ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 28

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 28

“มิสเตอร์แซนเดอร์ คุณช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม? ผมเพิ่งขอให้คนตรวจสอบ เช็คของคุณไม่สามารถขึ้นเงินได้”

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์วางสายโทรศัพท์และเดินออกเข้ามา เขาแกว่งมือไปมาและโยนเช็คลงบนใบหน้าของดอนอย่างเยือกเย็น

ในตอนแรกเขาคิดว่าเขามีเงินทุนหมุนเวียนประมาณสิบล้านดอลลาร์ แต่โดยไม่คาดคิดคำพูดของไทสันเมื่อกี้นี้กระตุกเข้า เขารีบถามใครคนหนึ่งเพื่อสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพียงแค่นั้นเขาก็รู้ความจริง

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ในตอนนี้นั้นรู้สึกเกลียดดอนมากนั่นเพราะเขาห่วงเรื่องหน้าตาทางสังคมของเขามากที่สุดในชีวิต ทางเลือกของเขาคือดอน แต่ตอนนี้ดอนไม่เหลืออะไรแล้วและกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ทันที เขาจะต้องพบเจอกับคนเหล่านั้นได้อย่างไร …

ดอนเช็ดเลือดบนใบหน้าและยิ้มอย่างอึกอัก “ท่านซิมเมอร์อย่าลืมสิครับว่าผมยังทำงานที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แม้ว่าตอนนี้ผมจะล้มละลาย แต่ผมก็ยังสามารถลุกขึ้นมาได้อีกในทุกนาที…”

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ขมวดคิ้วออกมาโดยไม่รู้ตัวทันทีที่เขาพูดแบบนี้ ดอนกำลังข่มเขา!

ยอร์ก เป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ในเซาท์ไลท์ เป็นตระกูลที่อยู่เบื้องหลัง ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แม้แต่ตระกูลชนชั้นหนึ่งก็ไม่กล้ายั่วยุพวกเขา สุนัขของพวกเขายังมีนิสัยก้าวร้าวมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปซะอีก

ไม่ใช่เรื่องยากที่ดอนจะลุกขึ้นมาได้อีกครั้งเนื่องจากเขามีตระกูลที่ทรงพลังนี้คอยหนุนหลังเขา

แน่นอนว่าผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลซิมเมอร์ยังไม่รู้ว่าดอนถูกไล่ออกจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แล้วไม่เช่นนั้นเขาก็ไม่ต้องเกรงกลัวเขา

“ถ้าอย่างนั้นผมจะรอจนกว่าเงินสิบล้านเหรียญจะอยู่ในมือของผมจริง ๆ ซะก่อน แล้วเราจะพิจารณาข้อเสนอการแต่งงานของคุณอีกครั้ง” ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์มองดอนอย่างจริงจัง จากนั้นเขาก็โบกมือและจากไป

“เหอะ เขากลายเป็นคนยากจนและตอนนี้เขายังกล้าทำตัวอวดรวยต่อหน้าเรา!”

“ไม่น่าแปลกใจที่ไทสันมาหาเขาถึงที่นี่ ฉันก็อยากยุ่งกับเขาเหมือนกัน”

“ดีนะ ที่เขายังคงเป็นสุนัขรับใช้ขอตระกูลยอร์ก ยังไงเราไม่สามารถทำให้เขาขุ่นเคืองได้อยู่ดี”

ดวงตาของดอนกระตุกในขณะที่มองไปที่ก่อนหน้านี้คนในตระกูลซิมเมอร์ที่ยกยอเขาในฐานะมิสเตอร์แซนเดอร์ ที่ตอนนี้กำลังล้อเลียนและเยาะเย้ยเขา

จากนั้นเขาก็มองไปที่แมนดี้ที่งดงามที่ยืนอยู่ไม่ไกล แต่ในวินาทีต่อมาดอนรู้สึกบ้าระห่ำ เมื่อทุกคนไม่ให้ความสนใจเขา เขาคว้ามีดบนโต๊ะและพุ่งเข้าไปในฝูงชน จากนั้นเขาก็คว้าแมนดี้และถือมีดจ่อคอของเธอ

“ดอน แซนเดอร์! นี่คุณจะทำอะไร?!” แมนดี้สะดุ้งและใบหน้าที่สวยงามของเธอซีดเซียว จู่ ๆ สุภาพบุรุษอย่างดอนจะเป็นคนโหดร้ายรุนแรงขนาดนี้ได้ยังไง?

