ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2650
“นาย…”
แคร์รี่ละล่ำละลัก แต่เธอก็ดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอตายไปหมดแล้วมีเพียงเธอที่ยังมีชีวิตอยู่
ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะหวั่นเกรงตัวตนและการสนับสนุนของเธอเข้าแล้วจริง ๆ ใช่แล้ว! นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่ฆ่าเธอ
แคร์รี่ซึ่งเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ กลับมามีทัศนคติที่หยิ่งจองหองอย่างเคย
“ถ้านายแตะต้องฉัน มอร์แกนตายแน่!” เธอคำราม
“ฉันจะบอกความจริงกับนายสักอย่างนึง เขาถูกขังอยู่ในเรือนจำอิมพีเรียลแล้ว ทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะเขาเข้าข้างนาย!
“ฉันได้ยินมาว่านายเคยออกเดทกับไอรีนมาก่อนด้วย! ฉันส่งเธอไปถึงเตียงของนายน้อยบาวเออร์ตั้งแต่เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วแล้ว!
“ถ้านายไม่ฟังฉัน หลังจากที่เขาสนุกกับเธอเสร็จแล้ว ฉันจะฆ่าเธอทิ้งซะ!
“คนของนายอยู่ในกำมือของฉันหมดแล้ว และนายทำอะไรไม่ได้หรอก!
“เลิกพยายามขู่ฉันได้แล้ว! นายฆ่าฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ!
“ถ้านายไม่ฆ่าฉัน สองคนนั้นอาจมีโอกาสรอดอยู่บ้าง แต่ถ้านายฆ่าฉันและทำให้นายน้อยบาวเออร์โกรธขึ้นมา ตระกูลจอห์นสันทุกคนจะตายไปพร้อมกับนายตอนที่เขา!”
ฮาร์วีย์มองเธอด้วยสายตาเย็นยะเยือก ไม่คาดคิดเลยว่าภายในคืนเดียวจะมีเรื่องมากมายเกิดขึ้นถึงเพียงนี้
“ถ้านายแตะต้องฉัน พวกเขาตาย”
แคร์รี่มีท่าทีคุกคาม
ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ยังหัวเราะอย่างใจเย็น วินาทีต่อมา เขาก็หยุดและจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง
“ทำให้เธอพิการซะ”
ฮาร์วีย์ออกคำสั่ง คำพูดของเขาเย็นชา
เอ็ดวินก้าวไปข้างหน้าและทำให้แขนขาทั้งสี่ของแคร์รี่หักทันที ความกลัวเข้าปกคลุมดวงตาของเธอ และเธอก็เริ่มกรีดร้อง
“กรี๊ดดด!”
เสียงคร่ำครวญของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และร่างกายที่เจ็บปวดของเธอก็สั่นสะท้านอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“ท-ทำอะไรน่ะ?!
“ถ้านายหักแขนหักขาของฉัน นายน้อยบาวเออร์จะไม่มีวันปล่อยนายไป…!”
“ที่ฉันยังไม่ฆ่าเธอ ก็เพราะอยากให้เธอเห็นว่าฉันจะฆ่านายน้อยบาวเออร์อันเป็นที่รักของเธอยังไงบ้างต่างหากล่ะ” ฮาร์วีย์อธิบายอย่างใจเย็นราวกับว่าไม่มีอะไรน่ากลัวเกิดขึ้น
“ฉันไม่เคยต่อต้านกองบังคับคดีของหลงเหมิน แต่พวกเธอต่างหากที่หาเรื่องฉันไม่เลิก
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะช่วยสงเคราะห์ไฮเดอร์และสะสางทั้งองค์กรให้เขา”
…
บรืนนน!
รถโตโยต้า พราโด้มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่หลงเหมินบูโดกันของฮ่องกงและลาสเวกัสตั้งอยู่ด้วยความเร็วสูง
ฮาร์วีย์อยู่ในรถ และเขากดหมายเลขที่ได้รับจากแคร์รี่อย่างไม่ใส่ใจนัก
หลังจากเสียงบี๊บครบสิบครั้ง ก็ได้ยินเสียงโห่ร้องดังขึ้น จากนั้นน้ำเสียงรำคาญก็ดังออกมาจากลำโพง
“เกิดอะไรขึ้น แคร์รี่?
“ไม่รู้หรือว่าฉันกำลังหาความสำราญให้ตัวเองอยู่?
“อยากตายหรือไง?”
เห็นได้ชัดว่าผู้ชายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์รู้สึกรำคาญเพียงใด
“จำเอาไว้ให้ดีว่าต้องทำให้พวกจอห์นสันสารภาพให้ได้ แล้วก็เล่นงานฮาร์วีย์ให้หมอบ เข้าใจไหม?
“ถ้าเขาขัดขืน ก็พาสมาชิกทั้งหมดจากสาขาฮ่องกงและลาสเวกัสของหลงเหมินไปฆ่าเขาซะ
“เขาไม่มีทางเอาชนะคนจำนวนมากได้หรอก!
“ตอนนี้เราสามารถทำให้เขาหมดทางรอดแล้ว!”
“เคน บาวเออร์ใช่หรือเปล่า? นี่ฉันเอง ฮาร์วีย์” ฮาร์วีย์เอ่ยปากอย่างใจเย็น
สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย หลังจากได้ยินทุกอย่างที่เคนพูด
“ฉันโทรมาก็เพราะอยากจะบอกอะไรกับนายสักหน่อย
“ถ้าหัวหน้าสาขาจอห์นสันหรือคุณจอห์นสันได้รับอันตราย นายเดือดร้อนแน่
“ถ้านายแตะต้องพวกเขาแม้แต่ปลายนิ้ว ฉันจะหักแขนและขาของนายทุกข้าง
“ฉันจะทำให้นายต้องตกนรกทั้งเป็น!”
“ฮ-ฮาร์วีย์?!”
เคนซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ตัวแข็งทื่อ เขาตกใจมากที่ฮาร์วีย์เป็นคนโทรมาแทนที่จะเป็นแคร์รี่
“ไอ้ขยะโสโครก! ดูแลตัวเองยังไม่ได้ยังมีหน้ามาคุยโวอีกเหรอ?!” เคนเอ่ยปากออกมาหลังจากหัวเราะเบา ๆ
“นายเอาอะไรคิด?!”
