิดเช่นนั้นกับเขาเก็บซ่อนเอาไว้ เขาไม่แยแสต่อลูกชายที่น่าละอายของตัวเองและศพที่เกลื่อนอยู่ในลานบ้าน เขากลับหรี่ตาลงมองไปยังฮาร์วีย์อย่างเย็นชา
