ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2594
ชารอนรู้สึกตัวเช่นกันและหัวเราะตาม น้ำเสียงของเธอทั้งสูงและทรงพลัง
“ฉันเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์จากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน! ถ้าฉันบอกว่านายขโมยสมบัติของฉัน ก็แปลว่านายทำ!
“ไม่มีสิทธิ์โต้แย้งข้อเท็จจริงนั้น!”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจ
“หมายความว่าเราจะไม่ใช้เหตุผลคุยกันใช่ไหม” เขาเรียกร้องอย่างเย็นชา
“ใช้เหตุผลคุยกัน?”
เมอร์ฟี่มองเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
“นายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น!”
“ฉันจะบอกนายให้! ถ้าท่านหญิงเพิร์ลบอกว่าเป็นฝีมือนาย ก็แปลว่านายเป็นคนทำ!
“ถ้าวันนี้นายไม่คืนดาบนั่นมา ฉันจะฆ่านาย!”
เมอร์ฟี่ส่งสัญญาณมือขณะที่เขาพูด ผู้คุ้มกันหลายคนก้าวไปข้างหน้าอย่างคุกคามพร้อมกับเอียงคอไปมาเพื่อแสดงความแข็งแกร่งของตัวเอง
“ก็ได้ เพราะนายไม่คิดจะใช้เหตุผลคุยกับฉัน งั้นฉันก็ควรจะทำแบบนายด้วย ใช่หรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามอย่างสงบ
“จะฉายเดี่ยวเหรอ?”
เมอร์ฟี่จ้องมองฮาร์วีย์อย่างเหยียดหยาม
“อะไร? คิดจะทำร้ายคนของฉันเหรอ? ขอเตือนเอาไว้เลยนะ! ถ้านายกล้าแตะต้องพวกเขา ฉันจะฆ่าล้างโคตรนายให้หมด!”
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยไม่สนใจคำขู่ และตบหน้าเมอร์ฟีอย่างแรง
“อ๊ากกก!”
เมอร์ฟี่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ร่างของเขากระเด็นลอยไปก่อนจะพุ่งเข้าใส่ผู้คุ้มกันหกคน มันเป็นภาพที่น่ากลัวมาก
เขาค่อนข้างจะรู้สึกแย่ ถึงกระนั้นเขาก็กัดฟันทน เขาคลานกลับขึ้นมาในขณะที่ยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่บาดเจ็บด้วยความโกรธ
“สารเลว! ไอ้เวร! กล้าดียังไงตบฉัน! ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ นาย…”
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือไปที่ใบหน้าของเมอร์ฟี่ส่งเขาให้ลอยกลับไปอีกครั้ง
ชารอนที่ยืนอยู่ด้านข้างระเบิดอารมณ์โกรธ
“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาตบหน้าคนรักของฉัน! แกเสร็จแน่! เรื่องนี้ต้องกลายเป็นข้อพิพาทระหว่างประเทศ! ฉันจะให้สื่อเปิดโปงความชั่วของนาย!
“ฉันจะให้นายต้องชดใช้!”
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบชารอนลงกับพื้นเช่นกัน เขาไม่ไว้ชีวิตเธอเลย
“หุบปาก!” เขาพูดอย่างใจเย็น
“ไอ้เวร!”
บอดี้การ์ดตะโกนขณะที่พวกเขาพุ่งไปข้างหน้า
ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือและเท้าออกไปเพื่อจัดการกับคนเหล่านั้นอย่างใจเย็นและสุขุมเช่นเคย
ในช่วงเวลาสั้น ๆ ผู้คุ้มกันทั้งหมดก็ถูกส่งตัวออกไป พวกเขาส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะล้มลงกับพื้น
มันเป็นภาพที่น่าสมเพช เมอร์ฟี่และชารอนได้เปรียบในด้านจำนวน แต่พวกนั้นไร้ความหมายเมื่ออยู่ต่อหน้าฮาร์วีย์
คู่ต่อสู้ของเขาอ่อนแอเกินไป
หลังจากเห็นผู้คุ้มของเขาถูกทุบตีอย่างง่ายดาย เมอร์ฟีก็คลานกลับขึ้นมาจากพื้นโดยยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่บวมเป่งของเขาไว้
“แกเสร็จแน่! ก็ดียังไงมาแตะต้องคนจากดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน?! เสร็จแน่!”
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขโทรออกหลังจากนั้นไม่นาน
“เร็วเข้า! รีบมา! เรากำลังถูกทำร้าย! ทุกคนได้รับบาดเจ็บ!”
ใบหน้าของเมอร์ฟี่เย็นชาขณะที่เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์
“กล้าดียังไงมาทำร้ายพวกเรา ฮาร์วีย์! แกจะต้องชดใช้ในเรื่องนี้!”
ใบหน้าของชารอนบวมไปหมด
“แกกำลังท้าทายโลกตะวันตก!” เธอกรีดร้อง
“แกมันเป็นพวกบ้านป่าเมืองเถื่อน!
“ฉันจะเอาเรื่องในวันนี้ไปโพนทะนาให้ทั่ว!
“พวกแกมันก็ดีแต่ใช้กำลัง”
ฮาร์วีย์รับถ้วยชาดำที่เลสลี่นำมาให้ เขาจิบอย่างสบาย ๆ ขณะมองเมอร์ฟี่และชารอนอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ทำไมพวกนายสองคนถึงได้เอาใจยากแบบนี้นะ?
“ตอนที่ฉันพยายามจะคุยกับพวกนายด้วยเหตุผล พวกนายก็เข้าหาฉันด้วยกำลัง
“แต่พอฉันทำแบบเดียวกัน พวกนายก็หาว่าฉันไม่มีเหตุผลเนี่ยนะ
“ประสาทกลับหรือไง
“คิดจะพูดอะไรก็พูดงั้นเหรอ?
“เลิกทำตัวไร้ยางอายแบบนี้สักทีได้ไหม?
“ถ้าพวกนายทำแบบนี้แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ”
สีหน้าเศร้าหมองปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮาร์วีย์
