ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2549
หลังจากได้ยินว่าแคร์รี่เข้าข้างเขาอย่างเห็นได้ชัด มากิก็ตะคอกออกไปว่า “คุณเคนเนดี้ ผมจะเป็นพยานให้คุณเอง ผู้ชายคนนี้ฆ่าลูก ๆ ของผม และทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ เขาฆ่าคนพวกนี้ทั้งหมด!
“เขาเป็นปีศาจกินคน!
“คุณต้องนำเขาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมให้ได้!
“ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ตาย มิตรภาพระหว่างประเทศ H อันเกรียงไกรและประเทศหมู่เกาะจะถูกทำลาย!”
เห็นได้ชัดว่ามากิลืมเรื่องของจิตวิญญาณซามูไรอันศักดิ์สิทธิ์ของประเทศหมู่เกาะไปแล้วในตอนนี้
หรือควรจะกล่าวว่าพวกเขาเป็นแค่พวกน่ารังเกียจ เพราะงั้น สิ่งที่เรียกว่าจิตวิญญาณซามูไรจึงเป็นแค่เสือกระดาษเท่านั้น
เป็นคำสอนให้คนอื่นเชื่อโดยแม้แต่ตัวเองก็ยังไม่เชื่อ
ในตอนนี้แคร์รี่ยิ้มเล็กน้อยและพูดหลังจากฟังเสียงร่ำร้องอย่างจริงใจของมากิว่า “คุณทาเคอิไม่ต้องกังวล กองบังคับคดีหลงเหมินจะต้องมีคำอธิบายที่น่าพอใจและความยุติธรรมให้แก่คุณได้อย่างแน่นอน!
“ถ้าเราจัดการคนของเราไม่ได้ แล้วหลงเหมินจะอยู่ต่อไปได้ยังไง!”
สายตาเย็นชาของแคร์รี่สบเข้ากับฮาร์วีย์อีกครั้งขณะพูด!
“หัวหน้าสาขายอร์ก นายตั้งใจจะฝ่าฝืนคำสั่งจริง ๆ เหรอ?”
ฮาร์วีย์ยิ้ม ยักไหล่ แล้วพูดว่า “ฝ่าฝืนคำสั่ง?”
“เธอแยกแยะถูกผิดไม่ได้แถมยังถือหางคนชั่วอีก ถ้านี่เป็นวิธีทำงานของกองบังคับคดี ฉันก็คงต้องฝ่าฝืนคำสั่งนี้!”
“อวดดี!
“นายยอร์ก ทำไมถึงได้อวดดีขนาดนี้!
“นายกล้าดียังไงใส่ร้ายกองบังคับคดีหลงเหมิน? นายเจอหนักแน่!
แคร์รี่มองฮาร์วีย์ด้วยความเย่อหยิ่งโดยเอามือไพล่หลังอยู่ในขณะนี้ “ที่นายต้องรู้ในตอนนี้ก็คือจะไม่มีการประกันตัวนายออกมาโดยเด็ดขาด นายได้กระทำการฝ่าฝืนต่อทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นกฎหมายหรือกฎของหลงเหมิน!
“ตอนนี้นายควรมอบตัวซะ ไม่อย่างนั้นนายจะไม่เหลือทางรอดอื่นอีกแล้ว!”
เขาเป็นเพียงหัวหน้าสาขา เขากล้าทำตัวกระด้างกระเดื่องต่อเธอได้ยังไง? แถมยังกล้าท้าทายเธอ หัวใจของแคร์รี่เต็มไปด้วยความโกรธในขณะนี้
ที่ผ่านมาเคยมีหัวหน้าสาขาคนไหนดูหมิ่นเธอแบบนี้ไหม?
เคยมีหัวหน้าสาขาคนไหนที่ไม่ยอมก้มหัวให้และต่อปากต่อคำกับเธอแบบนี้?
นี่เป็นครั้งแรกที่แคร์รี่ได้พบกับหัวหน้าสาขาที่มีทัศนคติยางฮาร์วีย์ ดังนั้นเธอจึงโกรธยิ่งกว่าเดิม
ทันใดนั้นแคร์รี่ดึงหน้าไม้ออกจากเอวของเธอ เล็งไปที่ศีรษะของฮาร์วีย์และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุกเข่าลง ประสานมือไว้ที่ศีรษะ แล้วมอบตัวซะ!”
“ไอ้โง่เอ๊ย!”
“นายไม่มีหวังแล้ว!”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ จากนั้นเขาก็เหล่ไปที่แคร์รี่และพูดอย่างเฉยเมยว่า “เธอกำลังจะบอกว่าชาวประเทศหมู่เกาะเหล่านี้เป็นพยานที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าฉันละเมิดกฎของหลงเหมินทร์และกฎหมายงั้นสิ?”
“ถูกต้อง!” แคร์รี่ดูภูมิใจ “ทีนี้รู้สึกกลัวขึ้นมาบ้างแล้วหรือยังล่ะ”
“ฉันจะบอกนายให้นะต่อหน้าฉัน แคร์รี่ เคนเนดี้…”
จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็กระทืบเท้าซ้ายของเขาแล้วเหวี่ยงมันออกไปก่อนที่แคร์รี่จะทันได้พูดจบ
ดาบยาวกว่าสิบเล่มบินออกมาพร้อมกัน “ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!” พวกมันเจาะเข้าที่ท้องของยอดฝีมือแห่งประเทศหมู่เกาะรวมทั้งมากิด้วย
ยอดฝีมือแห่งประเทศหมู่เกาะเหล่านี้ถูกโจมตี พวกเขาดูไม่เชื่อและล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก
ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ความโกรธ และความไม่เชื่อ
พวกเขาไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะยังกล้าฆ่าคนภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ได้อีก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมากิ ตอนนี้เขาเสียชีวิตไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตายจากความตกใจเสียมากกว่า
“แหม จิตวิญญาณซามูไรของประเทศหมู่เกาะนี่ช่างน่าประทับใจจริง ๆ!”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจโดยเอามือไพล่หลังไว้
“การจะแทงเข้าที่หน้าท้องของตัวเองนั้นต้องใช้ความกล้าเป็นอย่างมาก”
“ตระกูลทาเคอิฆ่าตัวตายหมดแล้ว ผมคิดว่าพวกเขาจะได้รับโล่เกียรติคุณจากจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะให้ได้ชื่อว่าเป็นตระกูลที่กล้าหาญแน่เลย”