“คุณหุบปากซะ!” ดอนหัวเราะเยาะและเตะโต๊ะที่วางอยู่หน้าเขา ดึงดูดความสนใจของทุกคน จากนั้นเขาก็จ้องไปที่ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์อย่างเย็นชา “ไอ้แก่ แกมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน แกเป็นเพียงนายใหญ่ของตระกูลชนชั้นสอง แกกล้าตบฉันได้ยังไง”

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ดูบูดบึ้งมืดมัว เขาไม่เคยคิดว่าไอ้สารเลวอย่างดอนจะกล้าทำแบบนี้ได้

อย่างไรก็ตามเขายังคงเป็นคนยิ่งใหญ่มีอำนาจ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “มิสเตอร์แซนเดอร์ปล่อยเธอไปก่อนที่จะสายเกินไป คุณยังเป็นเด็กหนุ่ม คุณยังมีโอกาสที่จะทำทุกอย่างให้กลับมา ทำไมจะต้องทำลายอนาคตของคุณเองงั้นเหรอ”

“หุบปาก!” ดอนยกมีดในมือขึ้น “ทำลายอนาคตของตัวเองงั้นเหรอ? ขอบอกอะไรให้น่ะ อนาคตของฉันมันหมดแล้ว! ตอนนี้ฉันถูกไล่ออกจาก ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์! ตอนนี้ฉันไม่มีแม้แต่สิบเซนต์…”

“คุณ ไม่ใช่คุณงั้นเหรอที่ส่งหัวใจแห่งปรากให้ฉัน?” แมนดี้ตกใจมาก “แล้วคุณจะไม่มีเงินเลยได้อย่างไร…”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” ดอนหัวเราะเสียงดัง “คุณเชื่อเรื่องเหลวไหลแบบนั้นด้วยเหรอ? ผมไม่ได้โง่! ทำไมผมจะต้องซื้อเข็มกลัดราคาแพงแบบนั้นให้คุณ? คุณคิดว่าผมจะโง่ทำแบบนั้นเหรอ”

“แต่ไม่น่าเชื่อ คุณแมนดี้ ซิมเมอร์ ผู้บริสุทธิ์และไร้เดียงสา แม้แต่สามีของคุณก็ยังไม่สามารถแตะต้องตัวคุณได้ คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนส่งมันมาให้คุณ คุณเป็น “นังแพศยา” ที่น่ากลัวจริงๆ ฉันต้องตาบอดแน่ ๆ ที่ไปตกหลุมรักคุณ…”

“คุณ!” แมนดี้โกรธมากจนอยากที่จะตบดอน แต่ทำไม่ได้เพราะเขายังคงถือมีดจ่อคอของเธอ เธอไม่กล้าแม้แต่ขยับตัว ในตอนนี้เธอทำได้เพียงกัดริมฝีปากแน่น แน่นจนมันกำลังจะมีเลือดออกมา

ดอน แซนเดอร์ หายใจแรง ๆ และจ้องไปที่ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ เขาตะโกนออกมา “ไอ้แก่ แกเชื่อฟังฉันจะดีกว่า เตรียมเงินสดสิบล้านและรถหนึ่งคัน ฉันจะให้เวลาแกแค่หนึ่งชั่วโมง ถ้าแกไม่ทำฉันจะพาเธอตกต่ำไปกับฉัน!”

“แก…” ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตระกูลซิมเมอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธ ดอนยังกล้าที่มาเรียกร้องจากเขา

“หรือแกจะไม่ทำ? ถ้าแกไม่ทำฉันจะฆ่าเธอเดี๋ยวนี้!” ดอนตะคอกเสียงดัง

“แซนเดอร์ ปล่อยพี่สาวฉันนะ” ซีนเธียร์กังวลมากและอยากจะรีบเข้าไป แต่ลิเลียนหยุดเธอเอาไว้

ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างและพูดขึ้นมา “มิสเตอร์แซนเดอร์ คุณเรียกร้องเพียงแค่เงินใช่ไหม? ฉันจะให้คุณ ถ้าคุณปล่อยลูกสาวฉันไป ฉันจะให้มันกับคุณ”

ดอนหัวเราะเยาะ เขาจ้องมองผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนี้และพูดอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าผมโง่เหรอ? คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณไหม? คุณจะไม่โทรหาตำรวจหรือไง? ถ้าผมไม่มีตัวประกัน?”

“เราจะไม่โทรเรียกตำรวจเพราะเขาจะเป็นตัวประกันของคุณ!”

ลิเลียนชี้ไปที่ฮาร์วี่ย์และพูดอย่างเป็นธรรรม

“ใช่ ใช่ ใช่! เขาจะเป็นตัวประกันให้คุณ เขาเป็นลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์ เราจะนำเงินไปแลกเปลี่ยนเขาคืน ได้โปรดปล่อยพี่สาวของฉันเถอะนะ!” ซีนเธียร์เกลี้ยกล่อมอย่างรวดเร็ว ฮาร์วี่ย์ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้วในสายตาของเธอ ถ้าเขาสามารถเป็นตัวประกันแทนแมนดี้ได้นั่นจะดีที่สุด ไอ้สวะนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่แล้ว มันจะดีกว่าถ้าเขาจะตาย ๆ ไปซะ

“ตกลง!” ดอนเย้ยหยันออกมา “มันเป็นตัวขยะที่ทำลายแผนการของฉัน ถ้าคุณให้เขาเป็นตัวประกัน ผมจะคืนลูกสาวให้คุณ”