ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 2652

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2652

“นายกล้ามีเรื่องกับนายน้อยบาวเออร์จริง ๆ เหรอ? ไม่รักชีวิตตัวเองเลยเหรอ?!

“อยากตายนักหรือไง?!

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ถ้านายรักชีวิตตัวเอง นายก็ต่อแขนขาของฉัน และไปคุกเข่าขอความเมตตาซะ แบบนั้นฉันอาจจะสามารถช่วยอะไรนายได้บ้าง

“ไม่อย่างนั้นตระกูลของนายจะตายกันหมดนะ!”

ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือของเขาไปที่ใบหน้าของแคร์รี่โดยไม่คิดที่จะตอบเธอ เขานิ่งเฉยตลอดเวลา สีหน้าว่างเปล่าเช่นเคย

“อ๊าาา!”

แคร์รี่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเธอสั่นเทา ความเจ็บปวดอันน่าสะพรึงกลัวแพร่ไปทั่วร่างกายของเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างสาหัส

…

ไม่นานหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และเอ็ดวินก็มาถึงที่หลงเหมิน บูโดกัน

พวกเขาลงจากรถด้วยความเร่งรีบ เอ็ดวินแบกแคร์รี่ขึ้นไหล่ข้างเดียวอย่างไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอเป็นเพียงกระสอบข้าวสาร

ณ ตอนนี้ทั้งบูโดกันเต็มไปด้วยเหล่าสาวกแห่งกองบังคับคดีของหลงเหมิน

เมื่อฮาร์วีย์และเอ็ดวินลงจากรถ พวกเขาก็เห็นเพียงสาวกองค์กรเดียวกัน

พวกเขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์

“นายกล้าทำร้ายเจ้าหน้าที่เคนเนดี้ได้ยังไงฮาร์วีย์?! อยากตายหรือไง?” ใครบางคนตะโกนใส่เขาทันที

ฮาร์วีย์ไม่รอช้า

เพี๊ยะ!

“ใครก็ตามที่ขัดขวางฉัน ฉันจะฆ่าให้หมด!”

ขณะที่สาวกคนนั้นกำลังลอยไป ฮาร์วีย์ก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนที่ทำจากบลูสโตนและตรงไปที่อาคารหลัก

ทุกคนต่างชะงักเมื่อเห็นเขา

เสียงของใครบางคนที่หัวเราะอย่างดุร้ายดังขึ้นใกล้ ๆ

“นายคิดว่าที่นี่คือหลงเหมินสาขามอร์ดูเหรอฮาร์วีย์?! นายคิดว่านายจะมีอำนาจที่นี่เหรอ?!”

“ก่อนหน้านี้นายได้เปรียบหน่อย นายก็เลยไม่เห็นหัวกองบังคับคดีของหลงเหมินงั้นเหรอ?!”

“ในเมื่อนายน้อยบาวเออร์ก็อยู่ที่นี่แล้ว การฆ่านายก็จะไม่ต่างอะไรกับการฆ่ามดตัวนึง!”

“เอาเลย! ในเมื่อนายกล้าทำคนของเรา พวกเราก็จะจัดการนายเอง!”

สาวกหลายคนดึงอาวุธของพวกเขาออกมาและกระโจนไปข้างหน้า พวกเขายิ้มเยาะอย่างน่ากลัวขณะที่รวมตัวกันเพื่อโจมตีฮาร์วีย์

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ไม่สนใจพวกเขาและเหวี่ยงมือขวาไปข้างหน้า

ในเวลาเพียงครู่เดียว พวกสาวกก็ถูกส่งตัวลอยไปทันที

บางคนตะเกียกตะกายที่จะลุกขึ้นหลังจากที่ตกลงพื้น ในขณะที่คนอื่น ๆ หายใจเฮือกสุดท้ายและไม่ขยับเขยื้อนอีกต่อไป

แคร์รี่ใจหายเมื่อเห็นการสูญเสียครั้งนี้

พวกเขาต่างเป็นนักสู้มืออาชีพของกองบังคับคดีของหลงเหมิน พวกเขาคือสหายของเธอ พี่น้องที่รักของเธอ แต่พวกเขากลับไม่มีใครต้านทานฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว

“นายเป็นสมาชิกหลงเหมินนะ! นายทำแบบนี้ได้ยังไง?!” เธอกรีดร้อง

“นายไม่ได้ตายดีแน่!

“นายน้อยบาวเออร์จะฆ่านายแบบที่นายจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่!”

แคร้ก!

ฮาร์วีย์ไม่เสียเวลาและเหยียบคอสาวกที่พยายามจะโจมตีเขาทีเผลอจนหัก จากนั้นเขาก็จ้องแคร์รี่กลับด้วยความดูถูก

‘เธอยังมีหน้าอ้างว่าพวกเราคือพวกเดียวกันอีกเหรอ? ไม่มีความละอายบ้างเลยหรือไง?’

นักสู้มืออาชีพสามคนจากกองบังคับคดีของหลงเหมินโผล่ออกมาจากมุมมืดในขณะนั้น พวกเขากระโจนไปข้างหน้าทันทีที่เห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกเขา

อาวุธของพวกเขาส่องแสงขณะที่พวกเขาวิ่งเข้าใส่ฮาร์วีย์อย่างน่ากลัว

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!

ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะมองพวกเขาเมื่อเขาเหวี่ยงหลังมือของเขาออกไปด้วยความดุร้ายที่ถาโถมออกมาจากตัวเขา

สามคนที่โจมตีฮาร์วีย์ทีเผลอกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงก่อนที่จะทันได้แตะต้องเขา พวกเขาล้มลงและนอนราบไปกับพื้นขณะที่เลือดไหลออกมาจากร่างกายที่บาดเจ็บของพวกเขา