ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2546
“ตู้ม!”
มากิกระแทกพื้นอย่างแรง ในตอนแรกเขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่มีพลังบางอย่างอาละวาดไปทั่วร่างของเขา ทำให้เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก
ทันใดนั้นทั้งร่างกายของเขาก็กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม
เว้นเสียแต่ว่าเขาดูแก่และซีดเซียวมากกว่าก่อนหน้านี้ การต่อสู้ครั้งนี้คงใช้ศักยภาพโดยรวมของเขามากเกินไปและทำให้ร่างกายของเขาอ่อนล้าเป็นอย่างมาก
ใบหน้าของมากิดูหวาดกลัวและซีดเซียว แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้ดิ้นรนหรือร้องขอความช่วยเหลือ แต่เขาค่อย ๆ คุกเข่าลงบนพื้นในขณะที่ยังคงถือดาบยาวไว้ในมือขวา
เขาไม่ตาย แต่อยู่ห่างจากความตายเพียงคืบเดียว
ชีวิตของเขาตกอยู่ในมือของฮาร์วีย์แล้วในขณะนี้ หากฮาร์วีย์เต็มใจ อีกฝ่ายก็สามารถฆ่าเขาด้วยการตบเพียงครั้งเดียว
“ไม่นะ!”
กลุ่มปรมาจารย์จากประเทศหมู่เกาะตะโกนขึ้นหลังจากเห็นฉากนี้ ราวกับว่าพระเจ้าที่พวกเขาบูชากำลังจะถูกทำลายลง
เมื่อเห็นฮาร์วีย์มีท่าทีไม่แยแส ชายหญิงจากประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ก็ทำราวกับว่าพ่อแม่ของพวกเขาตายไปแล้ว “แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง” พวกเขาไม่สามารถถือดาบยาวไว้ในมือได้อีกจึงโยนมันลงไปกับพื้น
แครอลตกอยู่ในภวังค์ขณะดูฉากนี้ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะสามารถเอาชนะมากิได้อย่างง่ายดาย
สาวสวยจากประเทศหมู่เกาะหลายคนปิดปากไม่ให้ตัวเองมีเสียงเล็ดลอดออกมา พวกเธอกลัวว่าจะถูกฮาร์วีย์ฆ่าหากส่งเสียงออกไป
“คุณแพ้แล้ว”
ฮาร์วีย์มองมากิอย่างเฉยเมยและยิ้ม
“เมื่อครู่ผมก็บอกแล้วไง ถ้าคุณยอมฆ่าตัวตาย ผมก็พอจะช่วยคุณได้บ้าง
“เห็นไหม คุณก็ไม่เชื่อผม
“แน่นอน ตอนนี้ยังไม่สายเกินไปหรอกนะ”
“แกร๊ง”
ฮาร์วีย์ยกเท้าขึ้นเตะ และดาบสั้นก็ตกลงตรงหน้ามากิทันที
จากนั้นเขาก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ผมได้ยินมาว่านักรบของประเทศหมู่เกาะจะฆ่าตัวตายหากพวกเขาพ่ายแพ้ในสนามรบ
“ดาบสองเล่มที่พวกคุณชาวประเทศหมู่เกาะนำติดตัวมา ดาบยาวมีไว้ฆ่าศัตรู ส่วนดาบสั้นมีไว้ฆ่าตัวตาย
“ในเมื่อคุณไม่ได้นำดาบสั้นมา งั้นผมก็จะหาดาบสั้นมาให้
“สงสัยจริง ๆ ว่าคุณทาเคอิอยากจะแสดงจิตวิญญาณซามูไรสูงสุดของประเทศหมู่เกาะให้ผมเห็นเป็นบุญตาได้หรือเปล่า?”
บรรดาชายและหญิงของประเทศหมู่เกาะมองหน้ากันหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ พวกเขาทั้งหมดตัวสั่น
พวกเขาตระหนักดีว่าฮาร์วีย์จะไม่ปล่อยพวกเขาไป เขาต้องการทำลายพวกเขาทั้งหมด
“ไอ้โง่!
“สามหาว!
“เราจะสู้ให้ตายกันไปข้าง!
“พวกเราชาวประเทศหมู่เกาะยอมตายดีกว่าคุกเข่า!”
คนเหล่านี้หยิบดาบยาวที่พวกเขาเพิ่งโยนทิ้งไปในขณะที่พูดและชี้ไปที่ฮาร์วีย์ในร่างกายที่สั่นเทิ้ม
“นี่คือจิตวิญญาณซามูไรของพวกคุณเหรอ? ไม่อยากตายก็บอกมาตรง ๆ ดีกว่า จะพูดอะไรไร้สาระแบบนี้ไปถึงไหน?”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ เขารู้สึกผิดหวังต่อชาวประเทศหมู่เกาะเหล่านี้เป็นอย่างมาก
ถ้าแม้กระทั่งฆ่าตัวตายยังทำไม่ได้ แล้วกล้าดียังไงมาคิดว่าตัวเองเป็นชาวประเทศหมู่เกาะ?
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังจะส่งคนเหล่านี้ไป ทันใดนั้น ที่หน้าประตูก็เกิดเสียงโครมครามดังขึ้น
“ตู้ม!”
ประตูที่ปิดอยู่ถูกกระแทกจนมันเปิดออก
รถโตโยต้า แลนด์ครุยเซอร์หลายคันซึ่งส่วนป้ายทะเบียนจากสามประเทศพุ่งชนเข้ายังจัง!
มากิหรี่ตาและมองออกไปท่ามกลางฝูงชน ทันใดนั้นเขาก็แสดงรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมา “ยอร์ก คืนนี้นายฆ่าฉันไม่ได้หรอก!”
แครอลชำเลืองมองป้ายทะเบียนเหล่านั้นและถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะนี้ จากนั้นเธอก็ถอยหลังออกไปอย่างเงียบ ๆ
นี่เป็นเพราะเมื่อคนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น เธอก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไรแล้ว
