ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2571
เมอร์ฟี่มองเลสลี่ด้วยท่าทางรังเกียจ หลังจากที่เขาฟังคำพูดของสาวผมบลอนด์ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง
เขามองเลสลี่อย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยแววตาเหยียดหยาม เขาย่นริมฝีปากขึ้นอย่างไม่พอใจและเย้ยหยัน “ทีนี้ก็ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมหลังจากที่ผมลงจากเครื่องบินเมื่อกี้นี้ถึงได้กลิ่นเหม็นเน่าตีขึ้นจมูก กลิ่นลอยมาจากคุณนี่เอง!
“บอกผมหน่อยสิ เลสลี่ คุณรู้ไหมว่าท่านหญิงเพิร์ลกำลังพูดถึงกลิ่นเหม็นประเภทไหน
“ก็มาจากคุณนั่นแหละ! คุณทั้งน่าสมเพชแล้วก็มีแต่ตัว!
“ตระกูลดอนก็เป็นแค่ตระกูลชั้นหนึ่ง คุณคิดว่าคุณเป็นสมาชิกของวงสังคมชั้นสูงหรือไง? คิดว่าคุณมีสิทธิ์เป็นวงสังคมชั้นสูงของฮ่องกงด้วยเหรอ?
“ดูการกระทำที่ไร้ยางอายของตระกูลดอนทำให้ผมขยะแขยง!
“โดยเฉพาะกับคุณ เลสลี่ เมื่อเทียบกับท่านหญิงเพิร์ลจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน คุณมันไม่มีค่าอะไรเลย!”
ดวงตาของเมอร์ฟี่ไม่ได้ซ่อนความเกลียดชังไว้เลยแม้แต่น้อย “ออกไป! มาจากหลุมไหนก็กลับเป็นหลุมนั้นเลย!”
“ถ้าไม่มีอะไรสำคัญต่อไปอย่าได้โผล่หน้ามาให้ผมเห็นอีก”
“โอ้ใช่ ผมขอให้ปู่ถอนหมั้นให้แล้ว”
“แต่มีเงื่อนไขข้อเดียว”
“คุณกับผู้ชายของคุณจะต้องไปคุกเข่าที่หน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลอีแวนส์เป็นเวลาสามวันสามคืนและอ้อนวอนขอโทษเรา!”
“หลังจากนั้น คุณก็จะได้เป็นอิสระ!”
รัศมีของเลสลี่เยือกเย็นลงหลังจากถูกเมอร์ฟี่ถากถาง
เธอจ้องมองไปที่เมอร์ฟี่อย่างเย็นชาและตะโกนว่า “อีแวนส์! แค่ไปเข้าพวกกับคนต่างชาติได้ไม่กี่วันก็คิดว่าตัวเองกลายเป็นขี้ข้าของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินไปแล้วงั้นเหรอ?
“ฉันจะบอกคุณให้นะ!
“ถ้าการหมั้นจะถูกยกเลิก ก็ควรจะเป็นฉันที่เป็นคนยกเลิก!
“คุณต่างหากที่ควรไปคุกเข่าหน้าบ้านฉันสามวันสามคืน! แล้วฉันจะยอมถอนหมั้นให้!
“ไม่อย่างนั้นก็อย่าได้คิดว่าจะครองรักกันได้อย่างถูกต้องตามกฎหมายกับเมียน้อยของคุณ!”
“เมียน้อย?!” เมอร์ฟี่จ้องมองเลสลี่อย่างเย็นชา “นางบ้านี่! ระวังปากไว้ซะบ้าง!
“สตรีที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคุณคือผู้สืบสันตติวงศ์ลำดับที่สี่สิบเก้าของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน!
“เธอเป็นเจ้าหญิงตัวจริงเสียงจริง! มีอำนาจในมือจริง ๆ! คุณกับตระกูลของคุณจำเอาไว้ให้ดีล่ะ!
“กล้าดียังไงมาหาว่าเธอเป็นเมียน้อยของฉัน
“คุณบ้าไปแล้วหรอ!
“ท่านหญิงเพิร์ลเป็นคนมอบสิทธิพิเศษให้ผมได้ใกล้ชิดเธอ ถือเป็นเกียรติแก่ตระกูลอีแวนส์! ปลาซิวปลาสร้อยอย่างคุณนี่ไม่รู้อะไรเอาซะบ้างเลย!”
ใบหน้าของเมอร์ฟี่เต็มไปด้วยความโกรธแสนเย็นชา เขาไม่ได้กระโดดโลดเต้นด้วยความโกรธ แม้ว่าเขาจะรำคาญ แต่การมีท่านหญิงเพิร์ล ผู้สืบสันติวงศ์ลำดับที่สี่สิบเก้าอยู่ด้วย ดูคล้ายจะเป็นพรสำหรับตระกูลอีแวนส์
แต่นี่ก็ไม่ได้ถือเป็นสิ่งที่เกินความคาดหมาย เพราะตระกูลอีแวนส์มักทำตัวเป็นขี้ข้าของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินอยู่เสมอ
เมื่อเจ้านายมีท่าทีชื่นชมพวกเขา ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะรู้สึกปลื้มปิติขนาดนี้
“พอได้แล้ว เลสลี่ เลิกโวยวายสักที
“หมาเห่าน่ะมันไม่กัดหรอกนะ
“ผมรู้ว่าการหมั้นของเราทำให้คุณมีความสุขจนนอนไม่หลับไปทั้งคืน เพราะคุณชอบผมมากเหลือเกิน
“ผมรู้ว่าผมเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยม! ไม่แปลกหรอกที่คุณจะมีความสุขขนาดนั้น
“แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ผมมีคุณเพิร์ลสุดที่รักอยู่ก่อนแล้ว และเธอก็รังเกียจความโสโครกของคุณด้วย!
“คุณไม่มีสิทธิ์เป็นคนรักของผมหรอก เลสลี่!”
ดวงตาของเมอร์ฟี่เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ “เอาล่ะ พาผู้ชายของคุณไปคุกเข่าที่ประตูคฤหาสน์ผม!
“เลิกดื้อได้แล้ว!
“ไปคุกเข่าซะ แล้วผมจะเอาเรื่องที่จะปล่อยคุณให้เป็นอิสระกลับไปคิด”
แม้เมอร์ฟี่จะพูดจารุนแรง แต่เขาก็ค่อนข้างผิดหวังที่เรื่องต้องกลับกลายเป็นเช่นนี้เหมือนกัน
เพราะอย่างไรเสีย เลสลี่ก็เป็นสาวงามรูปร่างเย้ายวนใจ แต่เพราะว่าชารอน เพิร์ลรังเกียจเลสลี่มากถึงขนาดนี้ เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้งเลสลี่ไป
