ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2594

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2594

ชารอนรู้สึกตัวเช่นกันและหัวเราะตาม น้ำเสียงของเธอทั้งสูงและทรงพลัง

“ฉันเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์จากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน! ถ้าฉันบอกว่านายขโมยสมบัติของฉัน ก็แปลว่านายทำ!

“ไม่มีสิทธิ์โต้แย้งข้อเท็จจริงนั้น!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ

“หมายความว่าเราจะไม่ใช้เหตุผลคุยกันใช่ไหม” เขาเรียกร้องอย่างเย็นชา

“ใช้เหตุผลคุยกัน?”

เมอร์ฟี่มองเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น!”

“ฉันจะบอกนายให้! ถ้าท่านหญิงเพิร์ลบอกว่าเป็นฝีมือนาย ก็แปลว่านายเป็นคนทำ!

“ถ้าวันนี้นายไม่คืนดาบนั่นมา ฉันจะฆ่านาย!”

เมอร์ฟี่ส่งสัญญาณมือขณะที่เขาพูด ผู้คุ้มกันหลายคนก้าวไปข้างหน้าอย่างคุกคามพร้อมกับเอียงคอไปมาเพื่อแสดงความแข็งแกร่งของตัวเอง

“ก็ได้ เพราะนายไม่คิดจะใช้เหตุผลคุยกับฉัน งั้นฉันก็ควรจะทำแบบนายด้วย ใช่หรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามอย่างสงบ

“จะฉายเดี่ยวเหรอ?”

เมอร์ฟี่จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม

“อะไร? คิดจะทำร้ายคนของฉันเหรอ? ขอเตือนเอาไว้เลยนะ! ถ้านายกล้าแตะต้องพวกเขา ฉันจะฆ่าล้างโคตรนายให้หมด!”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคำขู่ และตบหน้าเมอร์ฟีอย่างแรง

“อ๊ากกก!”

เมอร์ฟี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขากระเด็นลอยไปก่อนจะพุ่งเข้าใส่ผู้คุ้มกันหกคน มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก

เขาค่อนข้างจะรู้สึกแย่ ถึงกระนั้นเขาก็กัดฟันทน เขาคลานกลับขึ้นมาในขณะที่ยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่บาดเจ็บด้วยความโกรธ

“สารเลว! ไอ้เวร! กล้าดียังไงตบฉัน! ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ นาย…”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือไปที่ใบหน้าของเมอร์ฟี่ส่งเขาให้ลอยกลับไปอีกครั้ง

ชารอนที่ยืนอยู่ด้านข้างระเบิดอารมณ์โกรธ

“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาตบหน้าคนรักของฉัน! แกเสร็จแน่! เรื่องนี้ต้องกลายเป็นข้อพิพาทระหว่างประเทศ! ฉันจะให้สื่อเปิดโปงความชั่วของนาย!

“ฉันจะให้นายต้องชดใช้!”

เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ตบชารอนลงกับพื้นเช่นกัน เขาไม่ไว้ชีวิตเธอเลย

“หุบปาก!” เขาพูดอย่างใจเย็น

“ไอ้เวร!”

บอดี้การ์ดตะโกนขณะที่พวกเขาพุ่งไปข้างหน้า

ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือและเท้าออกไปเพื่อจัดการกับคนเหล่านั้นอย่างใจเย็นและสุขุมเช่นเคย

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ผู้คุ้มกันทั้งหมดก็ถูกส่งตัวออกไป พวกเขาส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะล้มลงกับพื้น

มันเป็นภาพที่น่าสมเพช เมอร์ฟี่และชารอนได้เปรียบในด้านจำนวน แต่พวกนั้นไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์

คู่ต่อสู้ของเขาอ่อนแอเกินไป

หลังจากเห็นผู้คุ้มของเขาถูกทุบตีอย่างง่ายดาย เมอร์ฟีก็คลานกลับขึ้นมาจากพื้นโดยยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่บวมเป่งของเขาไว้

“แกเสร็จแน่! ก็ดียังไงมาแตะต้องคนจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน?! เสร็จแน่!”

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขโทรออกหลังจากนั้นไม่นาน

“เร็วเข้า! รีบมา! เรากำลังถูกทำร้าย! ทุกคนได้รับบาดเจ็บ!”

ใบหน้าของเมอร์ฟี่เย็นชาขณะที่เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์

“กล้าดียังไงมาทำร้ายพวกเรา ฮาร์วีย์! แกจะต้องชดใช้ในเรื่องนี้!”

ใบหน้าของชารอนบวมไปหมด

“แกกำลังท้าทายโลกตะวันตก!” เธอกรีดร้อง

“แกมันเป็นพวกบ้านป่าเมืองเถื่อน!

“ฉันจะเอาเรื่องในวันนี้ไปโพนทะนาให้ทั่ว!

“พวกแกมันก็ดีแต่ใช้กำลัง”

ฮาร์วีย์รับถ้วยชาดำที่เลสลี่นำมาให้ เขาจิบอย่างสบาย ๆ ขณะมองเมอร์ฟี่และชารอนอย่างอยากรู้อยากเห็น

“ทำไมพวกนายสองคนถึงได้เอาใจยากแบบนี้นะ?

“ตอนที่ฉันพยายามจะคุยกับพวกนายด้วยเหตุผล พวกนายก็เข้าหาฉันด้วยกำลัง

“แต่พอฉันทำแบบเดียวกัน พวกนายก็หาว่าฉันไม่มีเหตุผลเนี่ยนะ

“ประสาทกลับหรือไง

“คิดจะพูดอะไรก็พูดงั้นเหรอ?

“เลิกทำตัวไร้ยางอายแบบนี้สักทีได้ไหม?

“ถ้าพวกนายทำแบบนี้แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ”

สีหน้าเศร้าหมองปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮาร์วีย์