ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2616
ออสติน เบียร์สแต็ตท์โบกมือก่อนที่เคทลิน พาร์สันจะทันได้พูดอะไร
“พวกเรา กลับ!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจจากสถานีตำรวจนอกเมืองรีบออกจากห้องสวรรค์โดยไม่พูดอะไรอย่างรีบร้อน
พวกเขามากันอย่างน่าเกรงขาม ทว่า น่าเสียดายที่ต้องเห็นพวกเขากลับไปอย่างหวาดกลัว
รูเพิร์ต โฮเวลล์และคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง
แม้แต่เมเบิล แอนเอร์สันและคนของเธอต่างก็ตกอยู่ในความเหลือเชื่อจนพูดไม่ออก
‘ชายคนนี้เป็นใคร?’
‘แค่การโทรสายเดี๋ยวก็ทำให้ออสตินคลานออกไปจากที่นี่ได้แล้วงั้นเหรอ? เขาไม่แม้แต่จะมองเคทลินก่อนด้วยซ้ำ!’
สีหน้าของเคทลินเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนที่เธอจะกรีดร้องว่า “กลับมาเดี๋ยวนี้นะสารวัตรเบียร์สแต็ตท์!
“มาอธิบายเรื่องนี้ก่อน!
“ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้ชีวิตของคุณเหมือนตกนรกทั้งเป็น!”
ออสตินรีบออกมาจากที่นั่นราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เคทลินพูด ไม่นานนักเขาก็จากไปแล้ว
“ผมว่าเขาไม่มีความสามารถพอหรอกคุณพาร์สัน
“ทำไมคุณไม่ลองโทรตามคนอื่นดูล่ะ?”
ฮาร์วีย์เดินเข้าหาเคทลินที่ยังคงโกรธจากความอับอายด้วยรอยยิ้มจาง ๆ
“ทำไมคุณไม่ลองตามผู้บังคับบัญชาการลำดับสองของฮ่องกงมาที่นี่ล่ะ? คุณจะตามวินซ์มาด้วยก็ได้นะ ให้เขาพามาทั้งตระกูลของเขาเลยก็ได้
“ผมพอจะมีเวลาอยู่บ้าง
“ผมรอได้
“อ่ะ!”
ฮาร์วีย์ส่งโทรศัพธ์ให้เคทลิน
หน้าจอที่สว่างจ้าทำให้ตาของเคทลินกระตุกอย่างลนลาน
“สารเลว!”
เคทลินอยากจะตบหน้าของฮาร์วีย์เหลือเกิน…
แต่หลังจากที่เธอง้างมือ เธอก็หยุดตัวเองไว้ด้วยความขุ่นเคือง…
หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์มาทั้งหมด เธอก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่า…
คนอย่างฮาร์วีย์ดื้อรั้นได้เท่าที่เขาจะสามารถทำได้
หากนายหญิงตระกูลพาร์สันทำอะไรเขาไม่ได้…
ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงก็จะไม่สามารถทำอะไรได้เช่นกัน…
หากเคทลินทำอะไรไปในตอนนี้ ชายผู้นี้จะต้องตบเธออีกแน่นอน
คืนนั้นเธอต้องอับอายอย่างมาก
แต่หากฮาร์วีย์ตบเธออีก ใบหน้าที่สง่างามของเธอคงจะบิดเบี้ยวไปหมดเมื่อจบเรื่องนี้
หลังจากที่เห็นเคทลินกดฟันตัวเองโดยไม่พูดอะไร ฮาร์วีย์ก็เดินเข้าไปหาเธอและตบหน้าเธอเบา ๆ
“ผมรู้ว่าคุณโกรธและแค้น!
“แต่ยังไงคุณก็จะไม่ยอมเรียกตัวการมาที่นี่ ถูกไหม?
“ถ้านายน้อยยอร์กรู้เข้าว่าคุณไม่อาจจัดการกับผมได้ คุณก็จะไม่มีสิทธิ์ได้ยืนเคียงข้างเขาต่อ!
“ไม่ว่าคุณจะโกรธแค่ไหน คุณก็จะต้องควบคุมมัน!
“ผมจะยอมปล่อยคุณไปก็ได้ แต่คุณจะต้องขอโทษก่อน
“ขอโทษซะโดยดีก่อนที่ผมจะอารมณ์เสีย ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่มีโอกาสนั้นอีก แม้ว่าคุณจะยอมคุกเข่า เข้าใจไหม?”
ตาของเคทลินกระตุกอย่างลนลาน เธอยังคงรู้สึกอยากจะตบหน้าของฮาร์วีย์เหลือเกิน แต่เธอสามารถหักห้ามตนเองได้ทุกครั้ง
เธอคือผู้หญิงลำดับหนึ่งในสังคมชนชั้นสูงทั้งในฮ่องกงและลาสเวกัส
ทำไมเธอจะต้องสนใจคนอย่างไอรีน จอห์นสันด้วย?
เธอคงจะเจ็บใจยิ่งนักหากเธอจะต้องก้มหัวให้คนอย่างหล่อน
แต่หากเธอไม่ยอม ฮาร์วีย์จะต้องตามล่าเธอไปตลอดชีวิตแน่นอน
ส่วนเรื่องที่จะเรียกคุณพ่อของเธอและวินซ์มาที่นี่…
เคทลินรู้ดีว่าหากเธอทำเช่นนั้น ไม่เพียงแต่พวกเขาจะไม่สามารถทำอะไรฮาร์วีย์ได้ แต่เธอจะไม่สามารถเข้าสังคมชนชั้นสูงได้อีกต่อไปด้วย
ความภาคภูมิใจในบางอย่างก็ไม่อาจกู้กลับคืนมาได้เมื่อเสียมันไป…
และบางอย่างก็ไม่อาจจะยกเลิกได้เมื่อได้ทำมันลงไปแล้ว
