ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2554
หลังจากที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้น ฮาร์วีย์ ยอร์กก็ถามอย่างใจเย็นว่า “เขาเคยทำงานให้กับดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินงั้นเหรอ?
“เจ้าหญิงคนโตของราชวงศ์นี้ยังไม่มีค่าอะไรกับผมเลย แล้วผมจะต้องสนใจลูกน้องที่ใช้อายุของตัวเองเพื่อข่มคนอื่นทำไม?”
ฮาร์วีย์เดินต่อไปหลังจากที่พูดจบ
ในไม่ช้าทั้งสองก็มาถึงสวนชั้นบนด้วยลิฟต์เฉพาะ
พื้นที่ทั้งหมดมีขนาดเกือบหกพันห้าร้อยตารางฟุต ทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม
ห้องรับแขกขนาดประมาณสองพันตารางฟุตตั้งอยู่กลางสวน ภาพประดิษฐ์อักษรและภาพวาดที่มีชื่อเสียงแขวนอยู่บนผนังในขณะที่เฟอร์นิเจอร์ไม้ฟีบี้ไหมสีทองที่แกะสลักแบบดั้งเดิมถูกจัดวางไว้ทั่วห้อง
สถานที่ทั้งหมดมีรูปลักษณ์ที่สวยงามและสร้างสรรค์ มันเป็นสถาปัตยกรรมที่หาดูได้ยากจริง ๆ
แต่ในขณะนี้สถานที่นั้นก็เละเทะมาก
โซฟาและโต๊ะกาแฟอันล้ำค่าจำนวนนับไม่ถ้วนถูกทุบเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษถ้วยกระจายไปทั่วทิศทาง
ชายชราสองคนนั่งอยู่กลางห้อง
หนึ่งในนั้นมีใบหน้าทรงสี่เหลี่ยม ผมสีขาวขณะสวมสูท เขาไม่ได้ดูโกรธแต่อย่างใดแต่ยังคงเผยถึงแรงกดดันที่ไม่สามารถบรรยายได้ออกจากตัวเขา ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไฮเดอร์ บาวเออร์เอง
อีกคนเป็นผู้ชายหน้าตาฝรั่ง ตาเขม็ง สวมชุดทักซิโด้ ดูเหมือนว่าเขาจะค่อนอารมณ์เสีย แต่ภาพลักษณ์ของเขาก็ยังค่อนข้างดูดี
ชายคนนี้คือเอลเมอร์ อีแวนส์ ผู้ว่าการที่เกษียณแล้วซึ่งเคยทำงานให้กับดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน
คนหลายสิบคนยืนอยู่ข้างหลังพวกเขา โดยมีแคร์รี่ เคนเนดี้เป็นผู้นำกลุ่ม
พวกเขามาจากกองบังคับคดีของหลงเหมิน
พวกเขาทุกคนทำตัวสูงส่งและยิ่งใหญ่ราวกับว่าไม่มีใครสมควรได้รับความสนใจจากพวกเขา
แคร์รี่หยิ่งยโสเป็นพิเศษ ด้วยการหนุนหลังจากไฮเดอร์ เธอจึงรู้สึกราวกับว่าเธอเป็นราชินีของโลก
“บัดซบเอ๊ย! ทำไมฮาร์วีย์และเลสลี่ยังไม่มาอีก?!”
หลังจากที่เห็นใครบางคนเดินเข้ามาอีกครั้ง เอลเมอร์ก็แสดงความโกรธเพราะคิดว่าคน ๆ นั้นน่าจะเป็นลูกน้องของตระกูลคลาร์ก
“พวกเขาไม่รู้เหรอว่าพวกเราเป็นใคร?!
“นี่เรารอมานานกว่าสิบนาทีแล้ว! พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นใคร?!”
เอลเมอร์แสดงท่าทางถูกเหยียดหยามราวกับว่าเขายังเป็นผู้บังคับบัญชาลำดับแรกของฮ่องกง
“ตระกูลคลาร์กไม่มีกฎหรือไง?!” เขาอุทานอย่างเย็นชา
“แล้วเด็กนั่น! ไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองเหรอ?!
“เขารู้ว่าฉันจะมาแต่เขายังมาช้าอยู่ดี?!
“เขาคิดว่าเขาเป็นใคร?!
“บอกให้พวกเขามาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย!”
ไฮเดอร์เต็มไปด้วยความอาฆาต
“ไอ้สารเลว!” ไฮเดอร์อุทานอย่างเย็นชา
“ฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มผู้อาวุโสของหลงเหมินนะ!
“ฉันมาจากตระกูลบาวเออร์! พวกเขาไม่รู้จักชื่อเสียงของตระกูลฉันหรือไง?!
“ฉันจะให้เวลาพวกเขาอีกห้านาที! ถ้าหลังจากนั้นพวกเขายังไม่มาปรากฏตัวอีก พวกเขาก็จะจบลงเหมือนโต๊ะตัวนี้!”
จากนั้นไฮเดอร์ก็เหวี่ยงมือซ้ายลงบนโต๊ะกาแฟข้าง ๆ และทุบมันลงกับพื้นเป็นชิ้น ๆ
เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านั้นเป็นคนที่สร้างความเสียหายทั้งหมดนี้
ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าพวกเขาในขณะที่หรี่ตามองไฮเดอร์
“15 ล้านดอลลาร์ต่อเก้าอี้ 1 ตัว และ 300 ล้านต่อโต๊ะกาแฟ 1 ตัว
“อย่าลืมนับสิ่งที่คุณทำพังเพื่อชดเชยในภายหลังด้วยล่ะ”
“ใครอนุญาตให้นายพูดกับหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมินแบบนั้นฮาร์วีย?!”
แคร์รี่โกรธจัดเมื่อเห็นฮาร์วีย์ เธอจ้องฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม
แม้ว่าไฮเดอร์จะเป็นเพียงรองหัวหน้ากองบังคับคดีของหลงเหมิน แต่แคร์รี่ก็มีวิธีที่จะทำให้ผู้อาวุโสเช่นเขาพอใจ การลบตำแหน่งรองหัวหน้าออกก็เพียงพอที่จะซื้อใจไฮเดอร์ได้แล้ว
“อยากตายหรือไง?!”
ชายหนุ่มและหญิงสาวคนอื่น ๆ จ้องฮาร์วีย์ด้วยความอาฆาตราวกับว่าพวกเขาพร้อมที่จะลงมือทุกวินาที
