ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 280
หลังจากนั้นประมาณสิบนาที เมอร์เซเดส-เบนซ์ S-class สีดำ เข้ามาจอดที่นั่น ชายในชุดสูทสีขาวเดินลงจากรถอย่างช้า ๆ
มีบอดี้การ์ดสองคนติดตามอยู่ข้างหลัง พวกมันดูโหดร้าย มองแวบแรกพวกเขาดูเหมือนจะมีความโดดเด่นทักษะในการต่อสู้
เคน บรู๊ค ทายาทของตระกูลบรู๊ค ผู้กล้าที่จะท้าทายแม้แต่ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เพียงเพราะเขาคิดว่า เลียม สโตน คุ้มครองเขา
หลังจากงานเลี้ยงรุ่นของแมนดี้ในครั้งนั้น ตระกูลบรู๊คก็ได้รับบทเรียนอย่างหนักจากเลียม ตอนนี้พวกเขาเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่
อย่างที่เขาว่า แม้แต่อูฐผอมติดหนังก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า แม้ว่าช่วงนี้ตระกูลบรู๊คจะเจอกับความทุกข์ยาก แต่พวกเขาก็ยังดีกว่าคนทั่วไปอยู่มาก แม้ว่าพวกเขาจะขาดทุนซ้ำแล้วซ้ำเล่าในวงการธุรกิจก็ตาม
เมื่อไม่นานนี้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นมากมาย ตอนนี้เคนจึงเกิดความโกรธเกรี้ยวอย่างมาก หลังจากที่เขาได้รับโทรศัพท์จากเจอร์รี่ว่าเจอร์รี่ลักพาตัวเชอร์ลีย์มา เคนก็รีบวิ่งแจ้นมาที่นี่อย่างอารมย์ดี
ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยมีแฟนมาก่อน คืนนี้เขาจะได้ใช้เวลากับสาวน้อยไร้เดียงสาทั้งคืน เขาช่างโชคดีจริง ๆ มันคงลบล้างโชคร้ายที่ผ่าน ๆ มา
ในขณะที่เขาลงจากรถ เคนก็ถามถึงเธอทันที “เธออยู่ที่ไหน?”
เจอร์รี่ที่ทำตัวเสมือนทาสที่เชื่อฟังก็เดินไปหาเคนอย่างหน้าไม่อาย “มิสเตอร์บรู๊ค ในที่สุดคุณก็มาที่นี่ วันนี้คุณต้องช่วยเพื่อทวงความยุติธรรมให้ผม!”
ใบหน้าของเชอร์ลีย์ซีดเผือดลง
‘ฉันพลาดไปแล้ว ปีศาจร้ายมันอยู่ที่นี่ ฉันไม่รู้ว่าคืนนี้ฉันต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหน’
เมื่อคิดอย่างนั้น เชอร์ลีย์ก็อยากจะตายอยู่ตรงนั้น เธอเป็นผู้หญิงหัวโบราณ เธอไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้ เธอเลือกที่จะตายแทนที่จะทนอยู่กับความอัปยศอดสูและความอับอายนี้
ในขณะนั้นเคนไม่ได้สนใจเจอร์รี่ เขาก้าวไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็หรี่ตายิ้มและพูดว่า “เชอร์ลีย์ ในที่สุดเราก็ได้เจอกัน ฉันได้แค่สัมผัสเธอหนึ่งครั้ง และเธอตบฉันกลับมา วันนี้เธอตกอยู่ในกำมือของฉันอย่างไม่คาดคิดมาก่อน” เขาระเบิดเสียงหัวเราะ
เชอร์ลีย์เม้มริมฝีปากเธอแน่น เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่เคน จากนั้นเธอก็พูดด้วยความใจเสีย “ฮาร์วีย์รีบออกไปซะ ไปแจ้งตำรวจ…”
“ไม่จำเป็น” ฮาร์วีย์พูดกลับมาเบา ๆ เขาไม่ได้มองไปที่เคนตรง ๆ
เมื่อเห็นท่าทีของเขา เจอร์รี่ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ตะโกนเสียงดัง “ไอ้งี่เง่า! รีบไปคุกเข่าต่อหน้ามิสเตอร์บรู๊คเดี๋ยวนี้! ทำไมแกถึงทำตัวหยิ่งผยองต่อหน้ามิสเตอร์บรู๊ค? ทำไมแกถึงกล้าและหน้าด้านขนาดนี้?”
