ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 2652
“นายกล้ามีเรื่องกับนายน้อยบาวเออร์จริง ๆ เหรอ? ไม่รักชีวิตตัวเองเลยเหรอ?!
“อยากตายนักหรือไง?!
“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! ถ้านายรักชีวิตตัวเอง นายก็ต่อแขนขาของฉัน และไปคุกเข่าขอความเมตตาซะ แบบนั้นฉันอาจจะสามารถช่วยอะไรนายได้บ้าง
“ไม่อย่างนั้นตระกูลของนายจะตายกันหมดนะ!”
ฮาร์วีย์เหวี่ยงหลังมือของเขาไปที่ใบหน้าของแคร์รี่โดยไม่คิดที่จะตอบเธอ เขานิ่งเฉยตลอดเวลา สีหน้าว่างเปล่าเช่นเคย
“อ๊าาา!”
แคร์รี่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเธอสั่นเทา ความเจ็บปวดอันน่าสะพรึงกลัวแพร่ไปทั่วร่างกายของเธอ ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างสาหัส
…
ไม่นานหลังจากนั้น ฮาร์วีย์และเอ็ดวินก็มาถึงที่หลงเหมิน บูโดกัน
พวกเขาลงจากรถด้วยความเร่งรีบ เอ็ดวินแบกแคร์รี่ขึ้นไหล่ข้างเดียวอย่างไร้อารมณ์ราวกับว่าเธอเป็นเพียงกระสอบข้าวสาร
ณ ตอนนี้ทั้งบูโดกันเต็มไปด้วยเหล่าสาวกแห่งกองบังคับคดีของหลงเหมิน
เมื่อฮาร์วีย์และเอ็ดวินลงจากรถ พวกเขาก็เห็นเพียงสาวกองค์กรเดียวกัน
พวกเขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นฮาร์วีย์
“นายกล้าทำร้ายเจ้าหน้าที่เคนเนดี้ได้ยังไงฮาร์วีย์?! อยากตายหรือไง?” ใครบางคนตะโกนใส่เขาทันที
ฮาร์วีย์ไม่รอช้า
เพี๊ยะ!
“ใครก็ตามที่ขัดขวางฉัน ฉันจะฆ่าให้หมด!”
ขณะที่สาวกคนนั้นกำลังลอยไป ฮาร์วีย์ก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนที่ทำจากบลูสโตนและตรงไปที่อาคารหลัก
ทุกคนต่างชะงักเมื่อเห็นเขา
เสียงของใครบางคนที่หัวเราะอย่างดุร้ายดังขึ้นใกล้ ๆ
“นายคิดว่าที่นี่คือหลงเหมินสาขามอร์ดูเหรอฮาร์วีย์?! นายคิดว่านายจะมีอำนาจที่นี่เหรอ?!”
“ก่อนหน้านี้นายได้เปรียบหน่อย นายก็เลยไม่เห็นหัวกองบังคับคดีของหลงเหมินงั้นเหรอ?!”
“ในเมื่อนายน้อยบาวเออร์ก็อยู่ที่นี่แล้ว การฆ่านายก็จะไม่ต่างอะไรกับการฆ่ามดตัวนึง!”
“เอาเลย! ในเมื่อนายกล้าทำคนของเรา พวกเราก็จะจัดการนายเอง!”
สาวกหลายคนดึงอาวุธของพวกเขาออกมาและกระโจนไปข้างหน้า พวกเขายิ้มเยาะอย่างน่ากลัวขณะที่รวมตัวกันเพื่อโจมตีฮาร์วีย์
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ไม่สนใจพวกเขาและเหวี่ยงมือขวาไปข้างหน้า
ในเวลาเพียงครู่เดียว พวกสาวกก็ถูกส่งตัวลอยไปทันที
บางคนตะเกียกตะกายที่จะลุกขึ้นหลังจากที่ตกลงพื้น ในขณะที่คนอื่น ๆ หายใจเฮือกสุดท้ายและไม่ขยับเขยื้อนอีกต่อไป
แคร์รี่ใจหายเมื่อเห็นการสูญเสียครั้งนี้
พวกเขาต่างเป็นนักสู้มืออาชีพของกองบังคับคดีของหลงเหมิน พวกเขาคือสหายของเธอ พี่น้องที่รักของเธอ แต่พวกเขากลับไม่มีใครต้านทานฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว
“นายเป็นสมาชิกหลงเหมินนะ! นายทำแบบนี้ได้ยังไง?!” เธอกรีดร้อง
“นายไม่ได้ตายดีแน่!
“นายน้อยบาวเออร์จะฆ่านายแบบที่นายจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่!”
แคร้ก!
ฮาร์วีย์ไม่เสียเวลาและเหยียบคอสาวกที่พยายามจะโจมตีเขาทีเผลอจนหัก จากนั้นเขาก็จ้องแคร์รี่กลับด้วยความดูถูก
‘เธอยังมีหน้าอ้างว่าพวกเราคือพวกเดียวกันอีกเหรอ? ไม่มีความละอายบ้างเลยหรือไง?’
นักสู้มืออาชีพสามคนจากกองบังคับคดีของหลงเหมินโผล่ออกมาจากมุมมืดในขณะนั้น พวกเขากระโจนไปข้างหน้าทันทีที่เห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจพวกเขา
อาวุธของพวกเขาส่องแสงขณะที่พวกเขาวิ่งเข้าใส่ฮาร์วีย์อย่างน่ากลัว
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะมองพวกเขาเมื่อเขาเหวี่ยงหลังมือของเขาออกไปด้วยความดุร้ายที่ถาโถมออกมาจากตัวเขา
สามคนที่โจมตีฮาร์วีย์ทีเผลอกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงก่อนที่จะทันได้แตะต้องเขา พวกเขาล้มลงและนอนราบไปกับพื้นขณะที่เลือดไหลออกมาจากร่างกายที่บาดเจ็บของพวกเขา
