ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2589
ฮาร์วีย์และเลสลี่กลับไปที่ห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทในครึ่งชั่วโมงต่อมา
ใบหน้าของเลสลี่มีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเธอเข้ามาในห้อง เธอลังเลว่าจะพูดหรือไม่พูดดี
โทบี้เคาะประตูก่อนจะสบตากับฮาร์วีย์ เขามีท่าทางแปลก ๆ เช่นเดียวกับเลสลี่
จากนั้นฮาร์วีย์ก็ชำเลืองมองเลสลี่อย่าเงียบ ๆ
ในทางกลับกันโทบี้ก็หัวเราะออกมา ก่อนที่จะเดินเข้าไป
“ได้โปรดอย่าตำหนิเลสลี่เลยนะ น้องยอร์ก ถึงแม้เธอจะไม่บอกฉัน แต่ด้วยความสามารถของฉัน พรุ่งนี้เช้าฉันก็จะต้องได้รู้เรื่องนี้อยู่ดี”
“แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่ได้หักหลังคุณหรอกนะ”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“คุณเกรงใจกันเกินไปแล้ว ที่เธอบอกคุณทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของผมเอง ผมเข้าใจในเรื่องนั้นดี ดังนั้นผมก็ไม่โทษเธอหรอก”
“ดีแล้วล่ะ”
โทบี้เทชาใส่ถ้วยแล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“น้องยอร์ก… ยังไงซะเราก็ถือเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เรามาพูดกันตรง ๆ เถอะนะ นายคือหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานจริง ๆ เหรอ?” เขาถามอย่างแผ่วเบา
“นายบอกฉันได้ใช่หรือเปล่า?
“ฉันก็แค่อยากจะแน่ใจ!
“ว่าถ้านายเป็นเขาจริง ๆ ฉันจะได้กล้าทำทุกอย่างที่ฉันอยากทำในฮ่องกง!”
เมื่อมองไปที่ท่าทางกระตือรือร้นของโทบี้ ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “การได้รู้ว่าผมใช่หรือไม่ใช่เขามันสำคัญตรงไหน? มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ถ้าผมเป็นแล้วจะทำไม แล้วถ้าไม่เป็นแล้วจะทำไม?
“สิ่งสำคัญคือ ทุกคนได้รู้แล้วว่าดาบหักเล่มนั้นไม่ใช่ของสลักสำคัญอย่างที่ใครโฆษณา สิ่งนั้นไม่อาจใช้ขออะไรจากหัวหน้าผู้ฝึกสอนได้! เพียงเท่านี้ก็พอแล้วนี่?”
โทบี้คิดเกี่ยวกับสถานการณ์อยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตบต้นขาของเขา
“ช่างเป็นการกระทำที่ฉลาดอะไรเช่นนี้ น้องชาย! ด้วยเหตุนี้ มูลค่าของดาบหัก ๆ เล่มนั้นจึงหายไปโดยสิ้นเชิง!
“เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้ผู้ที่มาจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินจะตามหาหัวหน้าผู้ฝึกสอนเจอ อย่างน้อยเขาก็ต้องระแวดระวังตัวและไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม!
“น้องยอร์ก คำพูดของนายช่วยรักษาชื่อเสียงของประชาชนในประเทศ H ได้อย่างแน่นอน!
“หากไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อพิจารณาจากแนวทางของหัวหน้าผู้ฝึกสอนที่เป็นพวกพูดแล้วไม่คืนคำ เขาคงมีปัญหาอย่างมาก หากราชวงศ์ของประเทศนั้นปรากฏตัวพร้อมกับดาบพัง ๆ เล่นนั้น
“น่าเสียดายที่คำพูดของนายจะส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของนาย
“ผู้คนกำลังเล่าลือกันไปว่านายเป็นนักต้มตุ๋นจากประเทศ H
“พวกเขาถึงกับเริ่มพูดกันไปว่าตัวตนของนายในฐานะเจ้าชายและหัวหน้าสาขาก็ล้วนแล้วแต่กุขึ้นมาทั้งนั้น”
ฮาร์วีย์จิบชายังไม่แยแส
“แล้วคุณคิดยังไงกับเรื่องนี้?”
ดวงตาของโทบี้เป็นประกาย เขาแตะไหล่ฮาร์วีย์และหัวเราะออกมา
“ไม่ว่านายจะเป็นใคร นายก็เป็นคนช่วยกอบกู้ชื่อเสียงของตระกูลคลาร์กและเหยียบย่ำตระกูลอีแวนส์ได้ในเวลาเดียวกัน!
“ถึงนายจะเป็นแค่นักต้มตุ๋น นางก็ยังเป็นน้องชายของฉัน!”
ฮาร์วีย์ยิ้มไม่พูดอะไร เขาไม่ต้องการต่อบทสนทนาให้ยืดยาวไปมากกว่านี้เพราะมันไม่มีค่าอะไรเลยไม่มีความหมาย
โทบี้ไม่เชื่ออย่างสุดหัวใจว่าฮาร์วีย์คือหัวหน้าผู้ฝึกสอนระดับตำนาน
หรือไม่ก็ไม่มีใครเชื่อเขาเลย
แต่ความจริงก็คือความจริง ด้วยตัวตนของฮาร์วีย์ เขาจึงไม่ใส่ใจที่จะอธิบายสถานการณ์เพิ่มเติม
โทบี้จึงเปลี่ยนเรื่อง
“วันนี้นายกล้าหาญมาก น้องยอร์ก แต่ตอนนี้เรากำลังมีปัญหา เพราะนายทำให้วิหารคุณธรรมทั้งไม่พอใจ!
“นายทำตัวเป็นปรปักษ์กับแม่ชีนั่น!
“ทุกคนจากฮ่องกงและลาสเวกัสต่างก็รู้ว่าวินซ์สนใจเธอมาโดยตลอด
“แม้ว่าวิหารคุณธรรมทั้งห้าจะไม่ถือโทษโกรธคุณ แต่วินซ์ ยอร์กคงไม่เป็นแบบนั้นด้วย”