“ฮาร์วีย์หนีไป ถ้านายไม่หนีไปจะไม่มีโอกาสหนีอีก” เชอร์ลีย์รู้สึกกลัว ‘ทำไมฮาร์วีย์ถึงยังไม่รู้ตัวอีก? นี่มันใช่เวลาที่เขาจะทำตัวเย่อหยิ่งที่นี่เหรอ? ตอนนี้เขาควรจะหนีไป!’
ในขณะนั้นเองเคนสังเกตเห็นว่ามีผู้ชายอีกคนอยู่ในรถ แต่แสงสว่างนั้นสลัวเกินไปจนเขาไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของฮาร์วีย์ได้อย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็มองไปที่เจอร์รี่อย่างไม่สบอารมณ์และพูดว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
“มิสเตอร์บรู๊ค เรื่องมันเป็นแบบนี้” เจอร์รี่ดูเหมือนจะรู้สึกกลัว ๆ “ไอ้สวะคนนี้คือเพื่อนร่วมชั้นของเชอร์ลีย์ คืนนี้ฉันต้องการพาเชอร์ลีย์มาให้คุณ เพื่อเป็นการตอบแทนบุญคุณ แต่ไอ้งี่เง่าคนนี้ขี่สกู๊ตเตอร์มาขวางรถผม มิสเตอร์บรู๊ค มันคิดท้าทายอำนาจของคุณ เขาต้องการทำลายความสนุกของคุณ!”
เจอร์รี่กัดฟันกรอด เขาใส่ร้ายฮาร์วีย์ เป็นเพราะเขารู้ว่าเคนจะฆ่าฮาร์วีย์แน่นอน นั่นเป็นวิธีที่เขาสามารถระบายความโกรธของเขาออกมา
ปัก!
หลังจากที่เจอร์รี่พูดแบบนั้นเคนก็ตบเขาด้วยหลังมือ และด่าทันทีว่า “แค่คน ๆ หนึ่งขี่จักรยานไฟฟ้ามาขวางทางแก? แล้วต้องการให้ฉันจัดการเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้ด้วยตัวเองงั้นเหรอ ทำไมฉันถึงต้องการคนไร้ประโยชน์อย่างแกด้วย?”
“มิสเตอร์บรู๊ค ผม…นี่มัน… ” เจอร์รี่จับใบหน้าของเขาด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เคนเตะเจอร์รี่อย่างแรงจนล้มลงกับพื้น ถ่มน้ำลายใส่และพูดว่า “แกมันไม่ได้เรื่อง! แกไม่สามารถจัดการเรื่องง่าย ๆ แค่นี้ไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะแกเอาผู้หญิงมาให้ ฉันก็ไม่มาเด็ดขาด!”
สำหรับเคนแล้วคนอย่างเจอร์รี่ก็แค่ขี้ข้า เจอร์รี่เป็นเพียงคนเดียวที่ชอบโทรเรียกหาเคน มีขี้ข้ามากมายเหมือนเจอร์รี่อยู่รอบตัวเขา
เจอร์รี่ก็ทำตัวเย่อหยิ่งและบ้าบิ่น นั่นค่อนข้างน่าขยะแขยงสำหรับเคน
เห็นแบบนั้นฮาร์วีย์ก็หัวเราะ “รุ่นพี่ นั่นคือคนที่คอยหนุนหลังให้รุ่นพี่เหรอ? ดูเหมือนว่าเขาจะปฏิบัติกับรุ่นพี่ไม่ดีเท่าไหร่”
เจอร์รี่ตัวสั่นและลุกขึ้นจากพื้น เขารู้ว่าเขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งสำหรับเคน มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยที่จะอยู่ในสถานะที่แย่แบบนี้ต่อหน้าเคน
จากนั้นเจอร์รี่ระบายความโกรธลงกับฮาร์วีย์ เขาพูดอย่างมุ่งร้ายว่า “ใช่ ฉันเป็นแค่สุนัขรับใช้ของมิสเตอร์บรู๊ค แล้วไงล่ะ? ฉันเต็มใจ แต่ลูกเขยอย่างแกนั้นกล้าแย่งผู้หญิงของมิสเตอร์บรู๊คได้ยังไง คืนนี้แกจะต้องชดใช้! ฉันได้รับความทุกข์ทรมานแค่ไหน แต่แกจะต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่า!”
